İletişim sürecini incelerken sürece katılan tarafların, yani gönderen ile alıcının, iletileri oluşturur ya da anlamlandırırken kodlama ve kodaçımı dediğimiz işlemleri gerçekleştirmek durumunda olduklarını belirtmiştik. Gönderen, gönderdiği iletinin alıcı tarafından nasıl anlamlandırdığını bilmek ister. Bu nedenle alıcının göstereceği geri besleme denilen tepkiyi bekler.

Ruth Benedict adlı Amerikalı antropolog, Amerika Birleşik Devletleri Savaş Enformasyon Dairesi için gerçekleştirdiği araştırmalar yoluyla Japonların iletişim davranışlarının onların kültürü ile olan bağlantısını anlamaya çalışmıştır. Bu nedenle Benedict kültürlerarası iletişim alanında ilk bilimsel çalışma yapan bilim insanı olarak kabul edilmelidir.

Kültür kavramını ortak sembolik sistem anlayışı ile tanımlamaya çalışanlar kültürel ve normatif sistemleri birbirinden ayırmak gerektiğini savunurlar. Onlara göre,
normatif, yani kural koyucu sistem özellikle karar verme ve etkileşim modellerinin incelenmesi için uygundur. Kültür ise sistem merkezlidir ve kararlara temel oluşturan sistemi ifade eder. Başka ifadeyle kültür bir tiyatro oyununda sahne ve dekor ile oyuncuların rollerini kapsarken normatif sistem sadece oyuncuların replikleri ve yönetmenin komutlarından ibarettir. Tiyatroda sahneyi, dekoru ve tümüyle senaryoyu oluşturan her şey sembolik olduğu gibi kültür de sembollerden oluşan bir bütündür.

Hall, bireylerarası ilişkilere yönelim açısından kültürlerarası farklılaşmayı, kültürlerin geniş ve dar bağlamlı olma niteliklerine dayanarak yorumlamaktadır. Hall’e göre, geniş bağlamlı kültürlerde bireylerarası ilişkiler, duyguya dayanan ve ilişki kurulan bireyin kişiliğine yönelik ilişkiler olma eğilimi gösterir. Dar bağlamlı kültürlerde ise bireyler, aralarındaki ilişkinin işlevselliğini ön plana alır ve her ilişkiyi kendi koşullarında değerlendirirler. Dar bağlamlı kültürlerde bireylerarası bağlantılar kırılgandır ve eğer bireyler mevcut ilişkiden hoşnut değilse kolayca bozulabilir. Ancak Hall’e göre, geniş bağlamlı kültürlerde bireyler arasındaki bağlar göreceli olarak çok güçlüdür ve bu nedenle bireysel çıkarlar genellikle kişilerarası ilişkilerin sürmesi uğruna feda edilir.

İlk çocukluk yılları düşünme kalıplarının ortaya çıktığı zamandır. Öğrenilen her şey daha sonra karşılaşılan durumları değerlendirmek için zihinde bir yere konur. Bilişsel yapı ya da “zihnî yapı” bu bilgi, ses, görüntü ve öğrendiğimiz diğer şeylerin kalıplarını, şablonlarını sakladığımız, muhafaza ettiğimiz yerdir.

İletişimin birinci işlevi bilgi ya da enformasyon aktarmaktır. Enformasyon işlenmemiş veri anlamında kullanılmaktadır. Enformasyon işlenip özümsenince bilgi olur. İletişim davranışlarının ikinci işlevi, istemli de olsa istem dışı da olsa sosyal ilişkileri etkilemektir. İletişim davranışlarının diğer işlevi, yararcı işlevdir. Diğer bir işlevi de, zihnî ve psikolojik süreçlere ilgili olan öznel ve duygusal işlevidir.

Topluluk, belirli amaç için bir araya gelen ve onu oluşturanlar arasındaki bağların çok güçlü olmadığı, uzlaşmayla belirlenen kurallara göre yönetilen, amaç ortadan kalkınca dağılan insan grubudur.

Sesli işaretlerle oluşturulmuş kodlara sözel kod denilmektedir. Konuşulan dilin kendisi, farklı sözcüklerin bir kombinasyonu olarak, çok sayıda farklı anlam oluşturma potansiyeline sahip başlı başına bir koddur. Ancak dili oluşturan sözcükler de çeşitli işaretlerin birleştirmesiyle oluşturulmuş ve belirli anlamlar taşıyan kodlardır.

Sanayi toplumlarında kentsel ve kırsal alt kültürler bulunmaktadır.

Örfler genellikle yasalara kaynaklık eder.

Kod

Antropolog Ruth Benedict de Japon kültürünü “utanma kültürü”, Amerikan kültürünü ise “günah, kusur kültürü” olarak adlandırmıştır.