1411 yılında tercüme edilen eserin bugün 9 nüshası bilinmektedir.

Şâhrûh zamanında Horasan valiliği yapmış olan Seyyid Ahmed, 1436 yılında yazıp Şâhrûh Mîrzâ’ya sunduğu Ta‘aşşuk-nâme adlı mesnevisi ile tanınmıştır. Eser, Hocendî’nin Letâfet-nâme’si tarzında yazılmış olup her mesnevide olması gereken münacat, na’t, dönem padişahının medhi ve sebeb-i te’lif bölümle­rinden sonra gelen on aşk mektubundan ibarettir. 

Çağatay Hanlığı döneminde göçebe Türklerin dili olduğu tahmin edilen ve Timurlular zamanında şekillenen Çağatayca yazı dili, klasik şeklini Ali Şir Nevai ile almıştır.

Diğerleri yanlıştır. Cevap E şıkkıdır.

Yûnus Emre: Türk edebiyatında ilk Türkçe mesnevi yazıp divan oluşturmuştur. 1307’de aruzun fâilâtün fâilâtün fâilün kalıbıyla yazılan Risâletü’n-nushiyye, tasavvufî ve ahlaki bir mesnevidir.

Gazavât-nâmeler büyük komutanların din uğruna yaptıkları savaşları ve bu savaşlarda gösterdikleri kahramanlıkları anlatan manzum veya mensur eserlerdir. Tursun Fakı’nın “gazavât-nâme” türünde olan ve yaşanmamış bir olay üzerine kurgulanan Cumhur-nâme’sinde, Hz. Ali ile Cumhur arasında olan savaş anlatılmıştır.

Çağatay sözünün Moğol devletine ve ulusuna ad olarak kullanılması ise Çağatay’ın ölümünden (1242) sonra gerçekleşmişti.

Çağatay Türkçesi için XV. ve XVI. yüzyıllara kadar genellikle Türk tili, Türkî til, Türk lafzı, Türk elfâzı, Türkçe, Türkçe til gibi terimler kullanılmıştır. Ali Şir Nevâî, eserlerinde özellikle Muhâkemetü’l-lugateyn’de Türkî ve Türkçe terimlerini kullanırken, Mîzânu’l-evzân’da dikkat çeken şu açıklamaya yer ve­rir: “‘Acem şu’arâsı ve Fürs fukahâsı her kaysı uslûbda kim söz ‘arûsı?a cilve ve nümâyiş birip irdiler, Türk tili bile ‘alem sürdüm ve her niçük kâ‘idede kim ma‘nî ebkârı?a zîb ü ârâyiş körgüzüp irdiler, Çagatay lafzı bile rakam urdum” (Alî-Şîr Nevâyî. Mîzânu’l-Evzân, hzr. Kemal Eraslan, Ankara 1993, s. 11). Böylelikle Nevâî, bu sözleriyle döneminin edebî dili için Çağa­tay lafzı’nı da kullandığını göstermiştir. 

Kul Mes’ûd’un, Aydınoğlu Umur Bey (1309- 1347) adına Farsçadan Türkçeye tercüme ettiği Kelîle ve Dimne, didaktik hayvan hikâyelerinin anlatıldığı bir eserdir. Aslı Sanskritçe olan, ancak daha sonra Farsça ve Arapçaya da çevirilen bu eseri, Türkçeye ilk kez çeviren Kul Mes’ûd’dur.

XIV. yüzyılın başlarında yaşadığı tahmin edilen şairin asıl adı Şeyh İzzeddin-i Esferayani’dir. Türkçe şiirlerinde Hasanoğlu, Farsça şiirlerinde Pur Hasan mahlasını kullanmıştır.

Anadolu’da mesnevi nazım şekliyle yazılan ilk müstakil Türkçe eserler, XIV. yüzyıla aittir. Bu gelene­ğin ilk müstakil eseri ise yüzyılın başlarında 707/1307 tarihinde Yûnus Emre tarafından kaleme alınan Risâletü’n-nushiyye’dir. Mehmet Çavuşoğlu, bu yüzyılada yazılan mesnevileri üç grupta incelemiştir: Manzum dinî destanlar, Tekke edebiyatı mahsulleri ve Klâsik Türk edebiyatı diye adlandırdığımız edebî ekolün ilk örnekleri olan, yani belli bir kültür seviyesine hitap eden, yüksek zümreyi hedef alan eserler.

Ahmedi^’nin Tervi^hu’l- erva^h’ı, tıpla ilgilidir. 

Hz. Peygamber’in torunu ve Hz. Ali’nin oğlu olan Hz. Hüseyin’in Kerbela’da şehit edilişini anlatan manzum ya da mensur esere maktel adı verilir. 

Şeyhoğlu Mustafâ’nın biri manzum üçü mensur olmak üzere dört eseri vardır. Bunlardan Hurşîd-nâme manzum, Marzubân-nâme ve Kâbus-nâme tercümeleri ile Kenzü’l-küberâ ve Mehekkü’l-‘ulemâ adlı eserleri mensurdur. Bedâyi’u’s-Sihr fî-Sanâyi’i’ş-Şi’r adlı eser ise Ahmedî’ye aittir.

Şathiye, anlamı kapalı, anlaşılması şerhe muhtaç şiir demektir. Zâhirde saçma görülen, fakat şerh ve tahlil edildiği zaman anlamlı olduğu anlaşılan manzumelere verilen isimdir. Cevap B şıkkıdır.

Şeyyâd Hamza’nın Eserleri: 1. Yûsuf u Zelîhâ: 2. Dâstân-ı Sultân Mahmûd 3. Ahvâl-i Kıyâmet 4. Mi‘râc-nâme 5. Vefât-ı Hazret-i Muhammed aleyhisselâm 6. Şiirler: Şeyyâd Hamza’nın farklı mecmualarda on altı şiiri vardır.

Nevâî’nin şöhreti, yalnız Çağatay alanı içerisinde kalmamıştır.

Şeyyâd Hamza’nın Yûsuf u Zelîhâ’sı, aruzun “fâilâtün fâilâtün fâilün” kalıbıyla nazmedilmiş olup 1529 beyitten oluşmaktadır.

Kur’an-ı Kerim’i usulüne uygun bir şekilde okumanın kural ve kaidelerinden bahseden ilim veya kitaba tecvit denir. 

Çağatay şiirinin kurucularından sayılan, kasidelerinden
XIV. yüzyılın ikinci yarısı ile XV.
yüzyılın ilk yarısında yaşadığı anlaşılan Sekkâkî
hakkında en önemli bilgiyi veren Nevâî olmuştur.
Nevâî’nin Mecâlisü’n-nefâis adlı şairler tezkiresine
göre, Sekkâkî, Maveraünnehirlidir ve Timurluların
Uluğ Bey zamanında büyük bir şöhrete
ulaşmış, hatta saray şairliğine kadar yükselmiştir.
Nevâî, Muhakemetü’l-lugateyn adlı eserinde, onun
Mevlânâ Lütfî kadar büyük bir şair olmadığı görüşündedir.