Sultan Abdülhamid saray merkezli bir yapılanmaya yönelmiştir. Gerek mabeyn gerek başkitabet personelinin sayıları artmıştır. Saray teşkilatı diğer yanda eklenen yeni birimlerle de genişlemeye uğramıştır. Örneğin devlet işlerini görüşmek üzere üst kurul şeklinde hareket eden komisyonların sarayda kurulmasına karar verilmiştir. Hususi şifre dairesi ve telgrafhane de saray teşkilatının bir parçası olarak padişahın özel ve idari yazışmaları için kullandığı bir aygıttı. Ancak yasama organı olarak belirlenmiş olan meclis-i umuminin saray teşkilatlanmasında bir yeri yoktur.

1929 tarihli yasa, hâkimler ve askerî personel dışındaki tüm memurları içine almış ve maaşlar derece ve katsayı hesabına göre ayarlanmaya başlamıştır. 

Osmanlı Taşra Yönetimi sistemi: Vilayet, Liva, Kaza, Karye.

Enderundaki başlıca sporlar; ağırlık taşımak ve çekmek, güreş, ok atma, süvarilik, kılıç talimi, tomak ve cirit oyunları idi.

Tanzimat Fermanı 3 temel esas üzerinedir ve bunlar I, II ve III numaralı öncüllerde verilmiştir.

Kadıların beledi ve mali yetkilerini yerine getirememeleri üzerine 1826 yılında İstanbul’da İhtisab Nezareti kurulmuştur. Eyaletlerde ise aynı işlevi yerine getirmek üzere İhtisab Müdürlükleri kurulmuştur.Kadı tarafından yürütülen vakıfların denetlenmesi ve yönetimi, 1836 yılında kurulan Evkaf Nazırlığı’na devredilmiştir. 1846 yılında Zabtiye Nezareti’nin kurulmasıyla da kadının yerel yönetimdeki rolü son bulmuştur.

Osmanlı vatandaşları ile yabancı vatandaşlar arasındaki hukuki sorunları inceleyen birim Umur-ı Hukuk-i Muhtelite Kalemidir.

Tanzimat Fermanı, dönemin Resmi Gazetesi olan Takvim-i Vekayi’de ilk sayfadan yayımlanmıştı.

Altıncı Daire-i Belediye’nin başarılı şekilde uygulanması, taşrada da belediye teşkilatının kurulmasına öncülük etmiştir. Taşrada modern belediye örgütlerinin kurulmasına 1864 Vilayet Nizamnamesi’yle başlanmıştır. Bu nizamnameyi teyit eden 1871 tarihli ‹dare-i Umumiye-i Vilayet Nizamnamesi; vilayet, sancak ve kaza merkezlerinde birer belediye teşkilatı kurulmasını öngörmekteydi. Taşrada, belediye reisi atama ile göreve gelirken, ayrıca üyeleri seçimle belirlenen belediye meclisi de bulunuyordu. Altıncı Daire-i Belediye’nin başarılı şekilde uygulanması, taşrada da belediye teşkilatının kurulmasına öncülük etmiştir. Taşrada modern belediye örgütlerinin kurulmasına 1864 Vilayet Nizamnamesi’yle başlanmıştır.

II. Mahmut, reformların önünde bir engel olarak duran Yeniçeri Ocağı’nı kaldırarak “Asâkir-i Mansûre-i Muhammediye” adıyla düzenli ve eğitimli bir ordu kurdu.

Bu uygulamalar Kamil Paşa Hükümeti döneminde başlamıştır.

Prof. Ögel’in de belirttiği üzere, “Törü” sözü Uygur Çağı’nda artık doğrudan doğruya “kanun” anlamında kullanılmaya başlanmıştı. Bu anlamda hem gerçek hem tüzel şahsiyet ortaya çıkmıştır.

Arslan Bey'in yerine bir diğer şefin, kardeşi Musa'nın seçilmesi ve onun "yabgu" payesini kullanmaya başlaması, boy geleneğinin hakimiyetini göstermektedir.

Mahmut Şevket Paşa hükümetince 1913 yılında çıkarılan Vilayet kanunuyla vilayet ünitesinin tanımı tekrar yapılmış ve buna göre hem merkezi devletin bir birimi hem de tüzel kişiliğe sahip bir yerel yönetim organı olduğu kabul edilmiştir. Vilayet umumi meclisi ve onun daimi organı vilayet encümeni tüzel kişiliği temsil eden birimler olurken, bu birimler kanalıyla vilayetler eğitimden bayındırlığa birçok alanda yetki kullanabilir hâle getirilmişlerdir. Bâbıâli, taşranın ihtiyaçlarından ziyade taşradaki ayrılıkçı eğilimleri hesaplayarak kanunu çıkarmıştı.

Kanuni Esasi’nin ilk maddesi devletin yapısını tanımlamıştır. Getirdiği hak ve özgürlükler ve açtığı parlamento ile mevcut rejimde değişiklik meydana getirir. Padişah meclisi vükelanın seçimi ve azmi, şeyhülislam, sadrazam, Sayıştay ve yüce divan üyelerinin seçimi gibi haklara sahip olarak devletin temel organlarının nazmı sıfatındadır. Padişahın tüm Müslümanların halifesi olduğunu ifade eder. Ancak yürütme yetkisi meclise değil padişaha aittir.

Sancak, yapılan en son idari düzenleme ile Osmanlı İdari birimlerinden biri olarak kabul edilmemektedir.

Hakkı Paşa, programıyla ülkeye "adalet ve ihsan" getireceğini müjdelemişti.

Yeni Osmanlı aydınları, ülkenin Müslüman ve gayrimüslim vatandaşları tarafından seçimle belirlenen temsilcilerinin oluşturduğu bir millet meclisince yönetilmesinin, dağılmakta olan çok uluslu imparatorluğu bir arada tutacağı görüşündeydiler. Bütün bu gelişmelerin sonucunda, 1876 yılında II. Abdülhamit tarafından Osmanlı’nın ilk anayasası olan Kanun-i Esâsî ilan edildi.