Hakikat, bir kelimenin dilde konulduğu ilk ve temel anlamında kullanılmasıdır. Mecaz ise kelimenin, hakiki anlamıyla arasındaki bir ilgiden ve hakiki anlamın kastedilmesine engel olan bir karineden dolayı hakikat anlamı dışında başka bir manada kullanılmasıdır. Doğru cevap C’dir.

Müste’ârun minh, kendisinden istiare yapılan unsura denir. Doğru cevap A’dır.

Kur’ân lafzı, “karînetün” kelimesinin çoğulu ve aynı zamanda hemzesiz olan “el-karâin/القرائن “lafzından türemiştir” görüşünün sahibi Ebû Zekeriyyâ’ Yahyâ b. Ziyâd el-Ferrâ’dır. 

Kur’ân’ın bir eda dili değil, bir telakkî dili olması da aslında böyle bir okumayı zora sok- maktadır; yani Kur’ân’da esas olan, metinde var olan manayı tespit etmektir. Beşerî metinlerde mütekellimin (konuşanın) konuştuğu kelam, en nihâyet muhatap tarafından bir anlama kavuşturuluyorsa anlamlıdır. Muhatabın anladığı, kimi zaman anlama sürecinde kişisel katkılarını devreye sokmasını da gerektirir. Oysa ilahî kelam, anlamlarını sürekli kontrol eden mucizevî bir dile sahiptir. Kur’ân, bi- zim kendisine sınırsız manalar yükleyebileceğimiz bir kelam değildir; aksine o, ısrarla kendi anlam dünyasını bize kabul ettirmek ister.

Âyet kelimesi sözlükte, iz, açık işaret, burhân, emâre, ibret, nişâne, şaşırtıcı iş ve mucize manasına gelmektedir. Allah’ın varlığına delâlet eden her şeye de âyet denilmiştir. Âyet kelimesinin çoğulu, ây veya âyât’tır.

Modernist Kur'an yorumcuları olan tarihselcilere göre rivayet eksenli gitmek yani hadislere göre tefsir yapmak Kur'an'ı anlamayı güçleştirir.

Tefsîr ilminin genel yorumlama yöntemlerinin (dirâyet ve rivâyet) dışında Kur’ân âyetlerinin belli bir kısmıyla alakalı olarak özel açıklama biçimlerine sahip ekoller ortaya çıkmıştır. Bu açıklama biçimlerinin birçoğu, tefsîr tarihinin başlangıcına kadar uzanır. Çağdaş döneme kadar gelişen bu akımlar, klasik tefsîr ekolleri olarak adlandırılır. Bu ekoller, mezhebî (kelâmî) tefsîr ekolleri, işârî tefsîr ekolü ve fıkhî tefsîr ekolüdür. 

Rivayet tefsirinin zaaf yönleri: 

• Uydurma haberlerin çokluğu,
• İsnatların hazfedilerek sadece metinlerin yer alması,
• İsrailiyata dair haberlerin tefsire karışması

şeklinde sıralanmaktadır. Doğru cevap E'dir.

Neredeyse tüm modern İslam düşünürlerince islam düşüncesinde yenilenmenin zamanı geldiği ve gerekli olduğunu savunulmaktadır.

Yukarıda ismi geçen üç kişinin de Kur’an ın Türkçe mealini yazmışlardır. 

Kur’ân, yetkinliğini inmiş olduğu dilden alır, diyen bilim adam, Nasr Hamid Ebu Zeyd’dir. 

Gazali Kur’ân’ı anlama ve yorumlamada modernist düşünürler arasında yer almamaktadır. 

Arap tefsîr literatüründe “et-tefsîru’l-mevzûî” olarak geçen “konulu tefsîr”, Kur’ândaki bir konuyu, Kur’ân’ın temel hedef ve ilkelerine uygun bir şekilde belli usûller çerçevesinde bütüncül olarak araştırıp ortaya koyma yöntemine verilen isimdir. Konulu tefsîr yöntemi, temelde; Kur’ân merkezli konulu tefsir, Sûre merkezli konulu tefsir ve Âyet merkezli konulu tefsir olmak üzere, C seçeneğinde de belirtilen üç kısma ayrılmaktadır. 

Kur’ân’ı anlama ve yorumlamada yeni yönelişler dendiğinde Hindistan, Malezya, Endonezya, Mısır, Fas, Suudi Arabistan ile Avrupa ve Amerika’da tanık olunan pek çok gelişmeden bahsetmek mümkün olmakla birlikte Somali'de böylesi yönelişlerden söz etmek mümkün değildir.

Klasik tefsîr ekolleri, üç temel başlıkta incelenmektedir: Mezhebî Tefsîr Ekolleri
(Mutezilî, Şîî, Hâricî ekoller), Fıkhî tefsîr ekolü ve İşârî Tefsîr ekolü. Çağdaş tefsîr ekolleri ise konulu tefsîr ekolü, bilimsel tefsîr ekolü ve ictimâî tefsîr ekolü olarak üç kısımda ele alınmaktadır.

Semiyotik süreç, dört aşamadan oluşur; algı, bilme, anlam ve açıklama. Algı;
koklama, görme, işitme ve dokunma duyularına dayanan ve somut âlemde var
olan maddî bir şeyin duyu organlarımızla algılanmasını ifade eden duyusal düzeydir

Mecâz, sözlükte “bir şeyi aşmak, geçmek” anlamına gelen “câze” fiilinden türemiş olup terim olarak, kelimenin, hakîkî anlamıyla arasındaki bir ilgiden ve hakîkî anlamın kastedilmesine engel olan bir karîneden dolayı hakîkat anlamı dışında başka bir manada kullanılmasıdır.

İslam alimleri genel olarak dört tür nesihin olduğunu bildirmişlerdir. Bunlar: 1.Kur’ân’ın Kur’ân’ı neshi. 2. Kur’ân’ın sünneti neshi. 3. Sünnetin sünneti neshi. 4. Sünnetin Kur’ân’ı neshi.

Kur’ân tefsîrinde isrâiliyât, Yahudi, Hıristiyan ve diğer kültürlerden İslâmiyet’e giren rivâyetler bütününe denir.

Kur’a^n’da dünya ve ahiret ikilisi, birbirlerinin alternatifi olarak kullanılmaz. Sadece, eğer insanların dünyaya dört elle sarılmaları gündeme gelmişse, işte o zaman bir tercih olarak ahiret öne çıkartılır. “Ey iman edenler! Ne oldu size ki; “Allah yolunda toptan savaşa çıkın!” denildiğinde yere çakılıp kaldınız? Yok- sa ahiretten geçip dünya hayatına mı razı oldunuz? Dünya hayatından alınacak haz, ahiret hayatından alınacak hazza nispetle çok çok az değil midir?”