Sendikalar, ağırlıklı olarak kamu sektöründe örgütlü bulunmaktadır. Ancak 1980’li yıllardan itibaren özelleştirmelerin hız kazanmasıyla birlikte sendikalar önemli bir üye kaybına uğramaya başlamıştır. Kamu sektöründe örgütlenmek, özel sektörde örgütlenmeye göre görece olarak daha kolaydır. Ancak sendikalar bu kolay ve güvenli örgütlenme alanlarını kaybederken özel sektörde de eski ve güçlü bir örgütlenme deneyimi ve birikimine sahip olmadıkları için yeni üye kazanmak konusunda zorlu bir mücadele vermektedirler.
• Sendikalar, emekten yana bir toplumsal hareketin parçası olmak yerine, üyelerinin çıkarlarına yönelik politikalar üretmekten öteye geçemeyen çıkar örgütleri olarak kalmışlardır. Bir başka deyişle sendikacılık, bir hareket olma özelliğini kazanamamış; salt örgütlenme düzeyinde kalmıştır.
• Sendikalar, siyasal bilinci yetersiz ve siyasal görüşleri siyasi partiler arasında dağılmış bulunan bir işçi tabanına dayalı olduğu için, kendi aralarında da bölünmüşlerdir. Bir başka ifadeyle Avrupa ülkelerinde sendikalar siyaseti etkilerken, Türkiye’de siyaset sendikaları etkilemekte; siyasi alandaki parçalanmışlık sendikal yapıda da bölünmelere neden olmaktadır. Bu bölünmüş yapı ise sendikal gücün azalmasına neden olmaktadır.

Türkiye’de kamu sektörü sendikacılığın lokomotifi durumundadır. Ancak özelleştirmelerle birlikte sendikalar, kamu sektöründeki sağlam ve güvenli zeminlerini
kaybetmektedir.

6356 sayılı Kanunla, çerçeve sözleşmeler adıyla yeni bir toplu sözleşme türü de mevzuata girmiştir. Çerçeve sözleşme, Ekonomik ve Sosyal Konseyde temsil edilen işçi ve işveren konfederasyonlarına üye işçi ve işveren sendikaları arasında işkolu düzeyinde yapılan ve mesleki eğitim, iş sağlığı ve güvenliği, sosyal sorumluluk ve istihdam politikalarına ilişkin düzenlemeleri içeren bir sözleşmedir. Cevap: E şıkkıdır.

1935 tarihli Wagner Kanunu’nun yürürlüğe girmesiyle ABD’de işkolu sendikacılığı hızla gelişmiştir. ABD’de endüstri ilişkileri sistemi ile ilgili olarak çıkarılan en önemli yasa olan Wagner Kanunu, sendikaların ve toplu pazarlığın gelişmesine yönelik çeşitli düzenlemeler getirmiş, işçilere adil olmayan uygulamaların yapılmasını önlemek için Ulusal İşgücü Kurulu (National Labor Relations Board -NLRB-) oluşturulmuştur.

Sendikaların dar ve geniş anlamda siyaset yapmalarına bağlı olarak sendikacılık ve siyaset arasındaki ilişkiyi açıklayan üç temel ilişki modeli vardır. Bunlar: Bağımsız, ara bağımlı ve bağımlı modellerdir. Bağımlı modelin iki alt dalı vardır. Zorunlu bağımlı model ve gönüllü bağımlı model. Ara bağımlı model ise organik ilişkinin kurulduğu ara bağımlı model ve organik ilişkinin kurulamadığı ara bağımlı model olarak ikiye ayrılır.

Sanayi Devrimi’nin ilk yıllarına kadar uzanan eski bir geçmişe sahip olan meslek sendikaları İngiltere’de özellikle beyaz yakalı belirli grupları örgütlemektedir. İngiliz Havayolu Pilotları Birliği (BALPA), Birleşmiş Lokomotif Mühendisleri Topluluğu (ASLEF) ve Profesyonel Futbolcular Birliği (PFA) İngiltere’deki meslek sendikalarına örnek olarak verilebilir. Ulusal Maden İşçileri Sendikası (NUM) İngiltere’deki işkolu sendikalarına örnek olarak verilebilir. Ulaşım ve Genel İşler Sendikası (TGWU) ile Genel, Belediye ve Kazan İşçileri Sendikası (GMB) İngiltere’deki genel sendikalara örnek olarak verilebilir.

Sendikal özgürlükleri güvence altına alan ve sendikal özgürlüklerin uluslara­rası çerçevesini belirleyen 87 Sayılı Sözleşme, çalışanlara hiç bir ayrım gözetmek­sizin ve önceden izin almadan istedikleri örgütleri kurmak ve bunlara üye olmak hakkını tanımaktadır. Doğru cevap A'dır.

ABD’de yasal kabul edilen çeşitli grev türleri vardır. Toplu pazarlıkların uyuşmazlıkla sona ermesi üzerine ortaya çıkan çıkar grevleri yasal grevler arasındadır. Bir diğer yasal grev çeşidi vahşi grevlerdir. Bu grevler yönetimin bazı uygulamalarından memnun olmayan işçilerin işi bırakmasıyla meydana gelmektedir. Toplu iş sözleşmesi yürürlükteyken meydana gelen bu tür grevler genellikle sözleşmeyle yasaklanmaktadır. Bunun dışında sendikaların birbirlerini desteklemek için yaptıkları dayanışma grevleri de yasal kabul edilmektedir.

Sendikalar ile siyasi partiler arasında organik bir ilişki yoktur. Siyasetten tamamen uzak değildirler. Genellikle pragmatik sendikacılık anlayışı hakimdir.  Siyasetle olan ilişkileri sürekli ve düzenli değildir. Tüm partilere eşit mesafede kalırlar.

Ulusal sendikalar ABD’deaynı meslek ya da işkoluna göre örgütlenmiş yerel sendikaların üst örgütüdür. Japon sendikacılığı ile özdeşleşen örgütlenme modeli işyeri sendikalarıdır. Ülkede meslek ve işkolu sendikaları da görülmekle birlikte, bu sendikaların sayı ve etkinlikleri oldukça azdır. Japonya’da işyeri sendikalarının dışında, sayıca çok az da olsa bölgesel düzeyde kurulan yerel sendikalar da faaliyet göstermektedir. Yerel sendikalar, belirli bir bölgede etkinlik gösteren sendikalar arasında iletişimi sağlayarak daha çok üyelerinin siyasal, kültürel ve eğitimle ilgili sorunlarıyla ilgilenmektedir.

Aynı işkolundaki tüm işçileri, meslek ve vasıf farkına bakmaksızın örgütleyen taban sendikal örgütleme modelidir.

Günümüzde ulusal üst sendikal kuruluşları üye olarak kabul eden ve dünya çapında faaliyet gösteren iki uluslararası sendikal örgüt vardır: Uluslararası Sendika Konfederasyonu (ITUC) ve Dünya Sendikalar Konfederasyonu (WFTU). Bunlardan Genel MErkez Brüksel'de bulunan ITUC, 2016 yılı itibarıyla 163 ülkeden yaklaşık 181 milyon üyeye sahip 340 ulusal üst sendikal örgütü bünyesinde toplayan bir
uluslararası sendikal örgüttür. Bu özelliği ile en fazla üyeye sahip olan uluslararası sendikal örgüt olma özelliği taşımaktadır.