İşlevselci yaklaşım oldukça tartışılmış ve eleştiriler almıştır.

Birincisi, işlevselci kuram sadece insanlara fırsat eşitliği sağlamanın yeterli olduğu kanaatindedir. Ancak bireylerin şartlarda ve sonuçlarda eşit olmaları gerektiği üzerinde hiç durmaz. Hâlbuki fırsat eşitliği sağladığınız bireylerin aile kökeni, kültürel sermaye vb. toplumsal koşulları birbirinden çok farklı ve eşitsizdir. Koşullarda söz konusu olan bu eşitsizlik yaşanan sonuçlarda da eşitsizliğe yol açacaktır. Bu kuram, insanlar arasındaki rekabet ve yarışta herkesin yarışa aynı yerden başladığını varsaymaktadır. Hâlbuki, bireylerin şartları asla eşit değildir. Yani, yarışa herkes aynı yerden başlamamaktadır.

İkincisi, toplumsal konumların ve mesleklerin ödüllendirilmesi durumu, işlevselci kuramın iddia ettiği gibi, o mesleğin toplumdaki işlevi ve öneminden kaynaklanmayabilir, aksine iktidar çatışmalarının, piyasadaki rekabetin, kültürel anlayışların veya toplumsal kapalılığın bir ürünü olabilir.

Üçüncüsü, işlevselci kuramının mesleklerin her birinin belli ödül derecelendirmeleri içinde bir önem sırasına sahip olduğu iddiası meslekler arasında doğal bir hiyerarşi ortaya koyar. Ancak işlevselci kuram bu meslekler hiyerarşisinin temellerini ve mantığını açıklamakta yetersizdir.

Dördüncüsü, üst düzey işlerin (örneğin doktorluk) uzun, pahalı ve külfetli bir eğitim süreci nedeniyle yüksek düzeyde bir maddi kazancı gerektirdiğini ileri sürmek, başka meslek sahiplerinin (örneğin hemşirelik) aynı derecede külfetli bir eğitim gördükleri gerçeğini görmezden gelmektedir.

Beşincisi, insanların bir mesleğe yönelmesini ve eğitim almasını motive eden tek unsur, işlevselci yaklaşımın iddia ettiği gibi, o mesleğin karşılığında alacağı ödül değildir. Bireyin meslek seçimini sahip olduğu sınıfsal kökeni, ailesinin tutumu, kültürel eğilimleri, ideolojik duruşu gibi başka sosyal faktörler de etkiler.

Son olarak işlevselci yaklaşım, toplumdaki bazı mesleklerin daha önemli işlevlere sahip olmasının o mesleğin daha farklı ödüllendirilmesinin gerekçesi olduğunu öne sürmektedir. Buna göre, toplumsal eşitsizliğin kaynağında toplumda daha önemli işlevleri yerine getiren “yetenekli” insanların sahip olduğu meslekler ve farklı ödül sistemi vardır. Ancak toplumsal eşitsizliğin kaynağı sadece meslekler ve ödüllerin farklılığı olamaz. İşlevselci yaklaşım, toplumsal eşitsizliğin kökenlerindeki yapısal bazı faktörleri görmezlikten gelir.

1970’lerde yeni kent sosyolojisini belirleyen temel eser, Manuel Castells’in bu dönemde yazdığı Kentsel Sorun (1977) kitabıdır. Castells, bu kitapta modern (tekelci) kapitalizmin, iş gücünün kendisini yeterli düzeyde yeniden üretmesini sağlamak için, devletin sunduğu mal ve hizmetlere (ya da “kolektif tüketim”e) giderek daha bağımlı hâle geldiğine işaret ederek, kapitalist kentleşmenin yapıları ile pratiklerini ayrıntılı olarak yorumlamıştır. Nitekim, devlet ve kentsel toplumsal hareketler arasındaki çatışmalar, kentlerde devletin sunduğu ya da sunamadığı bu mal ve hizmetler konusunda yoğunlaşmıştır.

Sanal cemaat terimini ilk kez Howard Rheingold kullanmıştır. Rheingold sanal cemaatleri, siber uzayda yeterli sayıda insanın başkaları ile ilişki kurmak üzere insani duygularla kamusal tartışmalara yeterince uzun bir süre katılmasıyla ağda oluşan toplumsal kümelenmeler şeklinde tanımlamaktadır.

Hukuk, siyaset ve eğitim gibi alanlardaki tüm düzenlemeler, ekonomik alandaki egemen sınıfın ihtiyaçları çerçevesinde yapılandırılmadadır. Ekonominin belli bir biçimde düzenlenebilmesi ve egemen sınıfın çıkarlarına hizmet etmeye devam edebilmesi için üstyapılar alanındaki, söz gelimi hukuk ve eğitim sistemlerindeki, düzenlemeler bu çıkarlara hizmet edecek şekilde yapılandırılır. 

Statü grupları birbirinden prestij, yani hem grubun kendi üyelerinin hem de başkalarının atfettikleri saygınlık düzeyi bakımından ayrılırlar.

Bir statü grubu, kendilerini eşitler, aynı değerde varlıklar olarak gören ve başka toplumsal grupların üstünde veya altında algılayan bir insanlar kümesidir.

Sınıflar, üretim ilişkilerindeki yerlerine göre tanımlanırken (mülkiyet sahibi olanlar sermaye sınıfı, emeklerinden başka satacak hiçbir şeyi olmayan mülksüzler ise işçi sınıfı olarak tanımlanır), statü grupları üretime değil tüketime göre tanımlanırlar. 

Bir statü grubu üyelerini birleştiren ve yakınlaştıran temel unsur hayat tarzlarıdır.

Statü grupları ekonomik çıkarlara göre değil, özel bir hayat tarzının ve toplumsal prestiji paylaştıkları bir grubun üyesi olarak davranırlar.

Statü grupları çok sıkıca örgütlenmiş gruplar değildir.

Kast sistemi, tamamen kapalı bir sistemdir çünkü kişinin tüm geleceğini içine doğduğu kast ya da sınıf belirler.

TOKİ ve Çevre ve Şehircilik Bakanlığı'na imar düzenlemeleri ile ilgili geniş yetkiler verilmiştir.

Tüketim toplumunun tek tipleştirici kültürel kodlarına ve ağ toplumunun sanal gerçekliğinin her an değişen belirsiz yapısına karşı insanlar gittikçe etnik, dini ya da cinsiyete dayanan ilksel kimliklerine ve gruplarına sarılmaya başlamışlardır.

Gayrişahsi ilişkiler (kişisel olmayan ilişkiler) bürokratik örgütün anahtar unsurudur.

Chicago okulu'nun düşünsel temellerini, Darwin'in evrimci bakış açısına ek olarak biyolojik organizmalarla toplumun örgütlenme ilkeleri arasında benzerlikler olduğuna inanan Comte ve Spencer oluşturur.

Marshall, kapitalizmin yarattığı ekonomik ve sosyal eşitsizliklerin, ancak vatandaşlara sağlanabilecek sosyal, siyasal ve medeni haklar ve eşitliklerle dengelenebileceğini öngörür.

Kentsel dönüșüm, bir alanın ekonomik, fiziksel, toplumsal ve çevresel koșullarının sürekli iyileștirilmesinin kapsamlı ve bütüncül bir vizyonla yapılması anlamına gelmektedir. Doğru cevap A'dır. 

Nietzsche’den esinlenen Foucault’ya göre iktidar, toplumsal bünyenin her düzleminde bas­kın bir iradenin, bireyler ve gruplar üzerine dayatılmasıdır. Bu hâkimiyeti dayatmanın çok çeşitli yolları olabilir. Foucault’nun (1993, s. 92) ifadesiyle iktidar, ‘şebeke, ağ benzeri bir tertibat aracılığıyla’ işler. İktidar tüm toplumsal düzlemlerde birtakım stratejiler geliştirir (bu stratejiler sadece yöneticilerin iktidarından ibaret değildir) ve iktidar tüm topluma yayılmıştır. İktidar tek merkezli bir kapasite, kaynak değildir. Bu şebekenin, ağın bir tara­fında bilgi, diğer tarafında bilim, cinsellik, ekonomi, din vs. olabilir. Yani sosyal ilişkiler ağında tek bir iktidar değil, bu şebekenin farklı kollarında işleyen ‘iktidarlar’ vardır.    

İnsanlara fırsat eşitliği sağlamanın yeterli olduğu kanaatindedir.Doğru cevap B'dir.