Sultan III. Selim, Poz verip portresini yaptıran ve dağıtılmak üzere bastıran ilk padişahtır.

İkonalar: İkona, Yunanca imge anlamına gelen eikon kelimesinden gelmektedir. Bizans döneminde ikonalar,özel bir yaklaşım  ve saygıyla tapılması gereken imgeler olmuştur. Bu inanç Ortodoks Kilisesi’nde günümüzde hâlâ sürdürülmektedir. İkonalara saygıyla yaklaşılmasının nedeni, temsil ettikleri kişilerin kutsallıklarını taşımalarıydı. İnsanlar
ikonaların önünde eğilir, onlara yakarır, ilahiler söyler, öperler, önlerinde mumlar, kandiller, tütsüler yakarak saygılarınsunarlardı. Bazı ikonalar değerli madenlerden yapılmış kapaklar altında korunmuş, kiliselerde proskynetaria denilen kumaş kaplı sehpaların üzerine konulmuştur. Bizans sanatında ikonalar ahşap malzemenin yanı sıra fildişi, maden, taş gibi farklı malzemelerle de yapılmıştır. Doğru cevap A'dır.

Mehter Çalgıları
Tarih boyunca mehterlerin çaldığı çalgılar şöyle sınıflandırılabilir: 1- Nefesli
Çalgılar: a- Kaba-zurna ve cura-zurnadan oluşan zurnalar, boru, kurrenay, mehter düdüğü, klarnet; 2- Vurmalı Çalgılar: a- Kös, davul, nakkare, tabılbaz, de; 3-
Ziller-Çıngıraklar: a- Zil, çevgan.

Anadolu’daki ilk kitaplık MÖ 165’te Bergama Krallığı’nın başkenti Bergama (Pergamon) da kurulan Bergama Kitaplığı’dır.

Eski Önasya’da ortaya çıkan ikinci telli çalgı türü "lir"dir.

Ege Bölgesi, zeytinyağlı yemek kültürünün ağırlıklı olduğu bir bölgemizdir.

Osmanlı Askerî Müziği Osman Gazi zamanında hayat bulmuştur.

Orta Çağ Dönemi mimik ve dansların terk edildiği müzik dönemidir.

Müzikte estetik kavramını ilk kez Filozof James Mursell ortaya atmıştır.
“Human Values in Music Education” adlı eserinde Mursell, müzikteki estetik kavramı şöyle açıklamaktadır: “Müzik ne resim boyar ne hikâye anlatır ne de düşüncelerini rahatça ifade edebilen kavramlar sistemine sahiptir. O bizim için güneşin batışını boyamaz, yasak aşkı yeniden hikâye etmez. Müzik duygusal özünü kendi tonundan alır. Bu psikolojik bir gerçektir. Bundan dolayı, tüm sanatlar içinde müzik, en saf ve en duygusal olanıdır.

Anadolu Selçuklularında da benzer tekniklerde seramik üretimine devam edilmiştir. En zengin seramik buluntular Korucutepe, Kubadabad, Ahlat, Samsat, Hasankeyf, Ani gibi merkezlerde yapılan kazılarda ele geçmiştir. Seramik yapımında kullanılan hamur, üretim merkezi çevresinde yer alan kil yataklarının özelliklerine göre kırmızı ve tonları, bej, sarımsı veya beyaz olabilmektedir. Bu dönemin en yoğun kullanılmış tekniklerini sırasıyla tek renk sırlı, sıraltı-kazıma, boyalı kazıma, boyama, oyma- sıraltı astar boyama (slip) ile lüks üretim olarak kabul edilen minai ve lüster tekniği oluştururlar. Günlük hayatta kullanılan kap türü yeme-içme kültürüne bağlı olarak kase, tabak ve çanak yapımı da yoğunlaşır, bunları matara, maşrapa, kavanoz, küp gibi kaplar izler. Yiyecekleri saklama, taşıma depolama veya pişirmek için küp, testi, ibrik gibi kaplar kullanılmıştır. Bunlar ihtiyaca göre sırlı olduğu gibi genelde sırsız olarak kullanılmışlardır. Sırsız kapların bezemesiz olanları ve henüz yaşken yüzeylerine kalıp baskı, rulet baskı, kazıma, oyma gibi farklı bezeme teknikleriyle yapılmış süslemeli olanları bulunmaktadır. Beylikler Dönemi’nde seramik üretimi Selçuklu geleneğinde devam etmiştir.

Douglas (1997:37-39,41,44), yemeğin anlamını araştırdığı bir çalışmasında evrensel kalıplar bulma gibi bir iddiası olmadan, küçük gruplarla (ve hatta kültür tarafından eğitilmiş bireylerle), karşıtlıklardan da yararlanılarak yemeğin ve bütün bir sofranın, yemekler dizisinin simgesel anlamını ortaya çıkarmaya çalışmıştır. Ona göre yemeğin anlamı, benzerlikle tekrar edilen bir sistemde bulunmaktadır. Yani, sabahtan akşama kadar yenilen günün tüm öğünleri, ziyafet ve tören yemekleri, düzenlenmiş bir kalıbın tekrarıdır. Ayrıca, her bir yemek sosyal bir olayla yapılandırılmıştır. Yemek; bir masa, oturma düzeni, hareket sınırlılığı ve alternatif meşguliyet gerektirir. Douglas, bir gün içinde yenen yemeği; genel liste, yemeğin sofraya konma sırası, konan yiyeceklerin çeşidi, bu yiyeceklerin ana malzemelerini esas alarak, sıradüzen içinde ve genelden ayrıntıya inerek sınıflandırmıştır. Örneğin, bir İngiliz işçi ailesinin günlük menüsünün alttaki birimi (atıştırmalık) çay ve bisküvi oluşturmaktadır. 

Müstakil Ressamlar ve Heykeltıraşlar Birliği’nde Ratip Aşir Acudoğu, Ali Hadi Bora, Zühtü Müridoğlu, Muhittin Sebati gibi heykeltraşlar, Ali Avni Çelebi, Zeki Kocamemi, Refik Epikman, Cevat Dereli, Mahmud Cuda, Şeref Akdik, Nurullah Berk, Hale Asaf gibi ressamlar vardır. Bu birliği kuran sanatçılar, 1920’lu yıllarda Paris, Münih Gibi Avrupa Merkezlerinde eğitim görmüşlerdir. Bu grup 1929-1948 arasında İstanbul, Ankara ve diğer Anadolu şehirlerini gezerek çok sayıda sergi açmıştır. Balolar, yıldönümleri, konserler, ulusal bayramlar, eğlenceler, toplantılar gibi dönemin çağdaş Türkiye’sini, Cumhuriyetin getirdiği modern yaşamı yansıtan konulara yer vermişlerdir.

Türkçe’de cilt sanatı uygulamalarına teclîd, mesleğe ciltçilik, ciltleme sanatıyla uğraşan ustaya da mücellit adı verilmiştir.

Anıtkabir'in mimarları Emin Onat ve Orhan Arda’dır. Kabartmaların hepsi Zühdü Müritoğlu, İlhan Koman, Hüseyin Özkan, Nusret Suman, Hakkı Atamulu, Kenan Yontuç gibi Türk sanatçılar tarafından yapılmıştır.

19.yüzyıl ortalarında, Sultan II. Mahmud Dönemi duvar resimlerinde çelenkler, püsküllü perdeler gibi Neoklasik özellik taşıyan süslemeler ağırlıkta olmuştur. Birgi Çakırağa Konağı bu dönem örneklerinden biridir.

Beykoz camlarının üretimine 20. yüzyıl başlarına kadar devam edilmiş ancak ithal cam ürünleriyle rekabet gittikçe güçleşmiş, yerli imalathaneler teker teker kapanmıştır. Cumhuriyet’in ilanından sonra, 1934’te Türkiye’nin ilk cam fabrikası olan Paşabahçe Cam Fabrikası kurulmuştur.

Cam silis (kum), potasyum (soda), kireç ve diğer katkı maddelerinin karıştırılarak eritilmesi sonucu oluşan, soğuduğunda katılaşan, saydam, yarı saydam (opak) yapay bir maddedir. Doğru cevap E' dir.

Kırmızı hamurlu seramik yüzeyini kaplayan astarın ve hamurun tam kurumadan bir alet yardımıyla çizilerek ya da kazınarak kaldırılmasıyla, hamur renginin ortaya çıkarıldığı sgraffito tekniği, Bizans seramiklerinde kullanılan en yaygın bezeme tekniğidir. Bu tekniğinin, kazıma işlemi sırasında kullanılan aletin ince veya kalın uçlu olmasına ve desenleri yapma biçimine göre kendi içinde ince sgraffito, kazıma (incised), derin oyma (champlevé) gibi çeşitlemeleri vardır. Bu teknikler; tek, ikili veya üçlü olarak bir arada kullanılmışlardır.

Yemek kültürü kavramını oluşturan boyutları şöyle sıralamak mümkündür: 1-Kavramsal kategoriler (örn. helal et); 2-Ahlaksal değerler (örn. son lokmayı bırakma); 3-Duygular sistemi (örn. damak çatlatan lezzet); 4- Davranışsal örüntüler (örn. sofra düzenleme, el yıkama); 5-Normatif örüntüler (örn. yemek masasından daha yukarıda oturmama); 6-Maddi kültür (örn. elle yeme).

Osmanlı yemek tariflerinin bulunduğu ilk yemek kitabı, 15.yüzyıla ait bir yazma
olup Mehmet bin Mahmud Şirvâni tarafından Arapça’dan çevrilmiş olan Kitabü’tTabih adlı yazma eserdir (Muhammed b. El-Kerim 2009). Doğru yanıt D'dir.