Marjinal Verimi Sıfır, Sonsuz Esnek Tarımsal İş Gücü Arzı: Kırsal alanda yaşayan nüfus fazladır. Bu nedenle de emek arzı sonsuz esnektir. Tarım sektöründe reel ücretler sabittir ve iş gücünün marjinal verimliliği sıfıra yakındır. Dolayısıyla da belirli miktardaki iş gücünün tarım sektöründen sanayi sektörüne kaydırılması toplam üretimi azaltmamaktadır.

Devlet öncülüğünde 1937 yılında “Zirai Kombinalar” kurulmuştur. Çiftçilerin taleplerine göre uygun şartlarda kiralayabilecekleri ya da satın alabilecekleri imkânlar sunan bu kombinalar, sonraları dejenere olarak nüfuzlu kişilerin çok ucuz fiyatlara tarlalarını sürdürdüğü bir konuma düşmüştür.

Geleneksel tarımsal üretiminin temel girdileri toprak ve iş gücüdür. Oransal olarak bunların her ikisi de sermayeden daha önemlidir. Genel olarak sermaye de emeğin ve toprağın ıslahı, küçük sulama işleri ile basit üretim araçları imalinin bir sonucudur. Sulama, gübreleme ve ilaçlama gibi tekniklerin kullanım biçimleri göz önüne alınırsa emek girdisinin, teknolojik değişme ve modernleşme süreci boyunca dahi önemini koruduğu anlaşılmaktadır. Bu yüzden, geleneksel tarımsal üretim öncelikle çiftçinin kontrolü altındaki tarım arazisinin büyüklüğüne bağlıdır. İkinci olarak çiftçinin veya ailesinin doğrudan ya da dolaylı iş gücü kullanımı üretimde belirleyicidir. Dolayısıyla geleneksel biçimde üretim yapan bir tarım işletmesinde özellikle toplam üretimin artırılmasında iş gücü büyük önem arz etmektedir.

Tarımsal üretimde üretim tekniği seçimini belirleyen en önemli unsur; emek, sermaye ve toprağın bolluğu ve buna bağlı olarak ortaya çıkan nispi faktör fiyatlarıdır.

Yukarıdaki seçenekler arasında “kişisel çıkarlar” değil, politik kaygılar tarımsal üretimin devlet tarafından desteklenmesi amaçları arasındadır.

Yukarıda bahsedilen işlev, sermaye birikimi katkısıdır. Çünkü ülke nüfusunun bir bölümünün sermaye birikimi sağlayan işlerde çalışabilmeleri için bunların zorunlu tüketim ihtiyaçlarının nüfusun geri kalan bölümü tarafından karşılanması gerekmekte olup bu ihtiyaçlarını karşılayan mal ve hizmetler başkaları tarafından karşılanma oranına göre farklı yatırım alanlarına kanalize olabilmektedirler. Bu anlamda tarım sektörü, kalkınmada özel bir misyon üstlenmektedir.

KWC modelinin temel varsayımları aşağıda özetlenmiştir.

• Ekonomi başlangıçta dış âleme kapalıdır.
• Ekonomide tarım ve sanayi olmak üzere iki sektör bulunmaktadır.
• Hem tarım hem de sanayi sektöründe tek bir homojen mal üretilmektedir.
• Her iki sektörde de ölçeğe göre sabit getiri geçerlidir ve maliyet minimizasyonu ile kâr maksimizasyonu nihai hedeftir.
• Tarım emek yoğun sanayi ise sermaye yoğun sektörlerdir.
• Sanayi sektörünce üretilen ürünlerden hem tüketim hem de yatırım için istifade edilirken tarım sektörünce üretilen ürünlerden yalnızca tüketimde yararlanılır ve sanayi sektörü girdisi olarak kullanılmaz.

Az gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde tarım sektöründe ağırlıklı olarak parçalı ve küçük üretim birimleri faaliyetleri bulunmaktadır. Diğer bir ifade ile tarımsal üreticiler sayıca çok fazla olmalarının yanı sıra coğrafik olarak dağınık bir görüntü sergilemektedir. Öte yandan bu ülkelerde eğitim düzeyinin düşük olması ve teknolojik gelişmelerin yetersizliğinin yanı sıra piyasa hakkında gerekli bilgi kaynaklarına ulaşma sorunu gözlenmektedir. Bilgi eksikliğinin söz konusu olduğu koşullarda üreticiler fiyat ve üretim kararlarını birbirlerinden tamamen habersiz bir şekilde belirlemektedirler. Tüketici talebindeki değişikliklere ilişkin piyasa bilgisine ulaşma imkânı zayıf olduğundan üretim kararı ile talep arasındaki ilişki doğru bir şekilde yönetilememektedir. Sonuç olarak üretimde dalgalanma eğilimleri ortaya çıkmaktadır.

Üretim faktörlerinin birbirlerinin yerine kullanılmasına faktörler arası ikame adı verilir.

Tarımda makineleşmenin sağladığı avantajlar;  

• Tarımda makineleşmenin ve teknolojinin yaygınlaşması tarımsal üretimin iklim koşullarına bağımlılığını azaltmaktadır.
• Tarımda makineleşme ve teknolojik gelişmeler daha fazla ve nitelikli ürün elde edilmesini sağlayarak verimi artırmaktadır.
• Tarımda makineleşmenin yaygınlaşması beraberinde “Tarım Alet ve Makinalarıİmalat Sektörü”nün gelişmesine zemin hazırlayarak sanayi sektörünün gelişmesine destek sağlamaktadır

• Tarımda makineleşme ve teknoloji kullanımı sayesinde tarımsal üretim aşamaları daha kısa sürede ve zamanında tamamlanarak gecikmeden doğan ürün kayıpları da önlenmektedir
• Tarımda mekanizasyonun gelişmesi aynı zamanda üretimde yeni teknik ve teknolojilerin uygulanmasına imkân sağlamaktadır.
• Tarımda makineleşmenin yaygınlaşması, iş gücünden tasarruf sağladığı gibi çalışma koşullarını iyileştirmek suretiyle çalışanların iş verimini de artırmaktadır.
• Tarımda makineleşmenin yaygınlaşması hayvan gücüne olan ihtiyacı azalttığından, bu hayvanların bakımı için gerekli harcamalardan tasarruf sağlanmaktadır.
• Tarımda makineleşmenin yaygınlaşması beraberinde “Tarım Alet ve Makinaları İmalat Sektörü”nün gelişmesine zemin hazırlayarak sanayi sektörünün gelişme sine destek sağlamaktadır

KWC modelinin temel varsayımları şu şekilde sıralanabilir. Bunlar; ekonominin başlangıçta dış âleme kapalı olduğu, ekonomide tarım ve sanayi olmak üzere iki sektör bulunduğu, hem tarım hem de sanayi sektöründe tek bir homojen mal üretildiği, her iki sektörde de ölçeğe göre sabit getiri geçerlidir ve maliyet minimizasyonu ile kâr maksimizasyonunun nihai hedef olduğu, tarım emek yoğun sanayi ise sermaye yoğun sektörler olduğu ve sanayi sektörünce üretilen ürünlerden hem tüketim hem de yatırım için istifade edilirken tarım sektörünce üretilen ürünlerden yalnızca tüketimde yararlanıldığı ve sanayi sektörü girdisi olarak kullanıldığıdır.

Yukarıdaki ifadeler arasında “sanayi sektörünün teknolojik gelişmelerin uygulanmasına daha yatkın ve uyumlu olması” ifadesi, kalkınmada tarım değil sanayiye öncelik verilmesi lehindeki maddeler arasında yer almaktadır. Diğer ifadeler ise kalkınmada tarıma öncelik verilmesi lehindeki görüşler arasındadır.

Tarım ekonomisi üzerine yapılan araştırmalarda tarımsal üreticilerin gelir seviyesinin düşük olmasının başlıca sebepleri arasında tarımsal ürünler talebi gelir esnekliğinin düşük olması gösterilmektedir. Şöyle ki tüketicilerin gelirleri arttığında bazı mal ve hizmetlere olan talep artarken bazılarında belirli bir eşikten sonra gelirin giderek azalan bir kısmı harcanmaya başlanır. Doğru cevap C seçeneğidir.

Politik kaygıların diğer gerekçelerin önüne geçmesi durumunda destekleme politikaları kaynak israfının yanı sıra enflasyonist eğilimlerin kaynağı olmaktadır. Politik kaygılar özellikle gelişmiş ya da az gelişmiş ülkelerde öne çıkan bir destekleme gerekçesidir. Bu ülkelerde nüfusun %50’lere yakın bölümü kırsal kesimde yaşamaktadır. Öte yandan kentleşme ve kentlileşme süreçleri henüz tamamlanmadığından kırsal kesimin dışında yaşayanların kırsal kesimle bağları son derece güçlüdür. Kırsal kesimde yaşayanların oy desteğini almadan seçim kazanmanın çok güç olduğunun farkında olan siyasal partiler tarımsal destekleme politikalarını bu kesimde yaşayanlara kaynak transferi aracı olarak uygulamaktadırlar.

Herhangi bir işte çalışan bir işçinin işten çıkarılması toplam üretim hacminde bir değişiklik meydana getirmiyor ise gizli işsizlik vardır. Bir başka deyişle gizli işsizlik, marjinal verimliliği sıfır olan işçilerin mevcut olması hâlidir.

İktisadi kalkınmada tarımın rolü konusunda ulaşılan genel geçerli birtakım tespitlerin varlığından da söz edilebilecektir. Bu kapsamdaki belli başlı tespitler şu şekilde özetlenebilir:

• Ekonomik gelişme sürecinde tarımla diğer sektörler arasında ortaya çıkan yapısal ilişkilerin uzun dönemli seyri, hemen her ülkede ortak bir model izler: Tarımsal üretim artarken tarımsal iş gücü ve ekonomi içindeki nispi oranı azalır. Bu eğilime paralel olarak toplumlar tarım toplumundan sanayi toplumuna ve nihayetinde de bilgi toplumuna doğru bir dönüşüm sürecinin herhangi bir aşamasında bulunabilirler.
• İktisadi kalkınmanın başlangıcında tarımsal ağırlıklı ekonomik yapı söz konusudur. Bu yapı içerisinde tarım sektörünce meydana getirilen artık sanayi sektörünün genişletilebilmesi için gereken sermaye birikiminin meydana getirilmesinde kullanılmıştır. Bir başka deyişle tarım, politika belirleyicileri tarafından uzun yıllar boyunca iktisadi kalkınma için  sektörüne kaynak aktarılmasının bir aracı olarak görülmüş ve bu doğrultuda yapılandırılmaya çalışılmıştır. Ancak Sahra Altı Afrika ülkeleri bir kenara bırakıldığında, son çeyrek yüzyıl içerisinde gelişmekte olan ülkelerin çoğunluğu da iktisadi kalkınma için tarımdan sanayiye kaynak aktarılmasına yönelik politikaları büyük ölçüde terk ederek tarım sektörünün desteklenmesine yönelik uygulamaları giderek hayata geçirmeye başlamıştır.
• Ülkelerin Gayrisafi Yurt İçi Hasıla (GSYİH)’ları içerisindeki payı onlarca yıldır sürekli bir gerileme eğilimi gösterse de tarımın ülke ekonomilerinde başta insan neslinin devamı için ihtiyaç duyulan maddelerin üretildiği ana sektör olmasından kaynaklanan kritik yeri ve önemi güncelliğini korumaktadır ve korumaya da devam edecek gibi görünmektedir. 

İyi bir özelliğe sahip tohum, hububatta % 20, serada domates yetiştiriciliğinde % 400 oranında bir artış sağlayabilir. Ortalama olarak verimi, genetik yapısı ve kalitesi yüksek tohum kullanımının % 20 ila %25 arasında verimi arttırdığı bilinmektedir (Çelik, 2000: 19). Doğru cevap A seçeneğidir.