Padişah tarafından daha önce Rus imparatoruna bir mektup gönderilmiştir.

Rus imparatoru bu mektuba bir cevap yazmıştır.

Mektup Rus elçisi vasıtasıyla ulaştırılmıştır.

Mektup sultana varmadan önce Reisülküttaba ulaşmaktadır.

Mektubun Türkçe tercümesi yapılmıştır.

Tamlama "meliklere yaraşır şekilde ışığı âlemi kaplayan-aydınlatan güneş" anlamına gelir. Bu tarz ifadeler sultana yapılacak övgünün tesirini arttırmayı amaçlar. Yapılan teşbihler sultanın övgüsü için edebî açıdan başarılıdır.

Yüce devlet anlamına gelen bu tamlama Osmanlı Devleti ile özdeşleşmiş bir sıfattır. Tarihi metinlerde Osmanlı Devleti için genellikle bu sıfat kullanılır.

Ber-vech-i tafsîl; her yönüyle açıklanacağı/açıklandığı üzere anlamına gelmektedir. "Ber-vech-i" ifadesiyle başlayan ve sıklıkla karşımıza çıkan bazı ibareler vardır. Ber-vech-i bâlâ, ber-vech-i âtî gibi ifadeler sıklıkla karşımıza çıkar.

Sebepler, eserler, askerler, askerler/taburlar anlamlarına gelen kelimelerin ortak özelliği çoğul isimler olmasıdır. 

H-K-M kök harflerinden türeyen bu kelimenin vezni İSTİF'ÂL'dir.

Yüce Allah demektir.

Mühürlendikten sonra demektir. Ba'de ile başlayan buna benzer pek çok tamlamayla karşılaşmak mümkündür.

Mekke ve havalisinin emiri anlamına gelir. O bölgenin sorumlusuna verilen isimdir. 

Osmanlı Devleti içinde beylerbeyilik görevi verilebilmektedir.

Beylerbeyilik istenen kişiler daha önce başka görevdedir.

Beylerbeyi görevinde olan kişi kendi sorumlu olduğu kişileri verilecek görevle daha iyi tanzim edebilecektir.

Halil Efendi isimli kişinin bulunduğu görevler.

Defter eminliği ve yeniçeri katipliği görevlerinin mevkâfâtçılık makamından üstün olduğu

Vakfolunmuş mülklerin idaresiyle meşgul me’murdur. Mevkufat kalemi de daha çok mahlül olan vakıf gelirleri, vakıftan hazineye ait fazla gelirler ve örfî vergilerden savaşa ait olan gelirleri toplayan kalem olarak bilinir.

Bir paşa veya yöneticiden arta kalmış, bağlanacakları kapı kalmamış eşkıyaya verilen isimdir. Bahriye askerlerine levend denilirken, bir dönem işsiz güçsüz maaşsız kalmış ve eşkıyalıkla uğraşmaya başlamış tiplere verilen isim haline gelmiştir.

Gönderilecek mektup İspanya Kralına gidecektir.

Bahsi geçen mektup henüz müsvedde şeklindedir.

Mektup yazıldıktan sonra Sultana sunulmuştur.

Mektup yazıldıktan sonra Sultan tarafından mühürlenmiştir.

Yazılacak namelerin daha önceki örnekler üzerinden yazıldığı anlaşılmaktadır. Bu tarz yazılmasının sultan açısından bir problem teşkil edip etmediği de sorulmuştur.

Gündüzün ortasında görülen güneş gibi apaçık ve zahir manasındadır.

Çekme-çekilmiş anlamına gelir. Yazıda bâzı harflerin üzerine çekilen çizgi; sin, şın, vav. gibi kuyruklu uzantılı harflerin yazıda mahsus surette çekilmesine denir.

Şerîf kelimesi Fa'îl veznindedir. Bu vezin sıfat-ı müşebbehe türündeki kelimelerin veznidir. Ş-R-F kök harflerine sahip kelimeden Eşref, Teşrîf, Müşerref, Müşerrif gibi kelimeler türetilmiştir.

Genelde bir iş ya da görevi tamamıyla üstlenebilir durumda olmak, hak kazanmak, ustalığına sahip olma gibi manalarda kullanılmakla birlikte geniş bilginin ansiklopedilerde  bulunabilecek geniş bir konudur.

Edebiyat ve sanattaki anlamından biraz farklı olarak bu terim, Osmanlı idari ve mâlî teşkilatında özellikle yüksek makamlara tayin edilen kişiler tarafından verilmesi adet olan aynî ve nakdî çeşitli hediye ve gelirleri ifade eder. Nitekim başta padişah ve sadrazam olmak üzere tayinin yapılmasında etkili olanlara ve maiyetindeki memurlara rütbelerineuygun olarak hediyeler (câize-pîşkeş) verilmesi yerleşmiş bir usuldü. Padişahlara verilene “Tûğ-ı Hümâyûn câizesi” denilirdi. Sadrazam dâhil pekçok devlet adamının aylık belirli
bir maaş yerine has, zeamet vb. isimlerle anılanyıllık gelirleri yanında böyle bir gelirden de faydalanması günün şartlarına göre bir ihtiyaç belki de bir zaruretti. Tayinlerden başka yüksek dereceli memurların bulundukları yerde göreve devam etmelerine dair çıkan kararlarda yani senelik ibkalarda da sadrazam ve sadaret kethüdası gibi yöneticilere para ya
da kürk ve kumaşlar gibi nakdî hediyeler gönderdikleri ve caizenin bazen hazine için de kullanıldığı bilinmektedir. Vezirlerden tayin edildikleri hizmete göre çeşitli miktarlarda
“tuğ câizesi” ve “mansıb câizesi” adıyla iki tür vergi alınırdı. En yüksek caizesi olan yerlerden biri ise Mısır Valiliği idi. Özellikle XVIII. yy. dan sonra caizenin bir makama tayin için
bir rüşvet haline geldiği ve rüşvetle eş anlamlı olarak kullanılmaya başlandığı görülmekte ve eleştirilmekteydi. Sultan Abdülmecid zamanında sadrazamlara maaş bağlanmış ve caize alma usulü kaldırılmıştır.