En gelişmiş ikincil piyasaya sahip ülke Almanya’dır. Alman ipotek bankaları gayrimenkul değerinin %50-60’ı tutarında kredi kullandırmaktadırlar. Gayrimenkul alıcılarının kattıkları %40-50 oranındaki özsermaye geri ödememe riskini azaltarak tahvilattaki riski düşürmektedir. Bu bankaların ihraç ettiği menkul kıymetlerin teminatı da bu tür kredilerin biriktirilmesinden oluşan teminat havuzlarıdır. 

İntifa hakkı bir kişiye, başkasına ait bir menkul veya gayrimenkul mal üzerinde zilyetlik, yararlanma, kullanma olanağı sağlar. İntifa hakkı gayrimenkullerde tapu siciline kayıt ile hüküm ifade eder.

Türkiye’de gayrimenkul değerlemesini gerektiren uygulamalardan bazıları ise şu şekilde sıralanabilir; Emlak vergisi, Kamulaştırma, Özelleştirme, Serbest piyasadaki alım-satım, Banka işlemleri, (ipotek, kredi vb), Arsa ve arazi düzenlemeleri vb.

Bu şartlar altında ABD Kongresi inşaat ve ipotek piyasalarındaki olumsuz durumu düzeltmek amacıyla FHA’yı (Federal Housing Administration) kuruluşu kurmuştur.

2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu ülkemizde gayrimenkullerin değerlerinin belirlenmesi konusunda oldukça ayrıntı içeren bir kanundur. Kamulaştırma Kanununda hem temel değerleme yöntemleri ve değer etmenleri hem de piyasa şartlarına ilişkin temel düzenlemeler yer almaktadır.

Değerleme, bir şeyin değdiği kıymet ya da para ile ölçülebilen karşılığını belirleme işlemidir.

İkincil ipotek piyasaları, sermaye fazlasına sahip sektör ve bölgelerdeki fazlalığı, sermaye açığı olan sektör ve bölgelere aktarır ve faiz oranlarında istikrar sağlanmasına katkı sağlarlar. Bu piyasalarda bireylere doğrudan kredi verilmez ve bu piyasalar konut krizleri ve kredi dalgalanmaları ile mücadelede etkili bir yöntemdir. 

Dünyada en eski ipotek örneği MÖ 2000 yıllarında Mezopotamya’da görülmüştür 

Becayiş konut finansmanında kullanılan yöntemlerden birisi değildir. 

Değeri yaratan ilişkiler karışıktır ve değeri etkileyen faktörler değiştiğinde değer de değişir. Tipik olarak dört ekonomik unsur değeri oluşturur. Bunlar;

1. Yararlılık
2. Kıtlık
3. Arzu
4. Etkin alım gücü’dür.

Doğrudan finansman yöntemi konut almak isteyenlerin ihtiyaç duydukları fonları, fon fazlası olanlardan aracı kullanmadan temin etmeye çalışmalarına dayanır. Bu yöntem aracısız olması nedeniyle “Kurumsal olmayan yöntem” olarak tanımlanabilir. Kurumsal olmayan finansman yönteminde borç veren ve borç alan taraflar arasında bir güven ilişkisi bulunmaktadır. Sistem, örf ve adetlere dayanmaktadır.

Almanya’da 1899 yılında İpotek Bankalar Kanunu ve 1927 yılında İpotekli Senetler Kanunu ile ipotekler finansman aracı haline getirilmiştir. İpotekli konut finansman sistemi Avrupa’dan yapılan göçlerin etkisiyle 1900’lü yıllardan itibaren ABD’de de yaygınlaşmaya başlamıştır. 

Bir menkul kıymete yatırım yapmak isteyen yatırımcının havuzu oluşturan kredi sözleşmelerinin niteliği, nakit akımları, faiz oranları ve kredinin havuzunun taşıdığı güvenceler gibi pek çok faktörü inceleyen ipotekli konut finansman kurumu, Derecelendirme Kurumları’dır. Bu kurumlar, bu inceleme ve değerlendirmeleri yatırımcının yerine yaparak ihraç edilen ipoteğe dayalı menkul kıymetlere derece verir.

Dünyada en eski ipotek örneği MÖ 2000 yıllarında Mezopotamya’da görülmüştür. Gayrimenkulün ipotek değerinin tedavülü yoluyla finansman sağlanması ise ilk defa Prusya’da 1769 yılında Büyük Frederich’in Emirnamesi ile başlamıştır.

İpotek kredilerinin çeşitliliği ülkelerin ekonomik durumlarına göre değişiklik göstermektedir. Az gelişmiş veya gelişmekte olan ülkelerde ise kredilerin çok uzun vadeli talep edilmesine rağmen fon arzının kısıtlı ve kısa vadeli olması finansal kurumların en önemli sıkıntılarını oluşturmaktadır ve değişken faizli ipotek kredileri kullanılmaktadır. Ekonomik dengeler oturmuş, istikrarlı ülkelerde ise sabit faizli ipotek kredilerinin kullanımı artmaktadır.