Bodin devletin var olması için gerekenin içte kişiler üzerinde sınırsız ve üstün, dışta da bağımsız bir iktidar olduğunu belirlemiş ve bu gücün niteliğini ifade etmek için de egemenlik sözcüğünü kullanmıştır. 

Transnationalization ulus-aşırılaşma/ötesileşme subnationalization ulus-altılaşma, deterritorialization yersiz-yurtsuzlaşma, supranationalization  ulus-üstüleşme  ve denationalization ulussuzlaştırma anlamına gelmektedir.  

Eleştirel teori klasik devlet çerçevesinin dışına çıkarak insanın özgürleşmesini merkeze aldığından insan haklarına büyük bir önem vermekte ve uluslararası barışın da insanın kimlik ve kültürünün tanındığı sürece mümkün olabileceğini ile sürmektedir. 

Demokrasi, halkın kendisini ilgilendiren her konuda karar alma mekanizmalarına katılarak kendi kaderini kendisinin belirlemesi demektir. 

Soruda tanımı verilen egemenlik türü Westphalian egemenliktir. Ayrıca Westphalian egemenliğin bir diğer özelliği de dış aktörlerin iç otorite konfigürasyonuna müdahale edememesidir.

BM Genel Kurulunun Eylül 2000’deki Milenyum Deklarasyonu; barış, güvenlik, kalkınma, yoksulluğun azaltılması, insan hakları güvencesi, demokrasi ve iyi yönetişimi XXI. yüzyıl hedefleri olarak sıralamıştır. 

Uluslararası sistemde bölgelerin kesin sınırlarının belirlenememesinin en önemli nedeni bölgeler arasındaki geçişgenliktir.

İnsan hakları özel birtakım haklardır, zira bütün haklar, insan hakkı olarak ka­bul edilmemektedir. Buradaki temel ayırım, insan haklarının insanlık onurunu ko­rumak için gerekli olmasıdır. Kısacası insan hakları, devlete (otoriteye) karşı insan onurunu koruyan ve bu yükümlülüğü paradoksal olarak yine devlete yükleyen il­kelerdir. İnsan hakları, ırk, din, dil, cinsiyet, siyasi ve felsefi düşünce, toplumsal ve etnik köken ayrımı gözetmeksizin tüm insanların yararlanabileceği haklardır. Bu hakları kullanmakta herkes eşittir. Diğer yandan insan hakları terimi bir ideali içe­rir. Bu terimi kullananlar, daha çok var olanı değil, olması gerekeni dile getirir. İn­san hakları, her bir bireye bağımsız seçim yapma ve yeteneklerini geliştirme özgür­lüğü sağlar. İnsan hakları sadece bütün insanların eşit haklara sahip olduğunu gös­termez aynı zamanda özgür olduğunu da belirtir.

Soruda geçen yaklaşım liberal yaklaşımdır. 

Küreselleşme sadece demokrasi ithalatı demek değildir. Küreselleşme ile gelişen ülkelerde yabancı yatırım, ekonomik kalkınma, yolsuzluğun azalması, şeffaflık ve özgürlük talepleri de artmıştır. 

Magna Carta (Büyük Özgürlük Sözleşmesi) 1215 yılında imzalanmıştır.

üçüncü dalga teorisyeni Samuel Huntingtondır. 

Demokrasinin temel kriterleri Dahl’a göre şunlardır: Yönetimle ilgili kararların anayasal olarak seçilmiş kişilere verilmiş olması; adil ve serbest seçimlerin belli aralıklarla yapılması; genel oy ilkesidir. 

David Harvey küreselleşmeyi “zaman-mekân sıkışması” olarak tanımlarken hayatın hızı mekânsal engelleri aşındırmakta ve eğlence gibi bazı hizmetler ile semboller adeta ışık hızıyla nakledilip zaman mekânı fethetmektedir şeklinde düşünmektedir. 

Devletler pasaportlar, vizeler, gümrük işlemleri ile sınırları koruyan silahlı kuvvetleri, gümrük muhafaza memurları, mühürler, bayraklar ve devlet armalarıyla varlıklarını somut bir şekilde devam ettirmektedirler. Gelenekler devletlerin varlıklarının devamı için önemli değildir.

Weiss’e göre küreşelleşmiş bir siyaset anlayışı devletin yanında bireylerden uluslararası örgütlere kadar çok paydaşlı bir yapı içinde siyasetin insani boyutunun açıkça farkedilir olduğu bir sistem gerektirir. D

Eleştirel teorilerin öne çıkan temsilcileri Thomas Kuhn, Robert Jacques Derrida, Michel Foucault, Martin Heidegger, Andrew Linklater, Alexander Wendt ve Cynthia Enlokle sayılabilir, 

Liberalizmin aksine, realizm uluslararası ilişkilerde barış arayışında olmayıp dünya düzenini önemsemektedir. Nitekim, liberalizm ve realizm her ne kadar çatışan iki teori olsa bile temelde birçok noktada benzeştikleri iddia edilir. Her ikisi de devleti sorgulamadan verili kabul eden, kimlik ile kültür gibi devlet altı yapıları göz ardı eden kuramlardır.