Kitlesel özelleştirme (mass customization), ürün ve hizmetlerin, bireysel müşteri taleplerine uygun olarak üretilmesidir. Müşteriye özel ürün sunmanın stratejik üstünlüğü ve seri üretimin ekonomik avantajını birleştirir.

Özel antrepolar: • C tipi antrepo, işleticisi ve kullanıcısı aynı kişi olan ve antrepoya alınan eşyadan bu kişinin sorumlu olduğu özel antrepo tipidir. • D tipi antrepo, işleticisi ve kullanıcının aynı kişi olduğu, özel antrepo tipidir. • E tipi antrepo, işleticisi ve kullanıcısının aynı kişi olduğu, izin hak sahibinin depolama yerinin antrepo addedildiği veya depolama yeri olmazsa dahi eşyaya antrepo rejimi hükümlerini uygulandığı özel antrepo tipidir. Gümrüksüz satış mağazaları, C tipi özel özel antrepo sayılan tesislerdir

Genel antrepolar: • A tipi antrepo, işleticisinin, stok kayıtlarını tuttuğu ve antrepoya konulan eşyada herhangi bir noksanlık olması halinde gümrük vergilerini ödemekten sorumlu olduğu genel antrepo tipidir. • B tipi antrepo, antrepoya konulan eşyadan, kullanıcının sorumlu olduğu, antrepo beyannamesini kullanıcının verdiği genel antrepo tipidir. Antrepo işleticisinin sorumluluğu sınırlıdır. Antrepo işleticisi sadece antrepoyu kiralar. Antrepo stok kayıtları tutulmadığından, beyanname ve belgeler gümrük kontrolüne esas teşkil eder. • F tipi antrepo, gümrük idarelerince işletilen genel antrepo tipidir.

Çalışanların iş kazalarına uğ­ramalarını ve meslek hastalıklarına tutulmalarını önlemek, sağlıklı ve güvenli bir çalışma ortamını oluşturmak için alınması gereken önlemler dizisine iş sağlığı ve güvenliği denir.

Avrupalı tüccarların Uzakdoğu’ya baharat seferleri başlatması, ulaştırma ve depolama sistemlerinin gelişimi açısından bir diğer önemli dönemdir. Sanayi devrimi hareketi ile birlikte ortaya çıkan seri üretim depolamaya yeni bir anlayış kazandırmıştır. Sürekli daha fazla üretmeyi hedefleyen fabrikalar için, liman ve istasyonlardaki terminal depoları yetersiz kaldığından, satış tahminlerini karşılamak için gerek duyulan ham maddeler ile nihai ürünleri muhafaza etmek için fabrika depoları inşa edilmiştir. Fabrikaların kendi depolarını kurmaları, depolama tarihinde üçüncü dönüm noktasıdır. Dağıtım şekilleri geliştikçe şirketler depolarını hedef pazarlarına daha yakın yerlere taşımışlar, hem fabrikaya yakın hem de pazaryerinin içinde olan özel ve genel depolama hizmetlerini kullanmaya başlamışlardır.

Rassal (tahsissiz) stoklama politikasında, mamuller herhangi bir boş yere yerleştirilir. Bu politika, tahsisli politikaya göre daha az yer gerektirir. Buna rağmen rassal stoklama politikalarının uygulanabilmesi için, hangi mamulün nereye yerleştirildiğinin çok sağlıklı kayıtlarının tutulması gerekir. Tahsisli stoklamada stoklanacak mallar, hareketli ve az işlem gören mallar olarak sınıflandırılıp hareketli mallara giriş-çıkış noktalarına yakın yerler tahsis edilebildiği için beklenen taşıma mesafeleri de daha az olmaktadır. Rassal politikada ise taşıma maliyeti enbüyüklenirken, stoklama alanı enküçüklenir

Fark analizi (gap analysis), bir organizasyonun kritik performans faktörü değerlerinin hedef değerler ile karşılaştırılarak, güçlü ve iyileştirmeye açık alanlarının görülmesini sağlayan bir yöntemdir. Fark analizi, sürekli iyileştirmeye yönelik bir yöntem olan kıyaslama (benchmarking) yaklaşımına dayanır. Kıyaslamanın temelinde, ürün, hizmet ve süreçler için en mükemmel standartları tanımlama ve sonra yaygın bir şekilde en iyi uygulamalar olarak adlandırılan bu standartlara ulaşmak için gerekli iyileştirmeleri yapma vardır. Kıyaslamada kuruluşlar, sektörün en iyisi olan kuruluşlarla kendi uygulamalarını veya işletmelerin farklı bölümlerini birbirleri ile kıyaslayarak performans açıklarını kapatırlar. Fark analizi için kullanılabilecek görsel araçlardan biri, organizasyonun mevcut performansı ile hedef performansı arasındaki açıklığı, örümcek ağına benzeyen çokgen şeklindeki bir grafik üzerinde gösteren radar diyagramıdır. Şekil 3.1.’de bir örneği görülen radar diyagramında, merkezden çıkan ve çokgeni ölçüt sayısı kadar eşit parçaya ayıran doğru parçaları, anahtar performans göstergelerini temsil etmektedir. Dış halka, kıyaslama yapılan dünya sınıfı performansına (mükemmel performans); içteki halka ise işletmenin mevcut performans değerlerine karşı gelmektedir

Bu alternatifler;
mülkiyet sahipliği ile depolama, genel depoların kiralanması, finansal kiralama yolu
ile depolama, taşırken depolama ve sanal depolama olarak sıralanabilir

Tedarik zincirinde genel olarak 5 üye bulunmaktadır. Bunlar; Üreticiler, Dağıtımcılar, Perakendeciler, Müşteriler ve Lojistik Hizmet Sağlayıcılar olarak sınıflandırılmışlardır.

Tedarik zincirinin amacı, hammadde kaynak noktasından son tüketicilere kadar geçen süreçte üretilen mal ve hizmetlerden daha yüksek katma değer sağlamaktır. Yukarıdaki şekilde yer alan her bir sürecin verimliliği tedarik zinciri ile artırılmaya çalışılmaktadır. Bunun yanında müşteri memnuniyetini artırmak, çevrim süresini kısaltmak, stok maliyetlerini ve ürün hatalarını azaltmak, maliyetleri düşürmek gibi amaçları da bulunmaktadır.

Malzeme İhtiyaç Planlaması (MRP), hangi malzemelerin, hangi tarihte ve hangi miktarlarda üretilmesi, satın alınması ya da stoklardan çekilmesi gerektiğini
tespit etmeye yarayan bir yazılım sistemidir.

Kiralık depolarda karşılaşılan sorunların başında uygun depo bulma sorunu gelmektedir. Doğru cevap B'dir.  

Bir firmanın ürünlerine olan talep tam olarak bilinseydi ve ürünler hemen tedarik edilebilseydi teorik olarak hiç stok tutulmayacağından depolamaya da gerek duyulmayacaktı. Bununla birlikte, talep genellikle tam olarak kestirilemediğinden, bir işletmenin hiç stok tutmaması ne pratik ne de ekonomik olmaktadır. Zorunlu bir gereksinimden ziyade ekonomik açıdan bir güvence olan depolamanın sebepleri dört ana başlıkta ele alınabilir:  Ulaştırma ve üretim maliyetlerini düşürmek, arz ve talep dengesini sağlamak, üretim sürecine destek olmak ve pazarlama sürecine yardım etmek.

"Bir tedarik zinciri yönetimindeki en can alıcı noktalardan biri, talebin hızlı değişimine karşı arzın daha uzun sürede değişebilmesidir. Ürünlerin depolanması, talep değiştiği zaman pazardaki isteklere hızla cevap verilmesine olanak sağlamaktadır." öncülü depolamanın arz ve talep dengesini sağlamasıyla ilgilidir.

Depo performansının belirlenmesinde ölçüt olarak kullanılan on faktör aşağıda sıralanmaktadır:

• Müşteri hizmetleri
• Kontrol sistemleri
• Envanter doğruluğu
• Hacim / alan kullanım oranı
• İşgücü üretkenliği
• Tesis yerleşimi
• Donanım yöntemleri
• Donanım kullanım oranı
• Bina tesisleri
• Bakım ve güvenlik

Ürünlerin, tüketici veya bir başka üreticiye ulaşmasına kadar üretici firmada bulundurulması, depoya yerleştirilmesi ve korunması sürecine depolama denmektedir.

Mülkiyet sahibi olarak depolama, üretim yapan ve hizmet sağlayan işletmenin kendi özel deposuna sahip olarak tüm depolama faaliyetlerini kendisinin yürütmesidir. Doğru cevap B'dir. 

Depolamanın nedenleri arasında yönetim fonksiyonlarını güçlendirmek gibi bir ifade yer almamaktadır. Doğru cevap D'dir. 

Tedarik zincirinin başarı şansını artıran ve bu nedenle uyulması gereken bazı ilkeler vardır.
Bu ilkeler 7 başlık altında toplanabilir:

1. Müşteriler, ihtiyaçlarına göre farklı gruplara ayrılmalıdır.
2. Lojistik ağ, hizmet ihtiyaçlarına ve müşteri gruplarının karlılığına göre uyarlanmalıdır.
3. Tedarik zinciri çerçevesinde talep planlaması sıraya dizilmelidir.
4. Ürün müşteriye tanıtılmalıdır ve tedarik zinciri içerisindeki temin süreleri hızlandırılmalıdır.
5. Tedarik kaynakları stratejik bir şekilde yönetilerek malzeme ve hizmet sahibi olmanın maliyetleri azaltılmaya çalışılmalıdır.
6. Tedarik zinciri kapsamında bir strateji geliştirilmelidir.
7. Son tüketiciye ulaşmadaki etkinlik ve verimliliğin ölçülebilmesi için performans ölçütleri belirlenmelidir.

Kontrol amaçlı performans ölçümü, geleneksel yaklaşım olup, bir hesap tutma ve verme yöntemidir. Yapılan ölçüm sonuçlarına göre faaliyetlerin yürütüldüğü bu yaklaşımın en büyük dezavantajı, raporların geçmişe dayanmasıdır. Bu raporlar; bir şirketin nereye gittiği hakkında değil, nerede olduğu hakkında bilgi veren dokümanlardır.