Bir romanda anlatılan olaylar dizisinin yanı sıra romanın yazılışını da konu edinen anlatım tekniğine üst kurmaca denir.

Bu iki eser Ahmet Mithat Efendi tarafından yazılmıştır.

Voltaire’in Micro Mega adlı eserinin Ahmet Vefik Paşa tarafından Diyojen gazetesinde tercüme edilmesi üzerine yazdığı bir yazıdır. Namık Kemal, bu tercümenin dilinde gazetelerin ilan sütunlarında görülen en önemsiz bölümler kadar bile letafet olmadığını iddia eder.

Zavallı Çocuk, Namık Kemal’in Magosa’da sürgün olduğu yıllarda yazdığı eseridir. Eserde geleneksel aile yapısı içerisinde görülen aksaklıkların gençlerin hayatında trajik bir faciaya sebep olabileceği üzerinde durulur. Çocuklarının gelecekleri ile ilgili karar alırken onların fikirlerini önemsemeyen bir ailenin kızlarının ölümüne sebep oluşları anlatılır (Namık Kemal, 1960).

Münif Paşa’nın Muhaverat-ı Hikemiye’si (1859) ve Victor Hugo’nun Sefiller adlı eserinin tercümesi olan Mağdurin Hikâyesi (1862) dönemin ilk çeviri örneklerindendir.

Yabancı bir eserin içeriğinin korunarak yer ve kişi adlarının, deyimlerin ve gelenek göreneklerin yerli hayata uyarlanarak aktarılması işlemine adaptasyon (uyarlama) adı verilir. Tanzimat Dönemi’nde Şinasi’nin açtığı modern tiyatronun yolunda yürüyen Ahmet Vefik Paşa, Moliére’den yaptığı adaptasyonlarla (uyarlamalarla) Türk tiyatrosuna katkı sağlar. 

Tanzimat Dönemi’nde eserleri en çok çevrilen
Batı edebiyatı yazarlarından birisi de Jean Jacques
Rousseau’dur. Julie veya Nouvelle Heloise ve Emile
tercümeleri ile tanımaya başladığımız Rousseau’nun
Ziya Paşa tarafından Türkçeye çevrilen Emile’i
(1871) çocuk eğitimi ve pedagoji tarihimiz açısından
önemlidir.

Galip Bey, “şiir dili”nin gündelik dilin üstünde, özel bir dil inşa etmek olduğu; onu öğrenmek ve anlamak için de özel bir gayret harcanması gerektiği fikrindedir. 

Devlet tarafından öğrenim için Batı’ya
gönderilen ilk sivil öğrenci olan Şinasi, Paris (1849-
1854)’te Fransızcasını ilerlettikten sonra, Reşit
Paşa’nın tavsiyesi üzerine maliye öğrenimine başlar.
Bir yandan da matematik ve tabiat bilimleriyle uğraşır.

Tanımı verilen terim mazmundur. Doğru cevap C'dir.

Batı sanatında dengeden çok devinime, düşünceden çok duyuma, biçimlerin serbestçe yaratılmasından duyulan coşkuya önem veren, abartmalı, etkileyici, çelişkiden çekinmeyen sanat akımı barok olarak adlandırılır.

Bu dönem şiir anlayışında sanatçının estetik yeteneğini hükümdara beğendirmeye çalışması artık söz konusu değildir. Sanatçı daha çok kendi benliğini ve bireysel estetik anlayışını keşfetmeye yönelmiş ve bir yandan da toplumu ilgilendiren olaylara, konulara ilgi duymaya ve tüm bunları sanatına taşımaya başlamıştır. Ayrıca bu dönemde halk şiiri ile klasik şiir arasındaki ayrılık ve uzaklık giderek kapanmaya başlamıştır. 

Osmanlı’nın son klasik tezkiresi olan Tezkire-i Hâtimet’ül Eş’ar’ın yazarı Fatin Efendi’dir. 1853 yılında biten ancak 1855 yılında yayımlanan bu tezkire, hâl tercümeleri (öz geçmiş) ve şiir örneklerinden oluşur. 

Şinasi’nin amacı, yazı dilini konuşma diline yaklaştırmak ve sade Türkçeyle edebî eser ortaya koymaktır. Doğru cevap B'dir.

Encümen-i Şuarâ müdavimlerinin tanışıklıklarına ilk vesile, hemen hemen hepsinin ya soyunun ya doğum yerinin ya da memuriyetinin Rumeli ile bir alakasının bulunmasıdır. 

Ziya Paşa’ya  göre “Bizim şiirimiz, hani şairlerin nâmevzun (vezinsiz) diye beğenmedikleri avâm şarkıları ve taşradaki çöğür şairleri arasında “deyiş” “üçleme” “kayabaşı” tabir olunan nazımlardır” (Ziya Paşa, 1868, s. 7). Bu ifadeleriyle asıl şiirimizin halk şiiri olduğunu savunan Ziya Paşa, divan edebiyatının karşısına halk şiirini ve dolayısıyla da hece veznini çıkarır.

Sıtki Hatun 19. Yüzyılda değil 17. Yüzyılda yaşamış şairlerimizdendir.

19. yüzyılın ilk yarısında sözlük alanında ön plana çıkan isim Mütercim Âsım’dır.

Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat’ta evlilikle birlikte dönemin başka problemlerine de dikkat çekilir. Kölelik, özgürlük düşüncesi, kız çocuklarının eğitim görmesi ve terbiyesi, aile konusuna kadınının bakış açısından da yaklaşılması gerektiği bunlar arasındadır.