Akağalar: Osmanlı sarayında çalıştırılan hadımağalarının bir sınıfı. Hadımağalar dan zenci ve Habeş olanlar daha çok Harem ağaları diye anılırlar, be-yaz ırktan olanlara ise Ak ağalar veya Ak hadımlar denirdi. 

Arz odası: Divan toplantılarından sonra padişâhla görüşmelerin yapıldığı yer. 

Binek taşı: Saray ve Bâb-ı âlî’de, önemli devlet adamlarının gelişte ve gidişte ata binmek için kullandıkları yüksek taş. 

Çukadârân: (Çuhadâr), hizmetçi; kapıcı, me’mûr, devlet daireleri ve merkez ile taş ra arasında haber, belge getirip götüren memurlar. 

Kapudanlığı: Kaptân-ı deryâlık. Osmanlı deniz kuvvetlerinin başı ve kendisine tev-cih edilen bölgelerin yöneticisi. 

Çavuşları: Dîvân-ı hümayun’da güvenliği sağlayan, adli hükümlüler hakkında infaz ve icrâî işlem yapan görevliler. Aynı zamanda devletin önemli işleri için görevlendirilebilen ve çavuşbaşının emri altındaki zümre. 

 Pusulalar umumiyetle bir uygulama hakkında geçmiş kayıtlarına bakarak bilgi vermek amaçlı hazırlanan belgelerdir. 

Kaimeler resmi daireler ve görevliler arasında yapılan bir yazışma türüdür. Genellikle üst makamdan alt makamlara yazılan görev yazıları için kullanılır. 

Osmanlı pâdişâhlarının bulunduğu yer, pâdişâh sarayı. 

Pâdişâh yazısı, pâdişâhların emir ve görüşlerini, bazen telhis üzerine bazen beyaz üzerine kendi el yazılarıyla yazdıkları belge türünün adı. 

Kerem, bağış, ikram, ağırlama, ermişçesine yapılan iş, hareket veya söz. 

Kîse: Para konulan torba, belli miktarda parayı ifade eden para birimi. 

Matbah emîni: Saray mutfağında umûmî levâzım sorumlusuna matbah emini denilirdi. Saray mutfağında her gün yaklaşık olarak 4-5 bin kişiye ye mek çıkartılırdı. Bu açıdan görevi son derece önemliydi. 

Hümâyûn: Pâdişâhın vermiş olduğu veya pâdişah adına verilen ziyâfet, padişâhın katıldığı yemek. 

Muhâfız vezîr: Osmanlıda bir bölgenin (özellikle sınır boyları) veya kalenin düşman saldırılarından korunması için tayin edilen askeri yönetici. 

El-hâletü hâzihî: Henüz, şimdi, hâlâ, bugün, bugünkü günde, şimdiki zamanda, şimdiye kadar. 

Ta‘yînât: Maaşdan başka olarak verilen yiyecek, erzak, giyecek. 

Mükerrem: Muhterem, aziz, sayın, saygıdeğer, sayılan. 

Vezîr: Yüksek seviyedeki askerî kumandan ve idarecilere verilen rütbe. 

Buyuruldu: Sadrâzam, Kaptan-ı Deryâ, vezir, beylerbeyi gibi önemli devlet adamlarının yazılı emirlerine denilirdi. Sadrazamların kendi selahiyetlerine giren işlerde verdikleri talimatlar buyuruldu formunda yazıldığında bu ismi alırlar. Ayrıca eyâlet dîvânlarında ve diğer işlerde beylerbeyilerin muhtelif konularda verdikleri emirlere de beylerbeyi buyuruldusu denilirdi.