Tarım Kanununa göre tarım politikalarının ilkeleri kanunun 5. maddesinde şu biçimde sıralanmıştır:
• Tarımsal üretim ve kalkınmada bütüncül yaklaşım,
• Uluslararası taahhütlere uyum,
• Piyasa mekanizmalarını bozmayacak destekleme araçlarının kullanımı,
• Örgütlülük ve kurumsallaşma,
• Özel sektörün rolünün artırılması,
• Sürdürülebilirlik, insan sağlığı ve çevreye duyarlılık,
• Yerinden yönetim,
• Katılımcılık,
• Şeffaflık ve bilgilendirmek.

Sosyal yardımlaşma ve dayanışma müdürlüğü kredi ve hibe vererek tarım sektörüne finans sağlar. Diğer şıklar yalnızca kredi verir.

Üretimin yapılabilmesi için, doğal kaynaklar, işgücü ve sermaye faktörlerinin biraraya gelmesi gerekmektedir. Doğal kaynaklar olmadan, sermaye ile emeğin bir araya gelerek üretimde bulunması mümkün olmamaktadır.

Çözüm önerileri geliştirmede dikkate alınacak noktalar:
• Sorunların çözümünde izlenecek yol mutlaka gerçekçi olmalıdır.
• Çözüm için, gerekli kaynakları ve katkıları nereden bulacağız? Bu sorunun cevabı bulunmalıdır
• Çözüm aşamasında ilgili tüm sorumluların belirlenmesi gerekir

Tarımda Finansman Kaynakları

Hemen her ülkede mevcut kaynakların geliştirilmesi ve yararlanmada, öncelikler sıralamasının yapılması zorunluluğu bulunmaktadır. Kaynaklardan yararlanma önceliklerinin tespitinde dikkate alınması gereken başlıca faktörler; Kaynaklara olan gereksinimin derecesi, kaynaklardan yararlanma ile ilgili acil önlem alınmasına duyulan gereksinim, ülkenin genel ihtiyaçlarının karşılanması, kaynaklardan sağlanacak gelir ve faaliyetlerin etkinliği, kaynaklardan sağlanan sonuçların devamlılığı, ülkedeki çeşitli ekonomik faaliyetlerin kaynaklardan etkilenme derecesi, kaynaklardan yararlanmanın maliyet ve zaman faktörü ‘dür.

Uluslararası Anlaşmalar bu başlıkta öne çıkan konulardan değildir

Kırsal kalkınma; tarımsal kalkınma, kırsal sanayi ve çevresel koşulları da dikkate alan, çok yönlü bir kalkınma yaklaşımıdır. Bundan hareketle; kırsal kalkınma ile ilgili temel bileşenleri şu biçimde sınıflayabiliriz:
Tarımsal Kalkınma: Tarım (bahçe, tarla, hayvan yetiştiriciliği vb. çalışmalar), ormancılık, balıkçılık alanlarında kalite, pazarlama, üretim artışı vb. çalışmaları kapsayan uygulamalardır.
Kırsal Sanayi: Tarım, orman, tıbbi bitkiler gibi yerel kaynakları (ham) yerinde değerlendirme veya talebe bağlı olarak pazarlanabilir yerel ürünlerin üretimi ve gereğinde ihracatının da sağlanabilmesi çalışmalarıdır.
Kırsal Kalkınma: Tarım (bahçe, tarla, hayvan yetiştiriciliği vb. çalışmalar), ormancılık, balıkçılık, sağlık, küçük girişimcilik, kırsal sanayi, çevre, turizm, su, konut, eğitim gibi alt ve üstyapı hizmetleri, teknoloji, kadın, çocuk, topraksızların istihdamı ve çok sayıdaki diğer programları kapsayan uğraşılardır.

Konjonktürün buhran ve durgunluk dönemlerinde ürünlere talep azalır, fiyatlar düşer, üretim kısılır, stoklar oluşur, işsizlik artar iflaslara kadar giden olumsuz sonuçlarla karşılaşılır. Kalkınma ve refah dönemlerinde de bunun tersi olur.

Küçük tarım işletmelerinde, mülkiyet ve kullanım hakları ailelerdedir.

Mal ve hizmet üretimini destekleyen veya üretim sürecinde kullanılan canlı ve cansız varlıklar ‘Kaynak’ olarak tanımlanır.

Gayrisaf hâsıla; ekonomik bir bütün olarak düşünülen bir tarım işletmesinde bir üretim yılında, tarımsal faaliyet sonucunda yeni üretilen mallar ile, mamülecilik, mübadele ve yeniden değerlendirme yoluyla sermaye kısımlarında meydana gelen artışın miktar ve değerce ifadesidir.

Telafi edici ödemeler: Üreticilerin arz fazlası olan ürünlerin üretiminden vazgeçerek alternatif ürünlere yönelmeleri teşvik edilir. Üreticilere, arazilerinde alternatif ürünleri yetiştirmelerinden dolayı karşılaşabilecekleri gelir kayıplarını önlemek üzere telafi edici ödeme yapılır.

Türkiye tarımının temel yapısal sorunlarını aşağıdaki gibi özetlemek mümkündür:
• Tarım işletmesi sayısının fazlalığı ve işletme genişliğinin az olması:
• Tarım işletmelerinin çok sayıda parselden oluşması
• Tarım topraklarının fiziksel sorunlarının bulunması
• Tarım topraklarının amaç dışı kullanımının bulunması
• Sulu tarım alanlarının azlığı sorunu
• Su kaynaklarının etkin kullanılamaması sorunu
• Kırsal alanlarda tarım dışı istihdam alanlarının sınırlı olması
• Tarımda çalışanların sosyal güvenlik sorunu.

Kırsal kalkınma politikalarının ana amacı, dünyada geri kalmış toplum veya toplulukların tarımsal, ekonomik ve sosyokültürel alanlarda kendi kendilerine yardım ve dışarıdan destek yöntemi ile kalkınmalarını sağlamaktır.

Talep edilen ürün miktarındaki değişim oranının, ürün fiyatındaki değişiklik oranına bölünmesi olan talep esnekliği, tarım ürünleri için 1 den düşük olduğundan, arza bağlı olarak ürün fiyatlarında şiddetli dalgalanmalar görülür. Bunu Türkiye’de kuru soğan ve patates için piyasada sıklıkla görmek mümkündür.

Çevre yönetimi kavramı stoklama faaliyetleri ile ilgili değildir.

Türkiye’de bu dönemde iç ticaret hadlerinin tarım aleyhine giderek hızlı bir şekilde azalması, kırsal alanla kentsel alan ayrımında yaşanan zorluklar, ekonomik ve sosyal nedenlere bağlı olarak göçlerin artışı bu sürecin hızlanmasında temel nedenler olarak görülebilir. Son yıllarda kırsalda bazı köy ve bucakların belediye statüsüne kavuşturulmasından da kaynaklanan kent nüfusunun artışı da görülmektedir. Kırsal nüfustaki oransal düşüş, göç ve şehirleşmenin yanında tarımsal üretim faaliyetinde teknoloji kullanımıyla da yakından ilgilidir. Tarım sektöründe mekanizasyon düzeyi arttıkça, kırsa alanlardaki nüfusun kentlere akımı da artabilmektedir.

Ekonomi-ekoloji ilişkisine göre, çevre ve özellikle doğal kaynaklara yönelik politikaların oluşturulmasında, ağırlık merkezinin ekonomi önceliğinden, ekoloji önceliğine verilmesi gerekmektedir. Tarihsel gelişim sürecinde korumada kullanılabilecek araçlar; tepki ve onarım stratejisi, tahmin ve önleme stratejisi ve sürdürülebilir kalkınma stratejisi olarak tanımlanabilmekte olup, bu yaklaşımlar uygulamada yer bulmuştur.

Yukarıdaki tüm maddeler finansmanın kaynaklarındandır. Özel kişiler, aracılar ve tefeciler yüksek faizle kredi veren finansman kaynaklarıdır.