Taktik planlar, bir yıl ve daha kısa planlardan oluşur.

Yönetim süreci yaklaşımı denildiğinde akla gelen en önemli isim ise Fransız yönetici ve maden mühendisi Henri Fayol (1841-1925)’dur. Bu yaklaşımın temel olarak yönetsel işlevlere odaklanan çok daha kapsamlı bir yaklaşım olduğu söylenebilir. Fayol ayrıca bugün bile kullanmakta olduğumuz yönetim fonksiyonları sınıflandırmasını yapan kişidir. Fayol’a göre herhangi bir yöneticinin işlevleri planlama, örgütleme, yöneltme, koordinasyon ve denetim olarak sıralanabilir.

Sistematik yönetim yaklaşımının temelini oluşturan çabaların operasyonel ekonomi, yeterli istihdam, müşteri ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde stokların yönetimi ve denetim etrafında toplandığı görülmektedir. Yaklaşımın bu hedeflere ulaşmak için öngördüğü tedbirler aşağıdaki gibidir:
1. Görevlerin ve sorumlulukların özenle belirlenmesi
2. Bu görevlerin yerine getirilmesi için standart yöntemlerin geliştirilmesi
3. Bilginin toplanması, kullanılması, paylaşılması ve analiz edilmesi ile ilgili belirli
araçların geliştirilmesi
4. Örgüt içi koordinasyon ve iletişimin güçlendirilmesi için maliyet muhasebesi, ücret yönetimi ve üretim kontrolü gibi sistemlerin geliştirilmesi

Çevresel koşullardaki belirsizlik ve hızlı değişim, işletmelerin hayatta kalması ve rekabette öne geçebilmesi için değişimle gelen yeni koşullara uyumu çok kritik bir konu hâline getirmiştir. Adaptasyon ihtiyacını görmek ve bu doğrultuda önlemler almak üst yönetimin sorumluluğundadır. İşletme faaliyetlerine, piyasalara, üretilen ürün ve hizmetlere stratejik bir bakış açısıyla bakmak gereklidir. Bütün bunlar işletmeler için güçlü bir liderliğin ve etkili yönetim uygulamalarının gerekliliğine işaret etmektedir

Mintzberg’e göre yöneticilerin sahip olduğu rollerden biri haberleşme rolüdür. Bu rol kapsamında yöneticiler, bilgi toplarlar ve elde ettikleri bu bilgileri örgüt içindeki ve dışındaki paydaşlarla paylaşırlar. Haberleşme rolleri üç farklı rol ile yerine getirilmektedir. Bu roller monitör rolü, bilgi yayma rolü ve sözcü rolü olarak sıralanabilir. Monitör rolüne göre yönetici yönetmekte olduğu örgütü ve çevreyi daha iyi anlayabilmek için gerekli bilgileri arar ve bu bilgiyi elde eder.

Şeytanın avukatlığı, bir planın varlığını ve o planın eleştirel bir analizinin oluşturulmasını gerektirir. Karar verici grubun bir üyesi şeytanın avukatı rolünü üstlenecektir. Şeytanın avukatının amacı bir kararın altında yatan varsayımları sorgulamak ve öneriyi kabul edilemez yapan tüm sebeplerin altını çizmektedir. Bu sayede karar vericiler önerilen eylem planlarının muhtemel tehlikelerinden haberdar edilebilirler

Çıktı odaklı kültürler, başarıyı, sonuçları ve eylemi vurgular. Çıktı odaklı kültür, başarıdan doğrudan yönetici ve çalışanları sorumlu tutar, bireysel ve grup çıktılarını ödüllerinden yöntemlerden yararlanır. Bu tür şirketlerde ödüllerin, kıdeme ya da örgütsel bağlılığa değil performans göstergelerine bağlandığı çok sık görülen bir durumdur.

İş çevresinin önemli faktörleri arasında tüketiciler, müşteriler, tedarikçiler, rakipler, ikame ürünleri üreten işletmeler, tamamlayıcı ürün üreten işletmeler ve iş gücü piyasaları sayılabilir. Ancak çalışanlar işletmenin iç çevre unsurları içerisinde yer almaktadır.

Örgütler ve farklı dönemlerdeki yönetim uygulamaları sosyal, politik, ekonomik ve teknolojik faktörlerin etkisi altında şekillenir. Sosyal faktörler ile makro faktörler ifade edilmektedir. Bunlar arasında öncelikli olarak toplumsal, kültürel ve tarihi bağlamdaki faktörler sayılabilir. Bunun yanı sıra, örgütün faaliyet göstermekte olduğu toplumun içerisinde bireylerin sahip olduğu değerler, tutumlar, inançlar ve tüm gereksinimler de sosyal faktörler kapsamında değerlendirilebilir.

Yönetim, tüm örgütler için geçerli olan temel konulardan biridir. Örgüt içerisindeki işlerin ne şekilde yerine getirileceğinin planlanması, örgütsel etkinliğin ve etkililiğin sağlanabilmesi için gerekli örgütleme faaliyetlerinin yerine getirilmesi, personelin motivasyonunun sağlanması, çalışanlara örgütsel hedeflere uygun olarak çalışmalarının sağlanması ve nihayet örgütün planlanan sonuçlara ulaşma sürecinde göstermiş olduğu performansın izlenmesi ve değerlendirilmesi yönetim kavramı içerisinde düşünülmesi gereken faaliyetleri özetlemektedir. Yönetim kavramına ilişkin çok sayıda tanım yapılmış olmakla birlikte, en temel tanımlardan birine göre yönetim “Başkaları vasıtasıyla örgütsel faaliyetlerin yerine getirilmesinin sağlanması” olarak düşünülebilir.

Sistem yaklaşımına göre açık ve kapalı sistemler olarak iki tür sistemden bahsetmek mümkündür. Kapalı sistemler kendi kendine yeterli olabilen sistemlerdir. Açık sistemler ise yaşamını sürdürebilmek için dış çevreye bağımlı olan sistemlerdir.

Karar vericilik rolleri arasında sorgulayıcılık yer almamaktadır. elbette karar verme sürecinde sorgulama-araştırma vs. söz konusudur ancak Mintzberg'in belirlediği yönetsel roller çerçevesinde böyle bir rol bulunmamaktadır

Sosyal faktörler ile makro faktörler ifade edilmektedir. Bunlar arasında öncelikli olarak toplumsal, kültürel ve tarihî bağlamdaki faktörler sayılabilir. Tüm bu faktörler örgütlerin faaliyetlerini doğrudan etkiler. Politik faktörler, ilgili toplumdaki siyasi ve yasal kurumların örgütler ve bireyler üzerindeki etkisini ifade eder. Bir ülkede geçerli yasa ve düzenlemelerde gerçekleşebilecek birtakım değişimler örgütlerdeki yönetim uygulamalarına yansır. Bu tür değişimlerin kökeninde büyük ölçüde politik yapıdaki gelişmeler bulunmakta ve bu değişimler işletmelerin faaliyetlerini önemli ölçüde etkileyebilmektedir. Ekonomik faktörler, örgütlerin içinde faaliyet göstermekte olduğu ekonomik koşulların doğasını, yapısını ve kaynakların dağılımını belirleyen faktörlerdir. Teknolojik faktörler ile teknolojide yaşanan değişim ve inovasyon ifade edilir. Bu değişim ve inovasyon örgütün süreçlerini etkileme potansiyeline sahiptir. Teknoloji sürekli değişmektedir ve bu değişim günümüzde hiç olmadığı kadar hızlı gerçekleşmektedir. İşletme yönetimi ve stratejik yönetim alan yazınında teknoloji örgütü oluşturan temel unsurlardan biri olarak gösterilmektedir.