Susuzluk (dehidrasyon) ise vücut suyunun azalması anlamındadır ve başlıca dört önemli semptomla ortaya çıkar. (1) İntraselüler (hücre içi) dehidrasyon, (2) ekstraselüler (hücre dışı) dehidrasyon, (3) hemoraji (kanama) ve kalp yetmezliği, (4) ağzın kuruması.

1. Reseptör: Refleks olayını tetikleyen bir uyaranı algılamak için uygun bir
reseptörün olması gerekir (örneğimizde, sobaya dokunulduğu zaman derideki
yanma hissini alan reseptörler bu ağrılı uyaranı elektrik sinyallerine dönüştürerek
sinirlere ileten reseptörler olarak görev yapar).

Açlıkta organizmada önce karbonhidratlar sonra yağlar, besin almama durumu sürdüğü takdirde en son olarak proteinler yıkımlanmaktadır.

Sistemik arterlerdeki kanın basıncı organ ve dokuların ihtiyaçlarına göre kanlandırılabilmeleri için dar bir sınır içerisinde tutulmalıdır. Kan basıncının bu dar sınırlar içinde tutulabilmesi için sinirler ve hormonlar görev alırlar. Sinirsel kontrol hızlı etkilidir ve kan basıncını oluşturan kalbin atımı ve damarların direnci üzerine etki ederek kan basıncını düzenler. Hormonal düzenleme ise daha yavaş etkilidir ve özellikle böbrekler üzerinden organizmada su tutumunu ayarlayarak kan basıncını düzenler. Beyin sapında kalbin çalışmasını düzenleyen kardiyoregülatör ve kan damarlarının çapını düzenleyen vazomotor merkezler vardır. Vazomotor merkez, beyin sapının alt bölümlerinde bulunur. Görevi kan damarlarının özellikle de arteriyollerin çapını düzenlemektir. Bu merkezden çıkan sempatik sinir dalları kan damarlarında bulunan düz kaslar üzerinde etki gösterirler. Bu düz kasların daima belirli düzeyde kasılmasını sağlayarak vazomotor tonusu oluşturur ve böylece de normal arteriyel basıncın oluşumunu sağlarlar. Vazomotor merkezin aktivitesinin artması, kan basıncında artışa neden olur. Kardiyoregülatör merkez kalbin atım gücü ve atım sayısını etkileyerek kan basıncını düzenleyen yine beyin sapında bulunan bir merkezdir. Bu merkez kalbin ileti sistemi üzerine etki ederek hem sempatik hem de parasempatik sinir dalları ile kan basıncını arttırabilir veya azaltabilir.

Sinaps iki nöronun birbiri ile bağlantı kurduğu ve impulsun bir nörondan diğerine geçirildiği ya da geçirilmediği yerlerdir. Klasik anlamda sinaps, sinir hücresinin ürettiği sinyali o hücreden diğerlerine taşıyan aksonun dallarından birinin uç
kısmı ile alıcı hücrenin etrafındaki hücre zarının birbirleriyle yaklaşması sonucu
meydana gelir.

Tükürükte bulunan müsin maddesi ağız mukozasının nemli ve kaygan tutulmasını sağlayarak mukozayı korur. İçerisinde bulunan bikarbonat sayesinde pH’yı nötrleştirir. Böylece dişlerin Ca++ kaybetmesini önler. İçerisinde bulunan lizozim maddesi bazı mikrop türlerine karşı yok edici özellik gösterir. Omnivorlarda (rat, domuz ve insan) ve karnivorlarda tükürükte bulunan pityalin (alfaamilaz enzimi) nişastanın parçalanmasını sağlar. Civa, kurşun, üre gibi toksik etkili maddeler ile kuduz virüsü gibi etkenler tükürükle dışarıya çıkartılır. Ruminantlarda tükürük ayrı bir öneme sahip olup, içerisinde bulunan bikarbonat ve fosfat tamponları sayesinde rumenin asit pH’sını nötralize etmektedir.

Sindirim kanalı, hayvan gruplarından karnivorlarda kısa, omnivorlarda orta, herbivorlarda ise uzundur. Karnivorlar yüksek enerjili besinleri, herbivorlar düşük enerjili bitkisel materyali değerlendirir. Omnivor grubu hayvanlarda ise her iki grubun özellikleri ortaktır.

Sinaps iki nöronun birbiri ile bağlantı kurduğu ve impulsun bir nörondan diğerine geçirildiği ya da geçirilmediği yerlerdir. 

Uterus (dölyatağı, rahim): Döllenmiş zigotun gelip yerleştiği yerdir. Plasenta oluşana kadar zigot uterus tarafından beslenir.

Hedef hücre: Belli bir hormon için özgün reseptörleri taşıyan hücre o hormonun hedef hücresidir. Doğru cevap B'dir.

Genel olarak bir sinir hücresi, gövde ve dendrit adı verilen gövde dalları aracılığıyla diğer hücrelerden veya reseptörlerden gelen uyarımları alır. Bu uyarımlar, hücre içindeki genel duruma ve gelen tüm verilerin toplam etkisine göre, akson adı verilen, tek, uzun ve ince uzantı vasıtasıyla, diğer bir hücreye aktarılır. Doğru cevap D'dir.

Refleks yayında;
1. Reseptör: Refleks olayını tetikleyen bir uyaranı algılamak için uygun bir reseptörün olması gerekir (örneğimizde, sobaya dokunulduğu zaman derideki yanma hissini alan reseptörler bu ağrılı uyaranı elektrik sinyallerine dönüştürerek sinirlere ileten reseptörler olarak görev yapar).
2. Duyu siniri (Afferent sinirler): Reseptörlerden gelen sinyalleri merkezi sinir sistemine (omuriliğe) aktaran sinirlerdir. Afferent sinirler gri maddenin dorsal kökünden omuriliğe girerler.
3. Merkez (Omurilik): Afferent sinirlerle omuriliğin içlerine kadar gelen duyusal sinyallere uygun yanıtın hazırlandığı yerdir. Bu sinyal bazen doğrudan etkiyi yapacak olan motor sinire aktarılabilirken, bazen de öncelikle ara nöronlar denen küçük sinir hücreleri üzerinden aktarılarak daha karmaşık ve anlamlı yanıtların oluşmasına neden olurlar.
4. Motor sinirler (Efferent sinirler): Merkezin oluşturduğu yanıtlar bu efferent sinirler aracılığıyla iş yapan organa gönderilir. Efferent sinirler gri maddenin ventral kökünden omuriliği terk ederler.

5. İş yapan organ: Efferent sinirin getirdiği uyarana göre iş yapan organdır. İş yapan organ eğer bir kas ise kasılır veya gevşer, eğer bir bez doku ise salgı yapar.

Doğru cevap E şıkkıdır.

Kasta dört çeşit protein bulunmaktadır; miyozin, aktin, tropomiyozin, troponin.

Kanda glikoz düzeyi azaldığında (hipoglisemi) pankreasta yapılan glukagon kana verilir. Glukagon, karaciğerde depo halde bulunan glikojenin glikoza parçalanarak (glikojenoliz) kana geçmesini uyaran bir hormondur. Glukagon, kan glikoz düzeyini yükseltir. Yağların, yağ asidi ve gliserole doğru parçalanmasını uyararak enerji kaynağı olarak kullanılmasını sağlar (lipolitik etki). Fazla salındığında kan glikoz düzeyi yükselir (hiperglisemi).

Otonom ve somatik sinir sisteminin işleyişi karşılaştırıldığında, B seçeneğinde yer alan ifade doğru değildir. Somatik sinirler istemli çalışan iskelet kası gibi organları, otonom sinirler ise istem dışı fonksiyon yapan düz kas, kalp kası ve bezler gibi organları aktive ederler.

İnce ve kalın flamentler kasılma esnasında sürgü gibi birbiri üzerine kaymaları miyozin başlarının aktinler ile yaptığı köprüler ile sağlanmaktadır. Kasın kasılmasında bu dört proteinden ve enerji kaynağı olarak ATP den başka bir de kalsiyum iyonuna ihtiyaç vardır. Sinir impulsu kasa ulaşınca sarkoplazmik retikulumdan kalsiyum serbest bırakılır ve kasılma meydana gelir. Sinir impulsu durur durmaz kalsiyum hemen sarkoplazmik retikuluma geri döner ve kasılma sona erer.

hücre içi ile hücre dışı arasında -70 mV’luk potansiyel fark
vardır