Bütün üstünlük iddialarına rağmen 17. Yüzyıl sonlarından itibaren Osmanlı’yı değişime yönelten asıl sebep, savaşlarda almaya başladığı mağlubiyetler ve bunun arkasından gelen toprak kayıplarının devlet onurunda açtığı derin yaradır. Bir imparatorluk olarak varlığını ve büyüklüğünü sürdürme, toprak bütünlüğünü koruma zorunluluğu, bu değişimlerde önceliğin bilimsel, kültürel ve hatta sosyal bir yenilenme olmaktan çok daha önce, askerî alanda olmasının temel sebebidir. 

Yeni Osmanlılar, 1865 Haziranında İstanbul’da gizli bir dernek olarak kurulmuştur ve “Eğitim, ikna ve etkileme amacında olan bir liberal yurtsever ve idealistler takımı” olarak bilinir.

Mustafa Reşid Paşa’nın hizmetlerini en çok takdir eden, yine bu dönemin fikir öncülerinden biri olan Şinasi’dir. Paşa’yı ve Tanzimat değerlerini anlattığı kasidelerinde Reşid Paşa’yı destansı özelliklerle çizer.

Islahat Fermanı Osmanlı’nın Hristiyan tebaasına Tanzimat’la verdiği hakların tam anlamıyla uygulamaya konulmadığı gerekçesiyle Avrupa devletleri tarafından hazırlanmış ve baskılar sonucu kabul edilerek ilan edilmiştir. Osmanlının beklentisinin öncelikle gayrimüslim tebaaya yeni haklar verip, gayrimüslim tebaayı Müslüman tebaa ile eşit seviyeye getirerek batılı devletlerin iç işlerine karışmalarına mani olmak ve Paris’te toplanacak olan barış konferansında Osmanlı Devleti lehine kararların alınmasına etkide bulunmak olduğu söylenebilir. 

Mustafa Reşit Paşa, Tanzimat Fermanı'nı okuyan halka duyuran kişidir. Dönem itibariyle İttihat ve Terakki'nin kurucuları arasında yer alması mümkün değildir. Doğru cevap: E'dir.

1889 mayısında Askerî Tıbbiye mektebinde “İttihad-ı Osmanî” adıyla bir yapı teşekkül etmeye başlar. Cemiyetin kurucuları hepsi de tıbbiye öğrencisi olan İbrahim Temo (İbrahim Ethem, 1865-1939), Abdullah Cevdet (1869-1932), İshak Sükûti (1868-1902), Mehmet Reşid (1873-1919) ve Hüseyinzade Ali (Turan,1864-1941)’dir.

Kırım Tatarı olan İsmail Gaspıralı 1873’te yayımlamaya başladığı Tercümân gazetesinde Orta Asya’daki Türklerin kaderini
belirleyecek şeyin dil ve manevi yönden birliğin sağlanması olduğuna inanır. “Dilde, işte, fikirde birlik” ifadesi ile formülleştirdiği
teziyle tüm Türkleri ortak bir çatı altında toplama gayretindedir

Harem,padişahın eşleri ve çocukları ile yaşadığı ev iken; Birun altında Hasoda, Arzodası ve Kubbealtı bölümlerinin yer aldığı dış saraydır. Enderun ise padişahın çalışma ofisinin bulunduğu ve aynı zamanda devlet memuru yetiştiren okul anlamına da gelen iç saray bölümüdür. 

Monarşilerde gücünü tanrıdan aldığı kabul edilen, bunun için de kendini sadece tanrıya karşı sorumlu gören sultanın müracaat ettiği yazılı bir anayasa da yoktur. Sultanın sonsuz hak ve yetkilerle donatıldığı, buna karşılık onun tebası konumunda olan halka ve halkın haklarına yer vermeyen bu “keyfî” yönetim biçimi, bütün dünyada çağlar boyunca geçerliliğini sürdürmüştür. 

Osmanlı ülkesinde 15. yüzyıldan itibaren İstanbul, Selanik ve İzmir gibi şehirlerde matbaaların olduğu bilinmekteyse de Türkçe harferle Türkçe kitaplar basan ilk Türk matbaası, 1727 yılında İstanbul’da faaliyet göstermeye başlar. 

Kanun-ı Esas­i 23 Aralık 1876’da Balkanlardak­i meseleleri­ tartışmak üzere Istanbul’da toplanmış olan Tersane Konferansı’nın açılış gününde i­lan edi­li­r. 

III. Sel­im’i­n yarıda bırakmak zorunda kaldığı askerî ıslahatları IV. Mustafa ve II. Mahmut devam etti­ri­r. Mühendi­shâne-yi­ Bahrî-i­ Hümâyûn (1773) ve Mühendi­shâne-yi­ Berrî-i­ Hümâyûn (1795)’un kurulması, N­izam-ı Cedi­t Ordusunun kurulması (1793), Yeni­çeri­ Ocağının kaldırılması (1826) ve Âsaki­r-i­ Mansure-yi­ Muhammedi­ye’n­n kurulması (1826) gi­bi­ gi­r­işi­mler hep askerî alandaki­ gerilemey­i önlemek iç­indi­r. 

Araştırmacılar, Fransız İhtilali’nin üç ana sebebi bulunduğunda birleşmektedirler: Eski rejimin kötü yönetimi, felsefi düşünceler ve basın hürriyeti.

Müteferr­ika matbaasında basılan i­lk ki­tap 1729 yılında ­iki­ ci­ltli­k Arapça-Türkçe bi­r sözlük olan Vankulu Lügat-i’di­r. Daha sonra Kâti­p Çelebi­’ni­n Tuhfetü’l-Kibâr fî Esfâri’l-Bihâr (Deni­z Savaşları Hakkında Büyüklere Armağan) basılır. 

Meşrutiyetçilik, Osmanlı Devleti'nin bütünlüğünü korumak için ortaya çıkan fikirlerden biri değildir. Doğru cevap: E'dir.

Medreselerde Kur’an, hadis, fıkıh gibi dinî (naklî) ilimlerin yanı sıra belagat, geometri, tıp, riyaziyat gibi aklî ilimler öğretiliyordu. Medreselerde eğitim Arapça ve Türkçe veriliyordu. Kaynaklar 17. yüzyıldan sonra medreselerde felsefe gibi derslerin verilmesinden vazgeçildiği, ilmiye sınıfında bozulmalar görülmeye başlandığı için medrese eğitiminin de bozulduğunu belirtmektedirler.