Fordist üretimin işgücü açısından tipik özellikleri; sürekli ve tam süreli çalışma, deneyim ve bilgiye dayalı ücret artışı, olumsuz iş koşulları ve iş güçlüğüne bağlanmış prim ve tazminatlar, düzenli çalışma saatleri, çalışma saatlerinin toplu iş sözleşmesi ile ayarlanması, hafta sonu tatilleri için ücretli izin ve işçilerin sendikalarda kolektif temsiliyetidir.  En deneyimli kişinin işe alınması ise bu grupta yer almaz. Bu nedenle doğru yanıt B'dir. 

Endüstri ilişkilerinde devletin işveren olarak oynadığı rol iki alanda önem kazanmaktadır. Birincisi istihdam politikaları, ikincisi kamu sektöründeki sendikalarla imzaladığı toplu sözleşmelerin özel sektördeki ücretlere olan etkisidir.

Doğru cevap A seçeneğidir.

Zorunlu tahkim, tarafların toplu iş mücadelelerine gitmelerinin yasaklandığı ülkelerde veya grev hakkının tanındığı ancak bazı işkollarında, bazı işyerlerinde veya belirli koşulların varlığı hâlinde greve gidilmesinin yasaklandığı ülkelerde toplu iş uyuşmazlıklarının üçüncü bir kişi veya kurul tarafından çözümlenmesidir. Zorunlu tahkimin, gönüllü tahkimden ayrılan noktası, toplu iş uyuşmazlıklarının çözümü için başvurulmasının yasal olarak zorunlu olmasıdır. Bir başka ifadeyle zorunlu tahkim, toplu iş uyuşmazlıklarının çözümünde tarafların kendi istekleriyle değil; yasal nedenlerle gittikleri bir yoldur. Bu nedenle zorunlu tahkime yasal veya kanuni tahkim de denilmektedir. Zorunlu tahkimin verdiği kararlar, gönüllü tahkimin verdiği kararlarda olduğu gibi, tarafları bağlayıcıdır. Toplu iş mücadelelerine gitmenin yasak olduğu ülkelerde ve durumlarda, toplu iş uyuşmazlığının hakeme veya hakem kurullarına götürülmesi ve hakemin veya hakem kurullarının vereceği kararlara uyulması zorunludur. 

Gönüllü tahkim, tarafların toplu iş sözleşmesine koydukları hüküm uyarınca veya uyuşmazlığın herhangi bir aşamasında aralarında anlaşmaları üzerine uyuşmazlığın üçüncü bir kişi veya kurul tarafından çözümlenmesidir. Gönüllü hakemi, taraflar kendileri seçebilecekleri gibi, uyuşmazlıkları çözmekle görevli resmi organlardan da yardım talep edebilmektedir.

Feminist Teori kadınların
çalışma yaşamına katılımını ve
çalışma yaşamında konumunu
sorgularken cinsiyet ile
toplumsal cinsiyet arasındaki
ayrıma dikkat çekmektedir

Türkiye’de endüstri ilişkilerini düzenleyen başlıca kanunların tarihsel gelişimi aşağıdaki gibidir:

*Bu Kanunun adı ”Kamu Görevlileri Sendikaları Kanunu” iken 04.04.2012 tarihli ve 6289 sayılı Kanunun 1. maddesiyle “Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu Sözleşme Kanunu” şeklinde değiştirilmiştir.

Uzun, karmaşık, tarafların hem duygusal hem de rasyonel davrandığı bir süreç olan ve sonuçları işçi sendikaları ile işverenin gücüne ve pazarlık stratejilerine bağlı olarak değişen toplu pazarlığın birçok özelliği vardır ve bu özelliklerin tümünü bir tanımda toplamak mümkün değildir. Bu özellikleri şu şekilde sıralayabiliriz:

• Toplu pazarlık bir süreci ifade eder.
• İşçi sendikalarının üyelerinin çalışma koşullarını iyileştirmek için kullandıkları bir araçtır.
• İşçi ve işveren arasında eşit olmayan pazarlık koşullarını dengelemeyi amaçlar.
• Bir anlaşma ile sonuçlandığı zaman bireysel sözleşmelerin yerine geçmez, ancak sözleşmelerde esaslı değişikliklere neden olur.
• Süreç iki taraflıdır ancak bazı gelişmekte olan ülkelerde taraflar anlaşamadığı ya da toplu pazarlık kamusal çıkarlarla çatıştığı zaman devlet arabulucu olarak rol oynar.

İşbirlikçi bir toplu pazarlık stratejisini başarılı bir şekilde uygulayabilmek için toplu pazarlık sürecinde yer alması gereken bazı temel nitelikler vardır. Bunlar şu şekilde sıralanabilir:

- Liderler

- Geniş destek

- Pazarlık ekibinin oluşturulması

- Eğitim

- Başarıları abartmama

- Problem çözme sürecinin devam etmesi

Hakimiyet kurma işbirlikçi toplu pazarlık stratejisini başarılı bir şekilde uygulayabilmek için toplu pazarlık sürecinde yer alması gereken temel nitelikler arasında değildir. Bu nedenle doğru cevap B seçeneğidir.

Devletin düzenleyici rolünün endüstri ilişkilerinin aktörlerine, amaç ve konularına bağlı olarak dört farklı görev ya da etkinlik biçimini aldığı ya da böyle yorumlanabileceği savunulabilir. Bunlar, izin verme ya da destekleme, dışlama ve düzeltme, ayarlama ya da tanımlama görevleridir. İzin verme (ya da destekleme) görevi, devlet belirli sanayi ya da sektörlerdeki sendikalaşma ya da toplu sözleşmenin önündeki engelleri azalttığı ya da ortadan kaldırdığı ve sendikaların gücünü ve gelişmesini desteklediği zamanlarda yerine getirilmiş olur.

Kavramsal olarak küreselleşmeyi tanımlayan çabalar genellikle üç ana yaklaşım ekseninde değerlendirilmektedir. Bunlar kuvvetli küreselleşmeciler olarak
anılan yeni-liberal görüş (Ohmae, 1990), süreçsel ve eğilimsel olarak ele alan
görüş (Petrella, 1996; Vickery, 1996; Dicken, 1999) ve şüpheci görüş (Hirst ve
Thompson, 1998) olarak adlandırılabilir.

Çoğulcu yazarlar genellikle devleti, işverenler ve sendikalar dahil olmak üzere birbiriyle çelişen grupların çıkarları arasında denge kurmaya çalışan ‘tarafsız bir hakem’ olarak görürler.

Doğru cevap C seçeneğidir.

Endüstri ilişkilerinin bir sistem olduğu görüşü ilk kez John Dunlop tarafından ortaya atılmıştır.

Jenerik teknolojiler, ekonomik faaliyet alanlarını bütünüyle değişime uğratma ve hatta daha önce var olmayan yeni ekonomik faaliyet alanları/sektörleri yaratma yeteneğini içeren teknolojilerdir.

Kamu sektörünün yeniden yapılandırılması endüstri ilişkileri üzerinde önemli etkilere sahip olmuş, genellikle de sendikal örgütlenmelerin önemli ölçüde zayıflamasına ve toplu pazarlığın kapsamının daralmasına ve böylece çalışanların kolektif temsilinin gerilemesine neden olmuştur. 1980’lerde ve özellikle 1990’larda Avrupa’da ve diğer sanayileşmiş ülkelerde sendika üyeliğinde düşüşler görülmüştür. Bu eğilimlere tek istisna sendikalaşma oranında artış yaşanan İskandinav ülkeleridir.

Toyota’nın başmühendisi Ohno, üretimin yığın ölçeği temelinde örgütlenmesinin maliyetleri azaltacağını keşfetti. 

İşçi sendikalarına sadece işçiler, işveren sendikalarına sadece işverenler üye olabilmektedir. Bu ilke sendika saflığı ilkesidir ve sendikaları sarı sendikacılıktan korumaktadır.

Çalışma biçimleri katı değil esnektir. Farklı esnek çalışma biçimleri bulunmaktadır.

İşgücü Esnekliği; beceri, sayı ve ücret gibi konularda işgücünün işin durumuna göre farklılaştırılabilmesidir.

Kayıt Dışı Ekonomi; Yasal düzenlemelerin denetleyici ve düzenleyici kurallarının girmediği, kayıt dışı çalışanların ise sosyal güvenceden yoksun olduğu bir ekonomik etkinlik alanıdır.

Türkiye’de endüstri ilişkilerinde işveren tarafını temsil eden örgütler işveren sendikaları ile onların üst örgütü olan TİSK’tir.

İşveren tarafının etkili bir şekilde örgütlenmesine ve toplu pazarlığın düze­yine bağlı olarak Avrupa ülkelerinde toplu pazarlıkta işveren tarafı sendikalardır. Buna karşılık Japonya, Kanada ve ABD’de işveren tarafını bireysel olarak işveren­ler oluşturmaktadır.