Ulaştırma tablosu, üretim merkezleri satırlarda, tüketim merkezleri sütunlarda olmak üzere m×n sayıda hücresi olan bir tablodur. Doğru cevap A seçeneğidir. 

Parametrelerin değerlerinin hiçbir şekilde değerlerin tahmin edilemediği ortamlarda ise belirsizlik altında karar vermeden bahsedilir.

X0 ile S2 nın kesiştiği noktada yer alan değer 1 olmaya devam eder. 

Doğru  cevap B seçeneğidir.

 Enküçükleyecek görevlendirme  1→C 2→A 3→B 4→D şeklindedir. 

Uygun Çözüm Alanında orijine en uzak noktada optimum çözüm:

Doğru cevap E seçeneğidir.

Doğrusal bağımsız vektörlerden oluşan, m=2 denklem ve n=9 değişkenin olduğu (mxn’lik ve msistemin çözümünde, diğer (n-m) tane değişken sıfır değerini almak üzere, ancak denklem sayısı (m=2)
kadar değişkene değer bulunabilir. Örnek olarak iki denklem ve dokuz değişkenin olduğu bir sistemde, her
seferinde yedi değişkene sıfır değerini vererek, iki değişken için çözüm bulunabilir. Burada, sıfır değeri
verilen değişkenlere temel dışı, değer alması için çözüme alınan değişkenlere ise temel değişken denir.

Dengelenmiş ulaştırma modeline bir başlangıç temel uygun çözüm bulmak için en çok kullanılan üç yöntem tanıtılmaktadır. Bu yöntemler,
1. Kuzeybatı köşe yöntemi (Northwest corner method)
2. Enküçük maliyet yöntemi (Minimum cost method)
3. VAM yöntemi (Vogel’s approximation method)
olarak sıralanabilir.

Kuzeybatı köşe yönteminin adımları aşağıdaki şekilde sıralanabilir:
1. Tablonun en kuzeybatısında yer alan ve sayısal bir değer atanmamış (i, j) hücresi seçilir. Bu hücreye, i. satırdaki sunum ve j. sütundaki talep değerleri göz önüne alınarak, mümkün olan enbüyük değer atanır. 
2. Atanan miktar, i. satırın sunum ve j. sütunun talep değerlerinden çıkarılarak, Si ve dj değerleri güncellenir.
3. Güncellenen Si ve dj değerlerinden en az biri sıfır olacaktır. Sıfır değerine karşı gelen satır veya sütundan sadece birisi işlem dışı bırakılarak tablo daraltılır. İşlem dışı kalması, bir daha bu satır veya sütuna atama yapılmasını engellemek içindir.
4. İşlem dışı bırakılmamış sadece bir satır veya sütun kaldığında algoritma sonlanır. Kalan miktarlar son satır veya sütundaki uygun yerlere atanır. Aksi halde birinci adıma dönülür.

Amaç fonksiyonu değeri en büyük olan değişken x₂ temele girecek değişkendir. Temelden çıkacak değişken ise enk(120/4,180/10)=enk(30,18)=18 olup karşı gelen s₂ değişkeni temelden çıkacak değişkendir. 

Kısıtlar: Hedef programlamada sistem kısıtları ve hedef kısıtları olmak üzere iki tür kısıt bulunmaktadır.

Asıl ve ikil problemlerin çözümleri arasındaki ilişkiler üç ana özelliğe bağlı olarak açıklanabilir.

Bir üretim merkezinden tüm tüketim merkezlerine gönderilen toplam ürün miktarı, üretim merkezinin kapasitesini aşamaz. Bu durum ulaştırma problemlerindeki iki kısıttan birisidir. Doğru cevap E seçeneğidir.

Simpleks Algoritmasında aynı zamanda temel olmayan değişkenler vektörü de vardır.

Soruda tanımı verilen kavram uç noktadır. Doğru cevap B'dir.

Soruda x₁ değişkeninin temel dışı tanımlandığından x₁=0 olarak alınarak denklem sisteminden diğer değişkenler bulunur. Çözüm için denklem sistemi aşağıdaki şekle dönüşür. 

3x₂+2x₃=6

2x₂+4x₃=8

Birinci denklem -2  ile çarpılır.

-2 / 3x₂+2x₃=6

      2x₂+4x₃=8

-------------------------

-6x₂-4x₃=-12

 2x₂+4x₃=8            taraf tarafa toplanır.

-------------------------

-4x₂=-4

x₂=1 olarak bulunur. x₂=1 değeri 3x₂+2x₃=6 denkleminde yerine yazılır.

3.1+2x₃=6 

2x₃=3

x₃=3/2 olarak bulunur. Aranan çözüm ( 0, 1, 3/2 ) olarak belirlenir. 

Doğrusal hedef programlamada en önemli amaç önceliği, bir başka deyişle birinci öncelikli amaç önceliği
P1
ile gösterilir. İkinci öncelikli amaç için

P2 gösterimi kullanılır. Diğer öncelikler de


P3,P4... ile ifade edilir. Burada dikkat edilmesi gereken nokta P1

’in

’den,

P2’nin de

P3’ten daima büyük olduğudur.

Doğrusal programlamada ikilliğin önemli olmasının başlıca üç ana nedeni bulunmaktadır.

Kanonik biçimde, enbüyükleme problemleri için tüm kısıtlar  ≤, enküçükleme problemleri için ise ≥ biçiminde olur.

Ulaştırma problemlerinin taşıdığı genel özellikler aşağıdaki gibi sıralanabilir:
1. Bir mal veya hizmet şeklinde ürün gönderen, m adet üretim merkezi vardır. Üretim merkezlerinin kapasiteleri bilinmektedir.
2. Ürünün gönderildiği n adet tüketim merkezi vardır. Tüketim merkezlerinin talep ettikleri miktarlar bilinmektedir.
3. Bir üretim merkezinden bir tüketim merkezine gönderilen her 1 birim ürün için ortaya çıkan birim taşıma (gönderme) maliyeti bilinmekte olup, toplam taşıma maliyeti taşınan miktarla doğru orantılı olarak değişmektedir.
4. Dağıtımı yapılacak mal veya hizmet olarak tanımlanmış ürün, bütün üretim ve tüketim merkezleri için aynı birim ve türde tanımlıdır.