Peyzaj tasarımının amacı, bu alanlarda ekolojik, fonksiyonel, ekonomik ve estetik ilkeler dahilinde; • arazinin biçimlendirilmesi, • ihtiyaca bağlı kullanımlar için alanların belirlenmesi ve farklı kullanımların birbiriyle ilişkisinin tanımlanması, • yaya ve taşıtlar için dolaşım (sirkülasyon) ihtiyacının, seviyelerinin ve güzergahlarının belirlenmesi, • mekan ve sınır oluşturulması, • araç parkı için uygun alanların belirlenmesi, • manzara ve estetik olanakların tespit edilerek değerlendirilmesi, • gürültü, kötü görüntü, toz, rüzgar gibi olumsuz unsurların tespit edilmesi ve bunlara karşı koruma sağlanması, • drenaj ve sulama çözümlerinin geliştirilmesi, • erozyon kontrolü, • toprağın iyileştirilmesi • bozulmuş arazilerin rehabilitasyonu, • tasarım yoluyla mevsime bağlı doğal iklimlendirmenin sağlanması (kışın ısınma, yazın soğutma masraflarının azaltılması), • bitkisel ve yapısal tasarım elemanlarının seçimi, yerleştirilmesi ve dengelenmesi gibi sayısız konuyu kapsamaktadır.

Kapalı tohumlu bitkiler sadece tek yıllık değil, iki yıllık ve çok yıllık olabilirler. 

Beyaz renkte, hafif ve yumuşak olan odunları doğramacılıkta değerli ağaç Göknar’dır.

Doğru cevap A dır. Boyacı Katırtırnağı bitkisinin gövdesi Kanatlı gövde grubuna aittir.

Gübre direkt toprağa verilerek yapılır. Toprak gübre verilmeden bir gün önce nemlendirilmeli, daha sonra gübre serpilerek, bol sulama yapılmalıdır. Gübre belirli oranlarda suda eritilerek verilir. Sulama suyu olarak çiçek ve yapraklara gelmeyecek şekilde verilir. Gübreleme farklı zamanlarda yapılabilir. Genel olarak havanın daha serin olduğu zamanlarda gübreleme yapılır. Gübreleme zamanında gübrelenecek bitkinin özellikleri de göz önünde bulundurulmalıdır.

Kentsel yeşil alanlar ekolojik işlevine göre dört grupta incelenebilir. İlk grubu oluşturan ekolojik değer ve işlevi kent için önemli olan “geniş yeşil alanlar” kent içindeki koruluklar, tarihi bahçeler, kenti saran yeşil kuşaklar, sulak alanlar ve doğal alanlar gibi alanlardır. İkinci grup yeşil alanlar kent içerisindeki biyolojik türlerin yetişmesine katkıda bulunan park, mezarlık, kent içi tarım alanları gibi “küçük yeşil alanlar” a işaret eder. Ekolojik işlevine göre ayrılmış yeşil alanlardan üçüncüsü “koridor yeşil alanlar”dır. Bu gruba vadiler ve tampon işlevi gören yeşil bantlar girebilir. Son grup yeşil alanlar ise tampon bölgelerdir. Önemli yeşil alanların çevresinde koruma amaçlı alanlar olarak bulunurlar. 

Bitkiler yaşam süreleri bakımından tek, iki ve çok yıllıktır. 

Doğru cevap A dır. Eşeyli veya eşeysiz bitkiler peyzajda kullanılan bitkilerin dendrolojik özelliklerinden birisi değildir. 

Bitkinin türüne, bitkinin içinde bulunduğu döneme (çiçeklenme, uyku vb.), büyüme devresinin uzunluğuna, ortam koşullarına, toprağın ve saksının özelliklerine uygun bir sulama planı yapılmalı ve yeteri kadar su verilmelidir.

Çimlenme, yaprak ve dal oluşturma, çiçeklenme ve meyve verme gibi olaylar birçok bitki türü için maruz kaldığı ışığın yoğunluğu ve süresiyle ilişkilidir. Besin maddelerinin topraktan alınması ve bitkilerin fotosentez, solunum ve transpirasyon yapmaları için önemli bir kaynaktır.

Oval, bitkilerin biçim yönünden sınıflandırıldığı gruplardan biri değildir. 

Fosfor bitkide çiçek tomurcuğu oluşumunu, çiçeklenme, çiçeklerde renk oluşumu, çiçeklenme süresinin uzatılması ve kök gelişimini artırıcı etki yapar. Fosfor noksanlığında sürgün büyümesi yavaşlar, yapraklar küçülür ve yaprak adedinde azalma görülür.

Otsu bitkilerdir, yaprakları ince, uzun, şerit şeklindedir, yaprakları paralel damarlıdır, Tohumunda tek çenek bulunur, kambiyum yoktur, iletim demetleri düzensizdir, kökleri saçak köktür, gövdeleri incedir, bu gruba buğday, mısır, çiğdem, sümbül gibi bitkiler örnek verilebilir.

Genellikle odunsudur, yaprakları geniş parçalıdır, yaprakları ağsı damarlıdır, tohumda çift çenek bu­lunur, Kambiyum bulunur, iletim demetleri düzenlidir, kazık ve yan köklerden oluşur, gövde kalındır. Bu gruba çevremizdeki ağaç ve çalıları örnek olarak verebiliriz.

Peyzaj mimarlığının çalışma konuları Peyzaj Mimarları Odası tarafından 4 grupta ifade edilmiştir. Bunlar; Peyzaj planlama alanı, Peyzaj tasarım alanı, Çevre koruma ve peyzaj onarımı alanı ve Peyzaj yönetimi alanıdır.

Özellikle gelişme dönemlerinde bitkilere kendi ihtiyaçlarına uygun besin maddesi
takviyesinin yapılması gereklidir.

Gövde, bitkinin dal, yaprak, çiçek, meyve ve tohum gibi kısımlarını taşıyan toprak üstündeki organlardır. Bitkinin toprak üstünde büyüyen esas destekleyicisi ve üst kısmıdır. Kapalı tohumlu bitkilerde gövde çoğunlukla düz ve boylu bir yapıdadır. Ancak bazen de toprak yüzeyine paralel olacak şekilde bir gelişme de gösterebilir. Stolon gövdeler bunlara örnek olarak verilebilir. Ayrıca toprak altında gelişen ve kökeni gövde olan organlar da vardır. Bunlar rizom, yumru, soğan gibi adlarla anılırlar. Çok yıllık otsu bitkilerde bitkinin toprak altında devamlı olarak rizom, soğan gibi organları vardır. Yarı çalımsı bitkilerde gövdenin alt kısmı odunludur ve canlıdır. Ağaçlarda ve çalılarda ise gövde tamamen odunsudur. Her gövdede bir ana gövde ile bu ana gövdeden çıkan dallar bulunur. Ağaçların gövdeleri dik gövdeler olarak tanımlanır. Bitkilerin görev, çeşit ve özelliklerine göre gövde tipleri vardır. Bitkilerdeki bu gövde çeşitliliği bitkinin genetik özelliğine, iklim ve ortam şartlarına bağlıdır. Bazı otsu bitkiler özellikle tek çenekli bitkiler topraktan yükselen gövde yapılarına sahip değillerdir. Bu gruptaki bitkiler toprak altındaki çok yıllık soğan, yumru, tuber gibi yapıların her yıl yeniden toprak üzende oluşturdukları yapraklar ve bu yaprakların arasından çıkan kısa bir sap ile çiçek yapılarını meydana getirirler. Crocus sp. (Çiğdem), Narcisus sp. (Zerren), Muscari sp. (Arap Sümbülü) gibi bitkiler bu grupta yer alır. Bazı bitkiler de çok yıllık olmalarına rağmen toprak üzerinde fazla yükselemeyen gövdelere sahiptirler. Örnek olarak Fragaria sp. (Çilek) verilebilir. Bu bitkilerin gövdeleri ya toprağa temas edecek şekilde büyür ya da toprak yüzeyine bir müddet paralel büyüdükten sonra uç kısımda biraz yukarı doğru yönelir. Bazı bitkilerde gövdelerinde bir desteğe veya başka bir bitkiye tutunma yapıları geliştirirler, böyle bitkilere tırmanıcı vaya sarmaşıklar denir.

Çelik ile üretim, yeni bir birey elde etmek için anaç bitkinin kök, gövde ve yaprakları gibi organlarından bir parça alınarak uygun ortamda köklendirilmesi işlemidir. Ancak bu işlem bütün bitkiler için geçerli değildir. Sadece çelikle üretimi uygun bitkilerde kullanılabilir. Aynı zamanda her bitki için aynı tip çelik uygulanamayabilir. Kısacası bu yöntem bitkilerin türüne göre değişiklikler gösterir. Yine de bu yöntem çok ekonomik bir üretim tekniğidir. Çok kısa süre içinde gelişmiş fidanlar elde edilebilir. Çelikler genel olarak yılın herhangi bir zamanında alınabilir.

Dinlenme/uyku dönemlerinde bitkilere besin maddelerinin verilmesi zararlanmalara neden olabilir.

Klimatik faktörler, enlem, boylam, yükselti, yeryüzü şekli gibi.