Aşağıda bireyselci yaklaşımların birey ve davranışlarına ilişkin dört varsayım ve bu varsayımlara karşı geliştirilen eleştiriler birlikte ele alınmıştır:

Varsayım: İnsanların seçenekleri vardır ve insanlar yaşam tarzları üzerinde kontrol sahibidirler.

Eleştiri: Sadece bireylere ve onların davranışlarına odaklanmak, insanların yaşam tarzındaki seçenekleri ciddi biçimde sınırlayan maddi dezavantajları dikkate almaz.

Standartlar bir şeyin nasıl daha iyi olabileceğine ya da daha iyi olması gerektiğine dair fikirlerdir. İdealler, hedefler, beklentiler (bunlar kendimize ya da başkalarına ait olabilir), normlar, yasalar, bir duruma ya da bir yeteneğe ya da bir özelliğe ilişkin ortalamalar, geçmişte ya da şimdiki zamanda söz konusu özellik/beceri/yetenek vb. nin düzeyi ve daha pek çok şey standardı oluşturabilir.

Le Bon (1895/1999), kitleyi ilkel, barbar ve korkunç olarak görmektedir. Ona göre, kitleyi oluşturan bireyler ne türden olursa olsun, yaşayışları, işleri, karakterleri, zekaları birbirine ne kadar benzerse benzesin ya da birbirinden ne kadar ayrılırsa ayrılsın, kitleleşme sonucu, yalnızca ve yalnızca bu nedenden ötürü kollektif bir ruh kazanır; dolayısıyla her biri, tek başınayken hissedeceği, düşüneceği ve davranacağından başka türlü hisseder, düşünür ve davranır. Başka bir ifadeyle, rastgele bireyler topluluğunun kitle ha^line gelebilmesi, bireylerin tek tek karakterlerinin değişmesi, bilinçli kişiliğin silinmesi, kolektif ruhun oluşması ve topluluğun tek bir varlık ha^line gelmesiyle mümkün olur. Bu süreçte artık bireyden söz edilemez. Le Bon, kitleleşme sürecini üç psikolojik mekanizmayla açıklamaktadır: Anonimlik, bulaşma ve telkine yatkınlık (etkiye açık olmak).

Doğru cevap E seçeneğidir.