Teleolojik etik yaklaşım kapsamında değerlendirilen faydacı etik, -aynı zamanda liberal iktisatçılar olan  Jersey Bentham ve John Start Mil tarafından biçimlendirilmiştir. Faydacı etiğe göre bir eylemin sonuçları yarar sağlıyorsa eylem doğru bir eylem olarak kabul edilir.

Çözüm: Bu değer, sosyal hizmet disiplininin sosyal dışlanmaya maruz kalabilecek birey, aile, grup ve toplulukların yurttaşlık haklarından eşit ve adil biçimde yararlanmalarını sağlamadaki sorumluluğunu vurgular. Bu nedenle sosyal hizmet uzmanları, çalıştıkları ülkelerin yurttaşlarına sunduğu hakları bilmeli ve tüm yurttaşların haklarından eşit bir biçimde yararlanması bilinciyle hareket etmelidir. Yurttaş olmak ekonomik, sosyal ve siyasi haklara sahip olmak ve sosyal yaşama dâhil olmak anlamına gelir. Bu açıdan belirli yurttaşlık haklarından yararlanamayan, olumsuz etiketlemelerle bu hakların dışında bırakılmış kişi, grup ve toplulukların deneyimlediği baskı ve ayrımcılıklara meydan okuyan sosyal içerme kavramıyla yakından ilgilidir.

Sosyal hizmet uygulamasının yaygınlaşmasında çoğunlukla sosyal adalet ilkeleri, halkın yararı ve sosyal hizmet uzmanlarının hizmetten yararlananlarla ilişkilerini kapsayan ve refah devleti bağlamında ele alınan kavram etik konulardır.

Köklerini ahlâkî iyiyi fayda ile özdeşleştiren İngiliz filozof D. Hume’a kadar götürebileceğimiz faydacılık, esas itibarıyla 18. yüzyılın ikinci yarısından itibaren Jeremy Bentham ve John Stuart Mill tarafından geliştirilmiştir.

Değerler mesleki uygulamalarla ilgili iyi ve arzu edileni tanımlarken, etik doğru ve yapılması gerekenleri anlatır. Değerler hangi düşüncelerin uygun olduğunu anlatırken, etik bu düşüncelerle ne yapılması gerektiğine ve bu düşüncelerin uygulamasının nasıl olacağına işaret eder. Bu nedenle etik dinamik bir süreçtir ve toplumun değer sistemlerinden etkilenir.

Mary Richmond sosyal hizmet etiğinin geliştirilmesinde tarihsel açıdan önemli bir isimdir.

Sosyal adalet, toplumdaki her bireyin temel ve yurttaşlık haklarına sahip olduğu, eşit fırsat, kaynak ve sorumlulukları olduğu idealine dayanır. Sosyal hizmet açısından yoksulluk, yoksunluk ve sosyal dezavantajları deneyimleyen nüfus gruplarıyla çalışmak, sosyal adaletsizliklerin ciddi bir sosyal sorun olarak ele alınmasını gerekli kılmaktadır.

Meslek etiği bir görevi yerine getiren kişilerin iş ilişkisi kurdukları kişilere karşı davranışlarını düzenleyen ve onların davranışlarının etik çerçevede nasıl olması gerektiği konusunda yol gösteren kurallar ve ilkeler bütünü olarak tanımlanır.

Biestek, her bir insanın biricik, eşsiz olduğunun kabul edilmesi gerekliliğinin altını çizmektedir. Her bir insan, eşsizdir bir toplumsal kategori ya da grubun üyesi olarak değil de bir birey olarak değerlendirilmelidir.

Herkesin kendi yaşamıyla ilgili kararları alma hak ve özgürlüğüne sahip olduğunu ve sosyal hizmet uzmanının bunu kabul etmesi gerekliliğini vurgular. Ancak bu, kişinin kararlarının yasalar ve insan hakları çerçevesinde olumlu ve yapıcı olarak değerlendirilmesi gerekliliğiyle sınırlandırılmıştır.

Vandalizm etik prensiplerden biri değildir.

Sosyal adalet, toplumun alt sosyoekonomik düzeydeki üyelerini ve risk altındaki bireyleri öncelerler ve toplumsal yapının adaletsiz koşullarını değiştirmeye katkı sağlayan uygulamalar gerçekleştirirler. Bu açıklamayla bağlantı beş etik sorumluluk vardır. Bunlar, negatif ayrımcılıkla mücadele, farklılığın tanınması, kaynakların eşit dağıtımıyla gibidir.

Sarah Bank’dan referansla vereceğimiz dört vaka örneğinde her vakayı olumlu şekilde sonlandırma yoktur.

Genel Karar Verme Modelinde ilk olarak probleme ve problemin devamlılığına neden olan faktörler tanımlanır.

Bireysel hak, kamu refahı, eşitlik ve profesyonel roller en sık yaşanan etik sorunlar arasında yer almaktadır.

Etik karar verme modelinin 6. Adımında gerçekçi olarak, herhangi bir kaynak veya destek yoksa o eylem alternatifleri dışlanır. Geriye kalan eylem alternatiflerini evrensellik, aleniyet (halka açıklık) ve adalet etik ilkelerini kullanarak değerlendirilir.

Erdem, sosyal hizmet etiği kapsamında, şefkat ve merhamet sahibi olma, adaletle davranma, atılganlık, koruyuculuk ve gelişim için yardımcı olma gibi özelliklerle birlikte anılmaktadır (Öztürk, 2009, s. 111). Sosyal hizmet uzmanlarının yetkinliğe erişebilmeleri ya da mesleklerini başarı ile yerine getirmeleri ne denli erdemli oldukları ile yakından bağlıdır.

Reddetme bu bağlamda dört etik sorundan biri değildir. Bu kavram müracaatçının konumu ile ilgilidir.

Refahçı sosyal hizmet anlayışı yalnızca sosyoekonomik sınıf itibarıyla yardıma muhtaç yoksul ve engelli kimselere hizmete odaklanmışken post-moderniteyle birlikte cinsiyet, kültür, ırk, yaş gibi konularda ayrımcılığa maruz kalan tüm gruplarla daha fazla ilgilenilmeye başlanmıştır.

Yukarıda yer alan beş adımın hepsi etik karar verme modelinin adımlarındandır.