Maslow’a göre bireyin beş temel ihtiyacı sırasıyla; fizyolojik, güvenlik, sosyal, saygınlık ve kendini gerçekleştirme ihtiyaçlarıdır.

Fonksiyonel yetki, belirli bir grup faaliyet veya bir faaliyetin bazı yönlerine ilişkin olarak bir yöneticinin başka bölümlerdeki personel üzerinde emir verme hakkını ifade eder. Bu yetki türü, uzmanlık gerektiren belirli faaliyetlere ilişkin olarak gereksinim duyulduğunda kullanılır ve çapraz yetki ilişkilerini ifade eder.

Bir yöneticiye bağlanması gereken ast sayısını etkileyen faktörler yapılan işin niteliği, iş yerindeki kural ve prosedürler, astların eğitim düzeyi, destek hizmetlerin varlığı, işlerin karmaşıklık derecesi, yöneticinin kişisel tercihleri, iş yerinin fiziki özellikleri olarak sıralanabilir.

İşletmelerde pek çok strateji uygulanır. Bunları birbirinden ayırt edebilmek, anlayabilmek ve karşılaştırabilmek için kullanılan iki ana kategori vardır. Birinci sınıflama temel strateji-alt strateji sınıflaması, diğeri ise yönetim düzeylerine göre yapılan strateji sınıflamasıdır. İlk sınıflamaya göre temel stratejiler büyüme, küçülme, mevcut durumu sürdürme ve karma stratejilerdir. Strateji sınıflaması, üç yönetim düzeyi esas alınarak da yapılmaktadır. Yönetim düzeyine göre stratejiler, kurumsal ya da firma düzeyi (üst yönetim), iş ya da işletme düzeyi (orta yönetim) ve işlevsel düzey (alt yönetim) stratejiler olarak sınıflandırılmaktadır. Yönetim düzeyine göre stratejiler, bugün ve gelecekte işletmenin hangi işleri yapması ve/veya hangi işlerden çekilmesi gerektiği konusu, yeni işletmelerin alınması, mevcut işlerin, tesislerin veya ürün hatlarının genişletilmesi veya terkedilmesi; yeni alanlarda diğer şirketlerle ortak girişimlerde bulunulması, maliyet liderliği, farklılaştırmadır.

Diğer bir ifadeyle işletme organizasyonlarında temel olarak yönetsel denetim alanına giren işletme kaynaklarını dört temel guruba ayırmak mümkündür. Bunlar sırasıyla fiziksel kaynaklar, insan kaynakları, bilgi ve finansal kaynaklardır.

Çinli savaş filozofu Sun Tzu’nin MÖ 400’lerde yazdığı Savaş Sanatı isimli eserde yer alan ilkeler, yirmi birinci yüzyıl iş dünyası bağlamına da oturtulabilir.

Etkisiz liderlik (1,1): Bu yaklaşımdaki liderler astlarının işlerini yapmalarını sağlama konusunda minimum çaba harcarlar. Görev yönetimi (9,1): Bu noktada liderler işlerle daha fazla ilgili olup çalışanlar için fazla endişe etmezler Orta yolcu liderlik (5,5): Bu liderlik yaklaşımı temelde taviz verme ve uzlaşı üzerine kurulu bir tarz olup lider organizasyonun amaçları ve çalışanların ihtiyaçları arasında bir denge kurmaya çaba harcamaktadır. Kulüp yönetimi (1,9): Kulüp yönetimi tarzını benimseyen liderlerin davranışlarına hâkim olan yaklaşım, düşük görev ve yüksek insan yönelimidir. Takım yönetimi (9,9): Bu nokta hem yüksek derecede insan hem de görev odaklılıkla karakterize edilir ve yönetim matrisine göre en etkili liderlik tarzı olarak ifade edilir.

Yönet­im süreci­ amaçların belirlendiği planlama fonks­iyonu ­ile baslar. Planlar neleri­n uygulamaya konulacağını vurgularken örgütleme uygulamanın nasıl ve ne tür bir ortamda geçekleştirileceğini­ bel­irler. Koordinasyon ise tüm fonksiyonlarda olması gereken bir faaliyet olması gerektiği için ayrı bir fonksiyon olarak değerlendirilmez.

A,B,C ve D seçeneklerinde verilen bilgiler doğrudur. Kademe sayısının küçük olması basık bir yapıyı, büyük olması ise sivri bir örgüt yapısı ifade eder.

İşletmenin içinde faaliyet gösterdiği dış çevredeki faktörler politik, yasal, ekonomik, sosyokültürel, teknolojik, uluslararası faktörler, müşteriler, tedarikçiler, rakipler ve ikame ve tamamlayıcı ürün üreticilerinden oluşur.

Güdülenme: Liderler yüksek derecede çaba gösterirler; başarı için diğer insanlara nazaran daha fazla arzuludurlar; tutkulu olup çok fazla enerjileri vardır. Faaliyetler konusunda yorulmak nedir bilmeden ısrarlı bir tutum sergilerler. İnisiyatif almaya isteklidirler. Önderlik etme arzusu: Liderler diğerlerini etkilemek ve önderlik etme yönünde güçlü bir arzuya sahiptir. Sorumluluk alma konusunda isteklilik gösterirler. Doğruluk ve dürüstlük: Liderler, doğrulukları ve dürüstlükleri, söyledikleri ve yaptıkları arasındaki tutarlılık sayesinde kendileri ve izleyenleri arasında bir güven ilişkisi kurarlar. Özgüven: İzleyicileri liderlerinde güvensizlik görmek istemezler. Bu nedenle lider, belirlediği amaçların ve almış olduğu kararlarının doğruluğu konusunda izleyenlerini ikna etmek üzere kendisine güvendiğini göstermeye gerek duyar. Medeni hal bu özelliklerden biri değildir. Medeni halin farklılık göstermesi liderliğin etkinliğini etkilemez.

İç denetim, işletme tarafından kullanılan finansal ve hesap tutma prosedürlerinin doğruluğunu onaylamak için işletmenin çalışanları tarafından yapılan denetimdir.