Sığırdan sağlanan toplam gelirin hemen tamamı et ve/veya sütten elde edilir. Bu iki verimin dışında kalanlardan deri ve gübre, et ve süt üretim sürecinin doğal sonucu olarak ortaya çıkar.

Etten sağlanan hayvansal proteinde sığır etinin payı ülkelere ve bölgelere göre farklılıklar gösterir. Örneğin Japonya’nın etten sağladığı hayvansal protein üretiminde sığır etinin payı %22.1 kadarken, ABD’de bu değer %32.1, Türkiye’de ise %40.2’dir.

Japonya’da kişi başına günlük hayvansal protein tüketimi 48.5 g, AB’de 60.4 g, Dünya’da 32.1 g, Türkiye’de ise 36.1 gram kadardır.

Kesilen sığırın baş, dört ayak, deri ve iç organlar ayrıldıktan sonra kalan kısmıdır.

Sığır besiciliği; genç bir sığırdan mümkün olan en kısa sürede, en fazla eti en ekonomik şekilde üretmek için yapılan faaliyetlerin tamamı olarak tanımlanabilir.

Hangi yaşta olursa olsun, Türkiye’de sığır besisi denildiğinde öncelikle anlaşılması gereken genç erkek sığırların besisidir. Şayet genç dişilerin besisinden söz edilecekse bu düve besisi, ineklerin kesimden önce kısa süre özel olarak beslenmeleri söz konusu ise bu inek besisi olarak adlandırılır.

12 aylık yaştan büyük, doğurmamış dişi sığıra düve adı verilir.

Türkiye’de özellikle kurban olarak satılmak üzere düve besiciliği yapılmaktadır.

Angus ırkının en bilinen özellikleri tamamen siyah renkli ve boynuzsuz olmasıdır.

Hangi ırk ve yaşta olursa olsun besiye alınacak hayvanlar;

1. Doğrudan yetiştirildikleri işletmelerden,
2. Hayvan pazarlarından ( üreticilerden veya aracılardan),
3. Aracılardan

satın alınabilir.

Besi işletmeleri yerleşim alanlarına uzakta inşa edilmelidir. Bir işletmenin en yakın yerleşim yerine mesafesi 500 m’den az olmamalıdır.

Hayvanların bir durağa bağlandığı ve besi boyunca burada tutulduğu barınaklar Türkiye’de en yaygın kullanım alanı bulmuş ahır tipidir.

Etrafı çitlerle çevrili, yemlik/yemlikler, suluklar ve gerektiğinde gölgeliklerle donatılmış alanlar olarak tanımlanabilecek açık serbest besi ahırlarının yatırım maliyeti oldukça düşüktür.

Bu ahırların açık ahırlardan farkı, genellikle ahırın kuzey kenarında yer alan sundurmanın üç tarafının duvarlarla kapatılmasıdır. Sundurmadan sonra servis yolu olarak da iş gören bir gezinme alanı yer alır.

Sundurmalı ahırların üzeri tamamen kapatılır ve etrafı duvarlarla çevrilirse ortaya çıkan ahır kapalı serbest ahır olarak adlandırılır. Bu tip ahırlarda hayvan başına alan 3.5-4.0 m2 ye kadar düşürülebilir.

Besi işletmelerinde işletmenin hayvan başına günlük 50-60 litre su sağlayacak bir kaynağa ve yine hayvan başına 100-120 litre veya her 10 hayvan için 1 m3 su deposuna sahip olması gerektiği hesaplanmalıdır.

Besiye alınan hayvanların günlük canlı ağırlık artışı ve/veya yem değerlendirme sayısı besi performansının iki önemli ölçütüdür.

Beside sağlanan ağırlık artışı ve bu artışı sağlamak için tüketilen yem miktarı esas alınarak hesaplanır. 1 kg canlı ağırlık artışı sağlamak için tüketilen yem miktarı, yem değerlendirme sayısını verir.

Besisini tamamlamış bir hayvandan elde edilecek karkas ağırlığı, besi sonu ağırlığı ile randımanın bir fonksiyonudur. Her 100 kg canlı ağırlıktan üretilen karkas miktarını ifade eden randıman, karkas ağırlığı 100 ile çarpıldıktan sonra elde edilen değerin besi sonu veya kesim öncesi canlı ağırlığına bölünmesiyle hesaplanır.

Sığırlar sahip olacakları en yüksek ağırlığın oldukça büyük bir bölümüne iki yaşına kadar ulaşmış olurlar.

Genç sığırlarda canlı ağırlık artışının önemli bir kısmı kas dokudaki artıştan ileri gelirken, yaşlı sığırlarda artışın kaynağı yağ dokunun artmasıdır.

Besinin besi sonu ağırlığını artıracak şekilde uzatılması, erken bitirilmesinden daha zararlı olabilir. Çünkü besinin uzatılması;

• Canlı ağırlık artış maliyetinin yükselmesine,
• Karkasın yağlanmasına,
• Sermayenin daha uzun süre bağlı kalmasına,
• Hayvanların yönetiminin güçleşmesine neden olur.

• Ahırların tüm unsurları gözden geçirilmeli, gerekli onarımlar yapılmalıdır.
• Ahır etkili bir şekilde dezenfekte edilmelidir.
• Yem hazırlanmalı, su ve suluklar kontrol edilmelidir.

İşletmelerin yeni satın aldıkları hayvanları sürüye katmadan önce bekletebilecekleri bir karantina alanına sahip olmaları yararlı olur. Böylece yeni hayvanların besidekilere hastalık taşıma riski önemli ölçüde azaltılmış olacaktır.

Bu durumda maliyetin düşürülmesi için;

• Besiye uygun hayvanlar satın alınmalı, yani besi performansı yüksek hayvanlarla çalışılmalı,
• Besleme, yeterli besin maddelerini içeren, ama fiyatı mümkün olduğunca düşük olan rasyonlara dayandırılmak,
• Besi düşük maliyetli ve hayvanlar için uygun barınaklarda, düşük yönetim harcamalarıyla sürdürülmedir.

Besicilerin hemen tek geliri besiyi tamamlamış sığırların kesilmiş ya da canlı olarak satışından elde edilen gelirdir.