Fonetik, dilcilik alanında kullanılan “sesçil” teriminin uluslararası karşılığıdır.

Dudaklardan gırtlağa kadar uzanan yoldaki oluşum noktalarına (boğumlanma yerlerine) göre de birtakım ortak nitelikler taşırlar. Buna göre de üç öbeğe ayırılırlar: c. damak ünsüzleri: k g ğ. Bunlar ön (sert) damaktaki (ya da damak önündeki) boğumlanma noktasından çıkarlar. Dilimizde bunların bir de art (yumuşak) damakta (ya da damak ardında) meydana gelen boğumlanma noktasından çıkan türleri vardır. Bugünkü alfabemizde bunların işaretleri yoktur. Bunları kalın ve ince sıradan hecelerde ayırt ederiz: ka/ke (ka-ba / ke-se), ga/ge (ga-ga / ge-ce), ğan/ğen (ka-ğan / be-ğen) gibi.

m, k, c ve d patlamalı ünsüzlerdenken f sızmalı ünsüzlerdendir. 

Doğru yanıt C'dir.

Yuvarlak te: Eski gramerlerde "tâ-i gird" diye geçer. Doğru cevap B'dir.

Arapçanın ( ء hemze) ve ( ع ayın) harfleri yerine kullanılacaktır. Daha önce açıkladığımız gibi, bu ünsüz seslerin Türkçe söyleyişteki değeri bir gırtlak çarpmasından ibarettir, buna da “kesme” denmektedir. Dolayısıyla kullandığımız işaretin adı da “ters kesme işareti”dir. Yalnızca مسأله mes‘ele kelimesinin yazımında bu işaret bulunmaktadır.

ﺁﻣﺮ: âmir şeklinde okunur ve tek bu şıkta kelime başında elif, uzun a niteliğindedir.

ahlâk

Sırasıyla z/z, kendi niteliğiyle/kendi niteliğiyle, -/- olmalıdır. Bu nedenle doğru cevap C şıkkıdır.

A seçeneğindeki âvâre, B’deki işkence, C’deki kâr ve D’deki hasta kelimelerinde aslına uygunluk vardır. Ancak E seçeneğindeki خوجه kelimesini asıl yazımı خواجه h^vâce şeklindedir. Bu kelimede bir Türkçeleşme görülmektedir.

dudak ünsüzleri: b p m v f

Bir alfabe dilin seslerini hiçbir karışıklığa yol açmadan gösterebilmelidir. Başka bir dilden alınmamış, yani daha önce kullanılmış olmaktan doğan tutarsızlık ve kusurları bulunmayan bir alfabe başlangıçta dilin seslerini en uygun biçimde yansıtabilecektir. Ne var ki yazıyla söyleyiş arasındaki uyum kısa sürede bozulacağı için, onun da yine tutarsızlık ve kusurlara bürünmesi kaçınılmazdır.

be ve ona benzeyen harfler, mim ile yukarıdan bir yuvarlak çizgicikle bitiştirilir ve mim harfinin baştaki biçimi yuvarlaklığını kaybederek düzleşir. cim ve gövdesi ona benzeyenler  be ve benzerleriyle bitişirken yukarıdan yapılan bitiştirmede bu harfler için ucu aşağıya bakan bir çizgicik kullanılır. sin, şın, sad, dad, tı, zı , gayın, fe, kaf harfleri mim ile baştaki biçimleri yukarda kalmak üzere, yuvarlak bir çizgicikle bitişir. mim harfi, cim ve benzerleriyle, düz bir çizgicikle bitiştirilir; ancak baştaki içi boş biçim değişikliğe uğrayarak kapalı bir görünüm kazanır. lam harfi bitişmede yukarıdan aşağı çekilen düz bir çizgi biçimindedir; ancak cim ve benzerleri ile mim, he, ye ile birleşirken birleşme noktası bu harflerin üstündedir. be ve benzerlerinden ikisi rı, ze, je ile sonda bulunan  nun harfinden önce birlikte geldiğinde, bitişme özel bir biçim kazanır. Bu nedenle yanıt C’dır.

Patlamalı ünsüzler: b p c ç d t g k m n.

Dil toplumların var ettikleri bir ürün, bir toplumu oluşturan kişilerin beyinlerindeki ortak görüntüler sistemidir. Bu sistemin kurucu birimleri seslerdir. Yazı ise bir araçtır.

Bu bilgiler doğrultusunda doğru cevap B şıkkıdır.

عمر-Umar/Ömer

عثمان-Usmân/Osmân

افق-Afk/Ufuk

عرفان-Urfân-İrfan şeklinde halklılaştırılmıştır.

اقران-Akrân kelimesi bu tarife uygun örnek değildir. Doğru cevap C'dir. 

ﺮﺃﻯ kelimesinin yazılışı yukarıdaki açıklamaya uygundur.

قرب kurb (yakınlık) verilen kurala örnektir. Doğru yanıt E'dir.