Tonsuz ünsüzler: ç f h k p s ş t.

Sad ve şin birbirine şekil olarak benzemez. Sad-dad ile şin-sin ile şekilce benzerdir.

E ünlüsü:

İkinci ve sonraki hecelerde kök ve gövde sesi olarak:
ba. Gösterilmez:
كلبك kelebek

قهوه kahve sözcüğü, biçimce he de denilen hâ-i resmiye'nin kullanımına örnektir. 

Edebiyat dili, daha çok ‘yazı dili’ anlamında kullanılır. Bu dilin sokak (konuşma) diliyle neredeyse hiçbir ilgisi bulunmadığı gibi, şehirli diliyle de pek yakınlığı bulunmamaktadır.

Alıntı: Bir dilin başka dillerden aldığı kelime ve gramer biçimlerine denir.

Alfabedeki sırasına göre şu ünsüz harfleri yalnızca Arapça’ya özgü seslerin işaretleridir: ء hemze, ث se, ذ zel, ح ha, ص sad, ض dad, ط tı, ظ zı, ع ayın.  Bu nedenle doğru cevap B şıkkıdır.

خرد hired “akıl” verilen kurala örnektir. Doğru yanıt C'dir.  

Yazı sistemleri türlü türlüdür. Kimi Çince gibi, kavramlara dayanır kimi ise sesçildir. Sesçil olanı, kelimede birbirini izleyen seslerin oluşturduğu zincirleme dizilişi göstermeyi amaçlar. Bunların da kimi hecelik kimi de alfabetiktir yani sözün en küçük birimlerine dayanır; Türkçe dernek, gezmek, keskinleştirmek, göstereceğim kelimelerinde olduğu gibi.

عنوان-'Unvân zamanla Ünvân şekline dönüşmüştür. Doğru cevap B'dir.

C seçenğindeki س harfinin karşılığı s olmalıdır. Cevaptaki d harfi د şeklinde gösterilir.

Ünsüzler duyulurluklarındaki iki ana nitelik bakımından iki öbek oluştururlar: a. sızmalı ünsüzler: f v ğ h j ş l r s z y; b. patlamalı ünsüzler: b p c ç d t g k m n.

Uzun a. Arapça konuşanlar tarafından dar ve incelmiş, e’ye yakın uzun bir ses gibi söylenir.Doğru cevap ''C'' şıkkıdır.

Gelişme süreci içinde iki ayrı seviyeye yöneldiği izlenen bu yazı dilinin ilk seviyesi, kimi yönleriyle konuşma dilinden oldukça farklıdır; ancak geniş bir okur-yazar kitlesi tarafından kolayca okunup anlaşılabilir bir nitelik taşır.

ك kef = k, g, ğ, n : Türkçe’nin tonlu ve tonsuz iki ön damak sesi ve tonlu olanının süreklileşmiş değeriyle yine bir damak sesi olan ve genizsi özelliğiyle ayrılan bir sesi karşılamaktadır. Farslar g’yi k’den ayırmak için bu harfi ‘keşide’ denilen çizgisini ikileyerek yazmışlardır:  ﮓ ﮔ  Bu iki çizgili biçime kimi ilk dönem Türkçe metinlerinde de yer verilmiştir. Öte yandan Türkçe’nin genizsi n sesini ayırt etmek için de, kimi metinlerde üstüne üç nokta  ڭ ݣ  konulmuş bir ayrı biçim kullanılmıştır.

خFarsça’ya özgü dudaksıl (labial) bir خ vardır. Dudakların yuvarlaklaştırılmasıyla çıkarılır. Sesin bu niteliğini belirtmek için önüne her zaman bir و vav yazılır: خويش h^vîş “kendi”, خواب h^vâb “uyku”, خوان h^vân “sofra”, خواجه h^vâce, استخوان üstüh^vân “kemik” gibi. Bu و vav bir ünlü ya da ünsüz sesi göstermediği için “okunmayan vav” (vâv-ı ma‘dûle) diye anılmıştır. Bu durum yalnızca C seçeneğinde bulunmaktadır. Dolayısıyla bu kelime Farsçadır. Diğerlerinde be’s “beis”, ramazan, şuûr ve şâir kelimelerinde böyle bir durum yoktur. Bunlar da Arapçadır.

Bağlam: Bir kelimenin başka kelimelerle bir arada bulunmasından doğan anlamını belirleyici ilişki ve ortamdır.

â, î, ô, û
Bu harflerdeki uzatma işaretleri (şapkalar), Arapça ve Farsça kelimelerde hareke karşılığı olan a, i, u ünlülerinin nicelik (uzunluk) değerleri için kullanılmış olan ا elif, ى ye, و vav harflerine karşılıktır: جاهل câhil, بصريت basîret, صورت sûret, زور zôr gibi. Aynı harflerin Türkçe kelimelerde böyle bir değeri bulunmaz; bu yüzden çeviriyazıda herhangi bir değer ifade eden işaretle gösterilmeleri söz konusu değildir. Ancak Türkçe’nin yazım (imlâ) tarihiyle ilgili özel çalışmalarda yazılış durumlarını göstermek amacıyla birtakım işaretler kullanılabilir. Bu tür çalışmalar ise yalnızca ilim dünyasını ilgilendirir.

Bu bilgiler ışığında doğru cevap D şıkkıdır.