Lider planladığı ve uyguladığı drama sürecini çocuk, program ve eğitimci açısından değerlendirmelidir. Çocuk açısından; çocukların etkinliğe katılımları ve çocuklarda gözlenen gelişimler değerlendirilir. Program açısından; süreçte planlanan drama çalışmasının uygulanıp uygulanamadığı nedenleri ile açıklanır. Eğitimcinin kendsini değerlendirmesi; çalışmayı planlamada, uygulamada liderin kendisinden kaynaklı aksaklıkların olup olmadığı, esneklik gösterip gösteremediği gibi konularda eğitimcinin kendisini değerlendirmesi gerekir. Doğru cevap D şıkkıdır.

Bolton Heathcote gibi öğrenme ve öğretmen için dramanın bir araç olarak kullanılması ve çocukların pasif rol oynamaması gerektiği düşüncesini savunmuştur. Bolton’a göre öğretmenin sınıf içinde öğrencileriyle karşılıklı güvenin nasıl kurulacağını bilen, iyi gözlemci ve çocuklara yönlendirme yapabilen drama deneyimlerine sahip bir kişi olması gerektiğini vurgulamıştır (Adıgüzel, 2012). Bolton Peter Slade, Brian Way ve Heathcote ile beraber çalışarak kendi bakış açısını yakalamış ve drama çalışmalarını A, B, C, D tipi olmak üzere dört başlık altında incelemiştir. A-tipi: Egzersiz: Brian Way’n kuramında yer verdiği parça parça deneyimleri içeren kısa süreli sadece forma odaklanan biçimdir. B-tipi: Dramatik Oynama: Olay akışı, mekân, kişiler ve konunun belli olduğu, fakat düşük düzey düşünme becerisi gerektiren, genelde bir sonraki veya bir önceki adımda neler olduğunu düşünmenin yeterli olduğu, basit düzey “-mış” gibi oynamalardır. C-tipi: Tiyatro: Oyunların drama içi veya dışı seyirci ile buluşmasıdır; konuşma ve aksiyonda açıklık gerektirir, olay izleyen kişilere aktarılmalıdır ve bu aktarım genelde çocuklarda başarı duygusu yaratmaktadır. Son olarak Bolton kendi dramasını; D-tipi: “Anlayış için Drama” (Drama for Understanding) olarak isimlendirmiştir. Bu dramanın sembolik çocuk oyununu temel aldığını söyleyen Bolton, dramada anlamın çok katmanlı olduğunu açıklamıştır. Dramadaki deneyimin tanımını “öğretmen tarafından öğretilen değil” çocuk tarafından ‘yakalanan’ anlam üzerinden açıklanabileceğini söylemiştir (Özbek, 2014).

Dramada tekrar vardır. Ancak süreç ve yaşantılar farklılaşır. Drama planlı bir çalışmadır. Oyun ise kendiliğinden başlayabilir. Dramada o anda yaratılanlar ilk kez vardır. Bir başlangıç yada sonunun olması gerekmez, süreç önemlidir.. Oyunda tartışma ve değerlendirme söz konusu değildir. Gerek dramada gerekse oyunda çocuk enerjisini ve dikkatini etkinlik üzerinde yoğunlaştırır. 

Öğrencinin araç gereç kullanması role hazırlanmasına katkıda bulunur.

Eylül 1998’de MEB Talim Terbiye kurulunca yayımlanan Eylül 1998 tarihli tebliğler dergisinde, ilköğretim okulları seçmeli Drama Dersi 1-2-3 öğretim programı yayımlanmış ve 1997-1998 öğretim yılından itibaren ders programlarında seçmeli ders olarak yer almıştır.

Drama ve oyun arasındaki benzerlik ve farklılıkları kısaca şu şekilde özetlemek mümkündür:
• Dramada lider tarafından önceden belirlenmiş hedef ve amaçlar vardır. Çocukların geliştirdikleri oyunlarda böyle bir amaç yoktur.
• Drama planlı bir çalışmadır. 0yun ise kendiliğinden başlayabilir.
• Gerek dramada gerekse oyunda çocuk enerKisini ve dikkatini etkinlik üzerinde yoğunlaştırır.
• Dramada önemli olan sonuç değil yaşanan süreçtir. 0 anda yaratılanlar ilk kez vardır ve doğrusu yanlışı yoktur. Bu nedenle dramada yanlış yapma korkusu yoktur. 0yunda ise bir başlangıç ve sonuç bölümü vardır. Çoğunlukla oyunda kazanma ve kaybetme söz konusudur.
• Dramada tekrar vardır. Ancak süreç ve yaşantılar farklılaşır.
• 0yunda tekrar vardır ancak yapısal anlamda tekrar yoktur.
• Drama etkinliği sonunda tartışma ve değerlendirme yer alır. Yapılan grup tartışması çocukların kendilerini rahatlıkla ifade etmelerini sağlar. 0yunda ise tartışma ve değerlendirme söz konusu değildir.

Eğitimde drama ve drama kavramlarının bugün bağımsız bir alan ve bir yöntem olan boyutları ve kendine özgü teknikleri vardır. Bunlar rol oynama, doğaçlama, rol değiştirme, rol içinde yazma, öğretmenin role girmesi ve donuk imge gibi tekniklerdir. 

Nellie McCaslin, “Creative Drama in the Classroom” (2006) isimli kitabında, yaratıcı dramayı, hem bir sanat, hem de sosyalleşme aracı olarak kullanılan bir tür etkinlik olarak tanımlamıştır. Eserinde dramatik yapı, oyun gibi terimler üzerinde durmuş, pantomim, sirk sanatları gibi daha çok gösteri amaçlı olarak tiyatroda kullanılabilecek terimleri ele almıştır. Ona göre drama eğitiminin amaçları şunlardır:
• Çocukların kendi dünyalarını keşfetmelerini sağlamak,
• Yaşadıkları çevreye ne zaman ve nasıl uyum sağlamaları gerektiği konusunda bilgilenmeleri için onlara yardımcı olmak,
• Dramanın nasıl bir etkinlik olduğunu anlamalarını sağlamaktır

Deroche’in vurguladığı yaratıcılık  iki farklı yolla tanımlanmaktadır. Tanımlamalardan birincisi daha önceden keşfedilmiş bir şeyi yeniden keşfetme sürecine odaklanırken ikincisi tamamen yeni bir şey üretmeye odaklanmaktadır.  Diğer seçeneklerde Torrance yaratıcılığı, problemlere ve eksikliklere karşı duyarlı olma, bunları belirleme, çözümler arama tahminler yapma ve hipotezler kurma ya da hipotezleri değiştirme, çözüm yollarından birini seçme ve deneme, yeniden deneme, daha sonra da sonuçları ortaya koyma olarak tanımlamaktadır. Guilfort ise yaratıcılığın birbirinden bağımsız üç faktörü olduğunu belirtmiştir. Bunlar; belirli bir zaman içinde ortaya çıkabilen düşünceler, bir problemin çözülmesi için önerilen farklı çözüm yolları ve tek ve özel çözümdür. Iraksak düşünme, düşüncede esneklik ve özgünlük, sorunlara karsı duyarlılık da yaratıcı bireylerin özellikleri olarak karşımıza çıkmaktadır. Ayrıca  Barron yaratıcı kişilerin karmaşıklığı sevdiklerini, yargılarında bağımsız, kendine güvenen, oldukça başat bir kişiliğe sahip olduklarını ve baskı ve sınırlandırmalara karşı tahammülsüz olduklarını vurgular.  Iraksak düşünme, düşüncede esneklik ve özgünlük, sorunlara karsı duyarlılık da yaratıcı bireylerin özellikleri olarak karsımıza çıkmaktadır. 

Dramatizasyon, yazılı olsun ya da olmasın başı-ortası-sonu belli olan, bitmiş olan, çocukların kendilerinden fazla bir şey katamayacağı bir öykü ya da durumun olduğu gibi, değişiklik yapılmadan, aslına sadık kalınarak canlandırılmasıdır. 

“Drama çalışmalarına katılmak için tiyatro yeteneğinin olması gerekmemekle birlikte drama çalışmaları bu yeteneği geliştirmektedir. Sürece katılmak esastır.” ifadesi dramanın "Katılımcı" bileşeni için söylenebilir.

Eğitimde drama ve drama kavramlarının bugün bagımsız bir alan ve bir yöntem olan boyutları ve kendilerine özgü teknikleri vardır. Bunlar rol oynama, doğaçlama, rol değiştirme, rol içinde yazma, öğretmenin role girmesi, donuk imge gibi tekniklerdir. Lider seçilmez, her rol ve durum ortaktır. Rollerin  değişimi söz konusudur.

Heathcote’un dört drama modeli vardır ve bunlardan birincisi bireyi ve bireylerin sorunlarını merkeze alan, İnsanı Keşfetmek için Drama (Drama used to explore people); ikincisi sorunu merkeze alan, çocukların hayali bir problemi uzman rolü alarak çözdükleri Uzman Rolü Yaklaşımı (Mantle of Expert); üçüncüsü programdaki farklı derslerin aynı drama çatısı altında buluşup çocukların alanlar arasındaki bağlantıları görebilecekleri Yuvarlanan Rol (Rolling Role); ve sonuncu olarak da çocukların gerçek hayatları ile bağlantılı sorunları çözmek üzere kurdukları komisyon içinde olayı değerlendirdikleri ve genelde de süreçlerine dair bir rapor seklinde yazılı çalışma yaptıkları Komisyon Modelidir (Commission Model).

Brian Way Dramanın insanların bireysel gelişimiyle ilgili olduğunu belirtmiştir. “Yaratıcı drama anlayışı genel olarak “Kişiliğin Yedi Boyutu” olarak adlandırılan çembersel gelişim modelinden yola çıkarak, bu çember üzerindeki yedi noktanın asamalı ve uzun süreli yaratıcı drama uygulamalarıyla geliştirilmesi temeline dayanmaktadır.

Gavin Bolton drama çalışmalarını A-tipi: Egzersiz, B-tipi: Dramatik Oynama, C-tipi: Tiyatro, D-tipi: Anlayış için Drama olmak üzere dört başlık altında incelemiştir. İnsanı Keşfetmek İçin Drama Dorothy Heatcote’un dört drama modeli arasında yer alan modellerden biridir. 

Drama bilişsel davranışları, duyuşsal özellikleri ve devinimsel becerileri kazandırmada bir öğretim yöntemi; duyuların eğitimiyle bütüncül bir estetik anlayış oluşturmada bir sanat eğitimi alanı; yaşanılan süreci betimlemede, açıklama ve kontrol edebilmede bir disiplin olarak değerlendirilir. Doğaçlama, rol oynama vb. tiyatro ya da drama tekniklerinden yararlanılarak, bir grup çalışması içinde, bireylerin bir yaşantıyı, bir olayı, bir fikri, kimi zaman bir soyut kavramı ya da bir davranışı, eski bilişsel örüntülerin yeniden düzenlenmesi yoluyla ve gözlem, deneyim, duygu ve yaşantıların gözden geçirildiği “oyunsu” süreçlerde anlamlandırılması, canlandırılmasıdır.

Yeni bir grubun başlangıç aşamasında kullanılan teknikler daha çok tanışma, grup dinamiği oluşturma, uyum ve güveni sağlamaya yönelik teknikler olur. İlerleyen aşamalarda belirli bir konunun derinlemesine işlenmesinde, sonlandırılmasında farklı teknikler tercih edilebilir.

Bitmemiş Nesneler: Bitmemiş nesnelerde, gruba tamamlanmamış yazı, resim veya şema sunularak, onlardan bunu tamamlamaları veya bitmemesine sebep olan problemi çözmeleri istenir.

Düşünce Takibi: Bu teknik, karakterin düşüncelerinin dışavurumunu sağlar. Bir gruptaki bireyler canlandırmalarını yaparken bir pozisyonda donarlar. Lider o kişilere düşünce ve duygularını yüksek sesle ve birkaç cümleyle anlatmaları için soru sorar.

Sözsüz Oyun: katılımcıların duygu ve düşünceleri söz kullanmadan ifade etmeleridir.

Yaşam Çemberi: Parçalara bölünmüş kağıtların her birine karakterin evi, ailesi, sosyal yaşamı, okul yasamı ile ilgili bilgiler yazılır.

Rol Kartları: Liderin yazmış oldugu rol kartlarını çocuklara vererek kendilerine verilen kartlarda yazılanları dikkate alarak role girmeleridir.

Liderin Rolde Olması: Liderin, grubun bir parçası olarak ve role girerek drama sürecine doğrudan katılmasıdır. Liderin role girmesinin en önemli katkılarından biri çocukların motivasyonunu artırmasıdır. Süreci monotonluktan kurtarmak, çatışmayı yaratmak gibi durumlarda da liderin role girmesi etkili olabilir. Etkinliğin başında, çocukları davet etmek ya da toplamak, rolleri dağıtmak ve etkinliği başlatmak için yönlendirici olabilir. Ancak etkinlik başladıktan sonra lider de çocuklar gibi belirlediği bir role girebilir.