Aşırı hoşgörülü tutumda, çocuğa sınırsız hak ve özgürlükler tanınır. Bu tutumda çocuğun yanlış davranışları da hoşgörü ile karşılanır ya da görmez­den gelinir. Aileler çocuğun kasıtlı olarak yaptığı yanlış davranışları bile hoşgörü ile karşılarken, ço­cuğun istediği her şeyi yapmak için büyük çaba sarf ederler. Bu tutum geç veya zor çocuk sahibi olan anne babalarda veya tek çocuğu olan ailelerde daha sık görülebilir.

Ailede bütünlüğün korunması, denge ve uyumun sağlanmasında ailenin sahip olduğu sosyopsikolojik özellikler büyük önem taşımaktadır. Ailenin sosyal özelikleri; aile yapısı, sosyoekonomik durumu, eğitim düzeyi, yaşanılan ortam ve özellikleri, eşlerin çalışma durumu ve koşulları, aile çevresindeki maddi ve manevi destek kaynakları gibi pek çok unsuru kapsamaktadır. Psikolojik özellikler ise, ailenin amaçları, inançları, değerleri, tutumları, çocuk yetiştirme anlayışları, iletişim özellikleri ve aile ilişkileri başta olmak üzere diğer bazı unsurlardan oluşmaktadır. Bu özellikler, ailenin zorluklara karşı dayanıklılığını, değişimlere uyumunu ve sorunlara yaklaşımını etkilemektedir

1940’lı yıllarla başlayan ikinci dönemde ise özellikle Amerika ve Avrupa’da aile danışmanlığı açısından önemli gelişmeler olmuştur. Bu süreç içinde beş önemli gelişmenin, aile danışmanlığının ilerlemesinde dikkat çekici rolü olduğu görülebilir (Goldenberg &Goldenberg, 2000). Bunlardan biri: Siste­min bir parçasındaki değişimin tüm sistemi etki­leyeceği varsayımı ile hareket eden sistem teorileridir.

Özerkliğe karşı Utanç ve Kuşku (1-3 Yaş): Çocuk, tümüyle başkalarına bağımlı olmaktan çıkıp, istediklerini tek başına yapma davranışı gösterir. Kendi  kendine  yiyeceklerini  yemek,  giyinmek, soyunmak, yürümek, koşmak, giysisini seçmek ve bu konularda teşvik edilmek ister. Anne-babanın aşırı kontrolü ve baskısı, çocuğun kendi yetenek- lerinden şüphelenmesine ve yaptığı davranışlardan utanç duymasına neden olabilir.

Çocuklarda bir davranışın problem davranış olarak değerlendirilmesi için yaşa uygunluk, aşırılık, süreklilik ve cinsiyete dayalı rol beklentileri ölçütlerinin göz önünde bulundurulması gerekir. Doğru cevap E’dir.

Sorunun doğru cevabı A şıkkıdır.

Ses Bozukluğu

Tepki Aşamaları Modeli

Psikanalitik teoriye göre, bağlılığın oluşmasında en önemli nokta, bebeğin beslenme ve diğer bakımı için gerekenlerin zamanında yapılmasıdır. Bilişsel teoriye göre, Jean Piaget, bağlılığın gelişmesi ile bilişsel gelişim arasında önemli bir ilişki olduğunu ifade etmiştir. Harry Harlow, teorisinde annenin bebeklik döneminde, açlık, susuzluk gibi temel gereksinimleri karşılayan kişi olması nedeniyle, anne ve çocuk arasında bir bağlanma oluştuğunu ileri sürer. Bowlby’nin teorisinde, bebekler, dünyaya uyum sağlamak için ağlama, gülme, emme, sarılma gibi çeşitli tepkiler göstermektedirler. Mary Ainsworth’un bağlanma teorisinde, bağlanma şekilleri açıklanmıştır: Güvenli Bağlanmış Bebek/Çocuk: Güvenli bağ oluşturan bebek, annesi ile aynı ortamda iken rahat ve huzurludur. Güvensiz Kaçınan  Bebek/Çocuk: Güvensiz kaçınan bağ oluşturan bebekler, annesi ile aynı ortamda iken annenin varlığından habersizmiş gibi davranmaktadırlar. Güvensiz Dirençli Bebek/Çocuk: Annelerinin yardımcı olacağına ilişkin fazla güven geliştirmeyen çocuktur. Güvensiz Dağınık Bebek/Çocuk: Bu tür çocuklar, şaşkın ve korkulu gözükür.

Verilen model türü "okuldan eve geçişli model"dir. Doğru cevap D'dir.

Bowlby, bebeğin kendisiyle en çok etkileşimde bulunan kişi (çoğunlukla anne) ve diğer bireyler ile arasında oluşan bağlanmanın gelişimini aşamalar halinde açıklamıştır. Bağlılığın biyolojik temellerinin olduğunu savunan Bowlby ağlama, gülümseme, emme, yakalama gibi bebeğin bakım veren kişiye duygusal olarak yakınlaşmasını sağlayan jest ve mimiklere “bağlanma davranışları” adını vermiştir

Aile danışmanlığı ile ilgili olarak alan yazında
birçok farklı tanım bulmak mümkündür. Kuzgun
(1991) aile danışmanlığını “aile bireyleri arasındaki sağlıklı ortamın desteklenebilmesi için aile
bireylerine sunulan psikolojik yardım” olarak tanımlamaktadır

Bilişsel davranışçı aile terapisinde en önemli kavram öğrenme kavramıdır.

Otizm, genellikle yaşamın ilk üç yılında ortaya çıkan, gelişimsel bir bozukluktur. Bireyin sosyal etkileşimini ve iletişimini olumsuz yönde etkileyen bir problemdir. Otizm spektrum bozukluğunun görülme sıklığı 1985 yılında 1/2500, 1995 yılında 1/500, 2009 yılında ise 1/110 olarak belirlenmiştir.Ayrıca, erkeklerdeki yaygınlığı kızlardan dört kat fazladır. Erken çocukluktan başlayıp yaşam boyu süregelen otistik bozukluğun belirgin fiziksel özellikleri bulunmamaktadır. Ruhsal Bozukluklara İlişkin Tanı ve İstatistik El Kitabı’na göre otizmle ilgili belirtiler 30 aydan önce görülmektedir.

Türkiye’de son olarak 2018 yılında yeniden düzenlenen Milli Eğitim Bakanlığı, Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği’nde (ÖEHY) ise “özel eğitime ihtiyacı olan birey” ifadesi kullanılarak, bu gruptaki bireyler “çeşitli nedenlerle bireysel özellikleri ve eğitim yeterlilikleri açısından beklenilen düzeyden anlamlı farklılık gösteren birey” olarak tanımlanmaktadır.

Öfke ve Kızgınlık

Güvensiz Dağınık Bebek/Çocuk

Pazarlık yapma aşamasında anne babalar ısrarla “bana söylediğiniz her şeyi yaparsam bu problem çözülecek” gibi ifadeler kullanabilirler. Eğer süreç hızlı gitmiyorsa, anne babalar ağır derecede depresyon yaşayabilirler.