Profesyonel yaşamda üretim sürecinde bedensel güç̧ yerine düşünsel etkinlikte bulunan memur, ofis çalışanları gibi statüleri “beyaz yakalılar” olarak tanımlanırken endüstriyel üretim sürecinde el ve bedensel gücüyle çalışmakta olan isçilerin statüleri “mavi yakalılar” olarak tanımlanmaktadır. Üst düzey deyince iyi eğitimli üst düzey yönetici ve profesyoneller; orta düzey deyince orta kademe yöneticiler, vasıfsız çalışan kesim deyince vasıflı vasıfsız el-beden işçileri kastedilir.

Hizmet sektöründe çalışanların iş bilgilerinin ve deneyimlerinin yanında çok etkili ve başarılı kişisel imaj sahibi olmaları gerekir. Sağlık hizmetleri, insan kaynakları, eğitim - öğretim, uluslararası ilişkiler, turizm ve otelcilik hizmetleri, Mühendislik faaliyetleri, bilim, araştırma ve geliştirme faaliyetleri, medya yayıncılık hizmetleri, bilişim sektörleri halkla ilişkiler ve benzeri meslek grupları faaliyetlerini çoğunlukla mesleki hizmette çalışanların ve sahada alan çalışması yapan elemanların giyimleri klasik giyime göre daha rahat, serbest, mesleki hareketliliğe uygun nitelikler taşımalıdır.

Gözlük; hem kadınlarda hem erkeklerde sade, klasik renklerde, abartıdan uzak, açık renk camlı ve yüz şekli ile uyumlu olmalıdır.

Profesyonel kariyerin üçüncü aşamasının profesyonel yaşama “uzman” mı yoksa “yönetici” olarak mı devam edileceğinin ayrıştığı bir aşamadır. Doğru cevap C şıkkıdır.

TDK, ikna tanımında kandırmayı da ifade etmektedir, ancak bilimsel olarak ikna kavramı, iletişim yoluyla insanların tutum ve davranışlarını değiştirerek inandırmaya çalışmanın sembolik süreci olarak tanımlanmaktadır.

Politik beceriye sahip olan insanlar, başkaları ile daha iyi iletişim kurmaktadırlar. Bu olumlu ilişkiye dayanarak da itibarlarını geliştirebilirler.  Kimliğin sürdürülmesi ve yaratılması ile ilgili amaçların arttırılması için motive olmuşlardır, yani isteklidirler. Aynı zamanda, kendi avantajları yönünde itibarla ilgili sinyalleri manipule etmek için de politik manevralarda bulunabilirler. Ayrıca bireyler, sosyal etkileşimlerinde başkalarını ve kendilerini iyi analiz ederler, bu sebeple öz farkındalıkları ve başkalarına ilişkin farkındalıkları yüksektir ve en uygun durumu ortaya koymak için de kendi davranışlarını düzenleme yeteneğine sahiptirler. Aynı zamanda empati becerileri de gelişmiştir, kendisinin ve başkalarının duygularının farkında olan kişiler, daha etkin sonuçlar elde edebilirler. Bu doğrultuda politik becerileri ile kişisel itibarlarını arttırmak amacıyla başkalarının izlenimlerini etkileyebilirler. İyi bir imaj ve itibar oluşturma çabasında politik taktiklerin varlığı bu açıdan son derece önemlidir. 

İslam dininde çalışanlara ve işverenlere yönelik belli bazı davranış̧ kodları mevcuttur. Çalışanların ahlaki sorumlulukları arasında işini iyi yapmak, güvenilir olmak, haset etmemek, sorumluluk sahibi olmak, işini sevmek ve şükretmek gibi erdemler sayılabilmektedir. İşveren açısından bakıldığında İslam dini işverenin hem çalışanına hem topluma hem de kendi uhrevi yaşantısına karşı sorumluluklarını ayrı ayrı ele almaktadır. Bunlar; çalışanına karşı liyakat ve hakkaniyet esasında davranmak, onları kardeşi gibi görmek, zekatını ve sadakasını vermek ve hırsa kapılıp ibadetini ihmal etmemek seklinde özetlenebilmektedir. İşveren açısından çalışanına olduğu kadar müşteriye de adil ve hakkaniyetli davranmak esastır. Ticari faaliyetlerde haksızlık yapmamak, başkalarına zarar vermemek ve zulmetmemek, kazancın temiz ve helal olmasını sağlamaktadır. Hile yapmak ve satılan malın kusurunu gizleyip olmayan özelliği öne çıkarmak ise hakkaniyete aykırı davranışlar olarak görülmektedir.

Kuckhohn&Strodtbeck (1961), Hall (1976), Hofstede (1980), Trompenaars (1993) ve Schwartz (1994,1999) kültür konusunda çalışan araştırmacılardan bazılarıdır. Hofstede’nin (1980) modeli bu modeller arasında en çok bilineni olmuştur. Bu modelde ülkeler; güç mesafesi, belirsizlikten kaçınma, bireycilik-toplumculuk, maskülenite-feminite ve uzun dönem-kısa dönem eğilimine göre sınıflandırılmışlardır. Dolayısıyla doğru cevap D'dir. 

Yunus Emre’nin söz konusu eseri “Risâletü'n-Nushiyye”dir. Doğru cevap D’dir.

Bir iletişim döngüsünde, iki belirleyen gösteren ve gösterilen bir araya gelerek başka bir şeye göstergeye işaret eder. İmaj; üç belirleyenin gösteren, gösterilen, gösterge bileşkesinden oluşan tek anlamsal boyutun ifadesidir.

Küreselleşme tekstil sektöründeki endüstriyel üretim ve tüketim stratejileri yerel küçük ölçekli işletmelere zarar vermiştir.  Küçük ölçekli işletmelerin rekabetçi piyasa koşullarında büyük işletmelerle rekabet etme imkânı olmadığından piyasadan silinmesine neden olmuştur. Güncel teknolojilerin hızlı iletişim olanakları ile popüler kitle kültürleri üretilmektedir. Popüler kültür moda eğilimleri ile kültürlerarası etkileşimde giyim araç olarak kullanılmakta ve hızlı tüketime dönüşmektedir.

Profesyonel yaşamdaki temel anlayış  şu sözlerle ifade edilmektedir: “En iyi samimiyet, resmiyettir”. Sonuç olarak, özellikle profesyonel yaşamda, çalışan bireyler açısından (ast veya üst olmasından bağımsız olarak) takınılması gereken ideal tavrın, “resmiyet” olması gerekmektedir.

İletişim sürecinin sağlıklı gerçekleşebilmesi ve tarafların anlatma ve anlamaya dayalı anlam paylaşımı sağlamaları için dikkat edilmesi gereken bazı noktalar bulunmaktadır. Bu noktaları aşağıdaki şekilde ele alabiliriz:

• İletişimde başlangıç önemlidir.
• İletişim yalnızca bilgi alışverişi değildir.
• İletişim kişiyle yapılır.
• İletişim bir bütündür.

Adalet ve haklar teorisine göre eylemlerin doğruluğu, tarafsızlıkları ve eşit dağıtılmış olmalarıyla ilgilidir. Bu teori, ahlaklı davranışın amacını; bireylerin eşit muamele görmesi, farklı olanların dezavantajlı olmaması ve en yüksek düzeyde iş birliğine yol açması açılarından değerlendirmektedir.

İş etiğine ilişkin olarak oluşturulan ilkelerin başlıca özellikleri şunlardır (Kolçak, 2013: 35-38):

• Öğrenilebilir ve kazanılır olması

• Paylaşılması ve kapsaması

• İçselleştirilmesi

• Davranış kalıpları içermesi

• Referans niteliği taşıması

• Performans değerlendirme ve oto kontrol sağlaması

İş yaşamında iletişimin önemi büyüktür. Doğru ve etkili bir iletişim hem örgüt içindeki ast-üst ve yatay ilişkileri hem de örgütler arasındaki görüşmeleri daha sağlıklı hâle getirecek bir olanak sunmaktadır.

Bağlam: Aynı konuşmacının dili duruma göre kullanması sosyal varyasyonun nedenlerinden bir başkasıdır. Her konuşmacı, sürekli olarak farklı dilsel davranış göstermesi gereken durumlarla karşı karşıya gelir. Günlük hayatta yakınlarımızla başka, üst pozisyondaki kişi­lerle başka, eş değer durumdaki iş arkadaşlarımızla başka, sokakta karşı karşıya geldiğimiz insanlarla başka biçimde konuşuruz. Eğitim, deneyim, yaş gibi çeşitli etkenler konuşurlara hangi durumda nasıl konuşulması gerektiği, yani davranış bilgisi konusunda belli bir bilgi birikimi verir ama sanılanın aksine varyantları tamamen ortadan kaldırmaz. “Senli -ben­li” olunan insanlarla, aile, arkadaş, dost çevresinde aradaki yakınlığı ve yakınlığın derece­sini gösterecek; resmî ve yarı resmî ortamlarda ise aradaki mesafeyi öne çıkaracak bir dil tercihi iletişimin başarılı olması için vazgeçilmez durumdadır. Her gün karşılaşılan aynı kişilere söylenebilecek “Ali abi/Ali Bey, Ayşe abla/Ayşe Hanım” gibi hitap biçimleri ön­cekilerde yakınlığa, samimi ortama, yakınlığa işaret ederken ikincisinde mesafeye, resmî bağlama göndermede bulunur. Soruda verilen örnekte de aynı konuşmacının aynı dinleyiciyle farklı durumlarda veya bağlamlarda aynı sözcüğün farklı varyasyonları kullanmayı seçtiğini görüyoruz. Doru cevap C’ dir.

Kabul eden veya dışlayan duruş
biçimi bir grubun kişi veya
kişilere karşı takındığı tavrı
tanımlamaktadır.

Yüz yüze duruş biçimi taraflar
arasında bir etkileşim olduğunu
göstermektedir.

Uyumlu ve uyumsuz duruş biçimi
grup üyelerinin birbirlerini taklit
edebilme yeteneklerini ifade
etmektedir.

Israr: Karşı tarafı etkilemek ve bu yolla ikna etmek amacıyla isteklerin ısrar eden hatırlatmalar şeklinde iletilmesidir.

Bağıraçağıra konuşmak • Çekingen ve cılız konuşmak • Keskin ifadelerle çok sert konuşmak • Tekdüze konuşmak • Cümle kuramamak • Emir verici şekilde konuşmak • Uyarmak • Vaaz verir gibi ahlâk dersi vermek • Öğüt vermek • Yargılamak • Utandırmak • Sınamak • Oyalamak • Konu saptırmak • Kıyaslamak • Abartmak • Ağız açıp dudak yalamak • Beden dilini söz dilinin tersine kullanmak