Eski Türk yazı dilinden gelişen İslâmî Orta Asya Türk yazı dilinin ilk evresi Karahanlı Türkçesi’dir. 11. -13. yüzyıllar arasında gelişen bu yazı dilinin merkezi Doğu Türkistan’da Kaşgar’dı. Orhon ve Uygur Türkçesinin devamı olan bu dönem Türkçesi için Hakaniye Türkçesi terimi de kullanılmaktadır.

Sorudaki ses olayı g ve d seslerinin yer değiştirmesiyle meydana gelen yer değiştirme ses olayıdır. G-d değişimi diye bir ses olayı söz konusu değildir.

“yagız yer yaşıl torku yüzke badı hıtay arkışı yadtı tawgaç edi” cümlesinin Türkiye Türkçesi’ne çevirisi “Kara toprak yüzüne yeşil örtü bağladı, Çin kervanı Çin ipekli kumaşını yaydı (serdi)” şeklindedir.

Odgurmış (vezirin kardeşi) “uyanık”, dünya işlerinin sonunu temsil eder. Küsemiş (Ay Toldı başkente geldiğinde ona yardım eden kişi), Ersig (hükümdarın mabeyncisi) ve Kumaru (Odgurmış’un müridi)’dir.

Kutadgu Bilig üzerindeki ikinci çalışma Hermann Vámbéry’ye attir. Bu yazmanın 915 beyitini matbaada döktürdüğü Uygur harfleriyle ve Almanca çeviriyle yayımlamıştır: Uigurische Sprachdenkmäler und das Kudatku Bilik.

Muhakemetü'l Lugateyn Çağatay Türkçesiyle yazılmış bir eserdir.

Marcel Erdal

“Id-gıl” yani “gönder” emir kipini  ifade etmektedir. 

Orhon Türkçesinden beri en çok kullanılan çokluk eki +lar/+ler’dir. Doğru cevap B’dir.

Eski Türk yazı dilinden gelişen İslâmî Orta Asya Türk yazı dilinin ilk evresi Karahanlı Türkçesi’dir. 

“-GU” gelecek zaman eki ve sıfat fiil eki olarak Karahanlı Türkçesinde işlev görmektedir. Örnek: BarGU varılacak/gidilecek anlamındadır.

Bilginin Faydası ve Bilgisizliğin Zararı Hakkındadır

Bu satırla şu anlama gelir; "Bilgili adam ölünce adı kalır; bilgisiz sağ iken ölüdür."

Sezik-er men yani “şüphelenirim” geniş zamanı  ifade etmektedir. 

kazka yönelme durumundadır, diğerleri belirtme durumunu örnekler.

Eski Türk yazı dilinden gelişen İslâmî Orta Asya Türk yazı dilinin ilk evresi Karahanlı Türkçesi’dir. 11. -13. yüzyıllar arasında gelişen bu yazı dilinin merkezi Doğu Türkistan’da Kaşgar’dı. Orhon ve Uygur Türkçesinin devamı olan bu dönem Türkçesi için Hakaniye Türkçesi terimi de kullanılmaktadır.

Ögdülmiş

Karahanlı Türkçesinde "törütülmiş erdin" söz grubunun zamanı  "Belirsiz (Öğrenilen) Geçmiş Zamanın Hikayesi"dir. Doğru yanıt: B'dir.

Karahanlı Türkçesinde yön gösterme (direktif) durumu için aşağıdaki ekler kullanılır:
a) +gArU eki: yagı+garu “düşmana doğru”, yay+garu “bahara doğru”, Te?ri+gerü “Tanrıya doğru”
b) +ru/rü: Kalıplaşmış sözcüklerde bulunur:
kerü “geri”, berü “beri”, tapa+ru “-a/-e doğru”
c) +ra/+re: taş+ra “dışarıya”, iç+re “içeriye, içinde”.
E seçeneğinde verilen akru ise akrun biçiminde de kullanılan ve “yavaş” anlamına gelen bir durum zarfıdır.