Bu sistem içinde yer alan organlar; ağız, kursak, bezel mide (ön mide, proventriculus), taşlık (kaslı mide, pars muscularis), ince ve kalın bağırsaklar ile iki adet kör bağırsaktır. Karaciğer, safra kesesi ve pankreas bezi de sindirime yardımcı organlar olarak kabul edilirler.

Memelilerde dişlerin yaptığı öğütme işini, kanatlı kümes hayvanlarında taşlık yapar. Yemlerle birlikte küçük taş ve metal parçacıklarının yutulması, taşlıktaki öğütme işine yardımcı olur.

Kanatlı kümes hayvanları kolay sindirilen karbonhidratlar (nişasta ve mono sakkaritler), protein, makro ve iz elementler ve vitaminlerce zengin yoğun yemlerle beslenirler. Kaba yemler kanatlı kümes hayvanları tarafından yeterince değerlendirilemez.

Optimum çevre sıcaklığında barındırılan mutlak istirahat durumunda olan, hareket etmeyen, belirli bir süre aç bırakılmış, verim vermeyen ve canlı ağırlığı değişmeyen bir hayvanın 24 saatte harcadığı enerjiye bazal metabolizma enerjisi denir. Bazal metabolizma, istem dışı çalışan organ ve dokuların, solunum, dolaşım, boşaltım, sinir ve endokrin sistemlerin fonksiyonlarını sürdürebilmeleri için harcanan enerjidir, bireye özgüdür ve değiştirilemez.

Yumurta üretim dönemindeki kanatlı kümes hayvanlarının enerji gereksinimleri
canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı ve yumurta üretimine bağlıdır. Kanatlı kümes
hayvanları yumurtlama döneminin başlarında büyümelerini sürdürürler. Yumurta
tavukları, kuluçkadan çıktıktan yaklaşık 20 hafta sonra yumurtlamaya başladıkları
halde, büyümeleri 30-34. haftaya kadar devam eder. Bu nedenle yumurtlama
döneminin başlangıcındaki kanatlı kümes hayvanları için enerji gereksinimi belirlenirken, canlı ağırlık artışı için sarf edilen enerjinin de dikkate alınması gerekir.

Kanatlı kümes hayvanlarının vitamin gereksinimleri tür, ırk, yaş, verim yönü ve düzeyi, hayvanın sağlığı, stres durumu gibi hayvana bağlı faktörler, ısı, ışık, nem, kümes hijyeni, hayvanlara kümeste sağlanan konfor gibi çevresel faktörler ile kullanılan yemlerin özelliklerine ve yem üretimi sırasında uygulanan işlemler ve depolama gibi faktörlere göre önemli farklılıklar göstermektedir.

Vitaminlerin yetersizliğinde hayvansal organizmada ortaya çıkan aksaklığa
avitaminoz adı verilir. Avitaminoz belirtileri uzun süren vitamin yetersizliği
durumunda ortaya çıkar. Yemlerde, yapıları vitaminlere benzeyen ve metabolik
olaylarda vitaminlerin işlevlerini engelleyen bazı kimyasal maddelerin bulunması
durumunda yeterli düzeyde vitamin tüketilmesine rağmen yetersizlikler ortaya
çıkabilir.

Kanatlı kümes hayvanlarının protein ve amino asit gereksinimleri, hayvana, yeme
ve çevreye bağlı faktörlere göre değişmektedir. Hayvana bağlı faktörler arasında
tür, ırk, hat, verim yönü, verim düzeyi, eşey ve yaş önem taşır.Yumurtlama dönemindeki hayvanların protein ve amino asit gereksinimleri canlı ağırlık, yumurtlama dönemi ve hayvanın sağlığına bağlı olarak değişmektedir. Çevreye bağlı etmenler arasında, özellikle iklim etmenleri (sıcaklık ve oransal nem) ile barındırma durumu (yerde ve kafeste barındırma) önem taşımaktadır.Canlı ağırlık arttıkça yaşama payı protein ve amino asit gereksinimi artmaktadır.

Bu hayvanların suyu, kendi tüketebileceğimiz nitelikte temiz, renksiz ve kokusuz olmalıdır. Organik ve inorganik zehirli maddelerle ve hastalık etmenleriyle bulaşmış olmamalıdır. İçme suyu % 1.5’dan fazla mineral madde içermemelidir. Kanatlı kümes hayvanlarının içme sularında arsenik, kurşun ve civa gibi metaller bulunmamalı, flour düzeyi 3 mg/l’den fazla olmamalıdır. Sudaki tuz düzeyi 4000 ppm’in üzerine çıkmamalıdır.

Yumurtadan çıkıştan itibaren eşeysel olgunluğa kadar süren büyüme dönemi, civciv (yumurtadan çıkıştan itibaren 6-8 hafta) ve piliç dönemi (6-8 haftadan itibaren 18-20 hafta) olmak üzere iki devreye ayrılır. Hayvanların yumurta üretmeye başladıkları dönem eşeysel olgunluğa ulaştıkları yaştır ve bu dönemdeki hayvanlar yarka olarak isimlendirilirler.

Kahverengi yumurtacı genotipler beyaz yumurtacılardan biraz daha ağırdırlar. Bu nedenle büyüme döneminde canlı ağırlığı kontrol etmek amacıyla, 8-12 hafta­lık yaştan itibaren nicel ve nitel yem sınırlama programları uygulanabilmektedir. Nicel sınırlamalar günlük olarak verilen yem miktarının azaltılması, günlük yem­leme süresinin kısaltılması, haftada bir veya iki gün aç bırakma, gün aşırı aç bırak­ma şeklinde uygulanabilmektedir.

Yumurta tavuklarında yumurtlama döneminin ileriki aşamalarında gözlenen besin maddeleri gereksinimlerindeki düşüşe paralel olarak daha az protein ve esensiyel amino asit içeren yemlerle beslenmeleri önerilmektedir. Bu yöntem aşa­malı yemleme olarak isimlendirilir. Böylece yem maliyeti düşürülürken yumurta ağırlığı da kontrol altında tutulur.

Sınırlı yemleme uygulama­larında her hayvanın gereksinimlerini karşılayacak miktarda yem tüketmesine ve mutlaka yeterli yemlik alanının sağlanmasına dikkat edilmelidir. Yemlerin nitelik bakımından sınırlanması ise uygulamada kolaylık sağlamakla birlikte, düşük dü­zeylerde besin maddesi içeren yemler ile her zaman istenen eşeysel olgunluk ağırlı­ğına ulaşılamamakta, hayvanların tepkileri farklı olmakta ve bunun sonucu olarak sürüde canlı ağırlık bakımından üniformite bozulmaktadır.

Erkek ve dişi damızlıklar aynı yemlikten ve dişile­rin gereksinimlerini karşılamaya uygun özellikte yemle beslendiklerinde, erkekler gereksinimlerinden daha fazla yem tüketmekte, hızla canlı ağırlık kazanmakta ve ilerleyen yaşlarda (35-40 haftalar) ayak tabanlarında ve eklemlerde rahatsızlık, bacak kusurları, eşeysel aktivitede gerileme ve aşım sıklığında azalmaya bağlı döl veriminde düşme ortaya çıkmaktadır.

Pik sonrası dönemde yumurta veriminin ar­tırılmasından çok verim düzeyinin ve döllülük oranının korunması ile yumurta ağırlığının kontrol altında tutulması gerekmektedir.

Büyük boy hindiler için kesim yaşı, erkeklerde 20-24. hafta, dişi­lerde ise 16-17. haftalar arasındadır.

Erkek damızlık hindilerin canlı ağırlıkları oldukça yüksektir ve bu durum üreme performansını olumsuz yönde etkilediğinden, büyütme döneminde er­kek palazlara sınırlı yemleme programları uygulanmalıdır. Serbest yemlenenlere oranla % 30-50 düzeyinde daha az besin maddesi tüketimini sağlayacak bir kı­sıtlama modeli önerilmektedir

Karkasın besin değeri, su, protein, yağ, mineral madde ve vitamin içeriği iç kalite özelliklerini oluşturmaktadır.

Mısır, renk maddesi (ksantofil) içeriği nedeniyle deri, ayak ve vücut yağı rengini olumlu etkilerken, iç yağını yumuşatmaktadır. Ayçiçeği küspesi de iç yağını yumuşatıcı etkiye sahiptir. Arpa ve pamuk tohumu küspesi ise iç yağını sertleştirmektedir. Pamuk tohumu küspesi yüksek düzeylerde kullanıldığın­da etin tadını ve kokusunu olumsuz etkiliyebilir. Yulaf ise etin gevrekliğini olumlu yönde etkiler. Balık unu ve yağının fazla kullanılması (% 6’nın üzerinde) ette balık kokusuna neden olmaktadır.

Ka­buk kalitesi için kalsiyumun yemdeki düzeyinin yeterli olması gerekir. Yumurta kabuğunun düzenli oluşturulabilmesi için yemlerle verilen kalsiyum kaynakları dışında, yumurtlayan tavuklara granül formunda istiridye ve midye kabukları gibi kalsiyum kaynakları verilebilir.