Thomas Aquinas’a (Aquinolu Thomas ; Aquino : İtalya'da bir şehir) göre varlık “zorunlu” ve “zorunsuz” olmak üzere ikiye ayrılır. Zorunlu varlık, bir anlamda kendisi ne ise o olarak kalan ve bizzat kendisi olduğu durumdan başka bir tarzda varolamayacak olan varlıktır. Bu Varlık Tanrı’nın kendisidir. Doğru cevap D'dir.

İbn Rüşdçüler, aslında kendilerine model olarak Aristoteles’i almaktaydılar. İbn
Rüşd de onun yorumcusu olarak yeterince ün sahibiydi.

Periphyseon’un bütününe yayılmış olan temel anlayış, Tanrının özünün, insanın en üstün özellikleri ile bile kavranamayacak bir yapı olduğudur. Bu bakımdan bir Yaratıcı olarak Tanrı’nın “ötekilik” özelliği bulunmaktadır. Bu özellik dolayısıyla Tanrı nüfuz ve tarif edilemez bir varlıktır (Maurer, 1982: 39).

Sigerus de Brabant, içinde mantık yapıtlarının da bulunduğu birçok yazı kaleme aldı. Mantık yapıtları arasında Quaestiones Logicales (Mantıkla İlgili Sorular); Sophismata sayılabilir. Aristoteles’in yapıtları üzerine yazdığı yorumlar arasında In
III De Anima (De Anima Üstün Yorum); De Generatione (Oluş Hakkında); Physika (Fizik) ve Metaphysica (Metafizik) yer almaktadır.

"Varlık ve Öz Hakkında" Suarez'in değil, Thomas Aquinas'ın eseridir.

Cusanus’a göre, evrende mükemmel denebilecek bir daire olmadığından evrenin
bir merkezinden söz edemeyiz. Oysa daha önceleri insanın varlığı nedeniyle
dünyanın merkeziliği böylelikle sorgulanan bir durum olmuştur. Böylelikle Cusanus,
belki de gezegenlerin eliptik yörüngeleri olduğuna dair düşüncenin babası
sayılabilir.

Boethius Dacus’un yapıtları arasında birkaç Aristoteles yorumu bulunmaktadır. Bunlar, Quaestiones De Generatione et Corruptione, Quaestiones Super Libros Physicorum, Quaestiones Super Librum Topicorum, De Aeternitate Mundi, De Summo Bono başlıklı çalışmalarıdır.

Rogerus Baco’nun eserlerinin ortaya çıkmasında elbette pek çok etken bulunmaktadır. Bu etkenler arasında bazıları çok önemlidir. Baco’nun düşüncelerini olumlu yönde etkileyen isimlerden biri ünlü islam filozofu İbnü’l Heysem’dir Kelamdan felsefeye geçişi gerçekleştiren ilk islam filozofu olarak kabul edilen Kindi’nin etkisinde kalan İbnü’l Heysem, Rogerus Baco’yu optik çalışmaları aracılığıyla etkilemiş bir isimdir

Aristoteles yorumcuları içinde en önemlisi olarak karşımıza çıkan İbn Rüşd, Albertus Magnus’un felsefesinde önemli bir kimlik olarak karşımıza çıkmaktadır. Bazı eserlerinde İbn Rüşd’e karşı olmasına rağmen bazı eserlerinde tam bir İbn Rüşdçü olmaktadır.

Eriugena, doğanın ikinci ayrımı meselesini tartışırken, ilginç bir İncil yorumuna da imza atar. hristiyanların Kutsal Kitabı olan Incil’in başında “Başlangıçta söz vardı” ifadesi yer almaktadır. Eriugena, Periphyseon’un üçüncü kitabında bu konuya değinir. Ona göre Grekçedeki “logos” kelimesini “söz” olarak çevirmek seçeneklerden sadece bir tanesidir. Logos kelimesi aynı zamanda “akıl” veya “neden” anlamlarına da gelmektedir. Dolayısıyla “Başlangıçta akıl vardı” veya “başlangıçta neden vardı” demek de, ilki kadar geçerli olabilecek bir tercih kullanımıdır.

Bonaventura insani ruhu, “kendisinde varolanı, hayatı, aklı ve özgürlüğü barındıran bir form” (Bonaventura, Breviloquium,
II, 9, 1; akt. Aspell, 1999: 124) olarak anlamayı tercih etmiştir. Bonaventura’nın bu
tarz bir anlatım ile amaçladığı şey Aristotelesçi maddebiçimci teorinin ruhsal madde ile değişikliği olmuştur.

Renaissance, temel olarak içinde çok önemli bir skolastik ağırlık taşımıştır ve o dönemi anlamak için ciddi Ortaçağ felsefesi okumalarına gereksinim duyulmalıdır.

Ockham’a göre ahlak, aklın ve başka zihinsel koşulların dikte etmesi sonucunda belirlenen iradenin gücüne uygun düşen insani eylem biçimidir. Bu davranışların, eylem tarzlarının tek amacı “iyilik”tir.

İnsanın akılsal ruhunun ilahi hakikatten pay almasında aynı zamanda bir çekim, bir cazibe durumu da söz konusudur. Zira, sadece akılsal ruh değil; fakat aynı zamanda diğer pek çok varoluş da bu hakikatten pay almaktadır. Augustinus’a göre, bu pay alma bakımından her şeyi ve herkesi bir arada tutan; merkezdeki Tanrı’ya yönelten en önemli kavram sevgidir. Evrendeki her şeyin bu sevgi sayesinde bir arada bulunması ve aralarındaki değişik ilişkiler, ortaya bir tür güzellik çıkarmaktadır. Bu güzellik, hiç şüphesiz en güzel olan Tanrı’nın bir yansımasıdır.

İnsan, kendisi dışında varlıklarda ancak parça halinde ya da kısmen bulunan tüm kozmik ögelere, hep birden ve aynı anda sahiptir. Bu özelliğiyle o bir anlamda küçük bir kosmos gibidir.Nicolaus Cusanus bu özelliği nedeniyle insana mikrokosmos, kainatın kendisine ise makrokosmos adını vermiştir. Doğru cevap E'dir.

Schopenhauer, Suarez’in yapıtlarından birisi ve belki de en önemlisi olan Disputationes Metaphysicae (Metafizik Tartışmaları) için “Skolastisizmin gerçek bir giriş kitabıdır” demiştir.

Mutlak üstün kavramı Scotus' a aittir.