“Lobiciliğin amacına ve içeriğine etki edebilecek kişi, grup, paydaş ya da daha genelde halk ve kamuoyu desteği ile kitlelerin, karar alıcıların etkilenmesi süreci” olarak nitelenen lobicilik yöntemi “Dolaylı lobicilik yöntemi”dir. Dolaylı lobicilik yönteminde karar alıcı ya da yardımcıları ile birebir ve doğrudan temas kurması değil, basın ve kamuoyu aracılığı ile dolaylı olarak etkilenmesi esastır.

Lobiciler, yüz yüze iletişim tekniğine başvurarak, kanun koyucular ve bürokratlar ile arada karşılıklı güven oluşturmak istemekte ve yoğun programları olan bu kişilerin hayatlarında kendilerine yer edinmeye çalışmaktadır. 

Lobicilik bir pazarlama aracı olarak değerlendirilip tanımlandığında ; işletmeler açısından benzer çıkarlar çerçevesinde hareket edilerek, araştırmaların yapılması ve tutundurma kampanyalarıyla ilintili olan doğrudan işletme performansını olumlu yönde etkileyen bir pazarlama iletişimi biçimidir. 

Lobi faaliyetlerinin başarılı olmasında aşağıdaki etmenlerin önemli rolü vardır. Bunlar arasında:

• Karar yetkisine sahip olanlara erişim,
• Geçmişin araştırılması,
• Doğru zamanlama,
• İletişim becerileri,
• Siyasi prosedürü tanıma,
• Kamu yararı,
• Toplumun önde gelenlerinin (kanaat önderlerinin) desteğini alma,
• Etkili bir şekilde hedef belirleme,
• Medyada lobicilik faaliyetleri ile ilgili olumlu haberlerin yer alması,
• Devletin yapısını tanıma ve bilme yer almaktadır. 

Sermaye, teknoloji ve kültürün küreselleşmesi dünya ekonomisinde mal, hizmet, ürün ve fikirlerin Pazar paylarını genişletmek hatta yeni pazarlar arama gereksinimini ortaya çıkarmıştır. Siyasal, toplumsal ve ekonomik sistemlerin benzeşmelerinin ürünü olan bu yeni anlayış lobiclik alanında yeni yöntemlerin doğmasına neden olmuştur. bu noktada sesli ve sessiz lobicilik, lobiciliğin pazarlama ve halkla ilişkiler alanında kullanılmasıdır. 

Seçeneklerdeki diğr ifadeler düşünüldüğünde doğru yanıtın, lobi olduğu görülecektir.

Toplantı düzenleme tekniğinde başarı sağlamak için yerine getirilmesi gereken unsurlar şunlardır: Katılımın çok olabilmesi için uygun yer ve zaman tespiti. Konuyla birebir ilgili kanun koyucuların konuşmacı olarak katılımının sağlanması. Üzerinde durulacak konunun güncel ve geniş bir kitleyi ilgilendiriyor olması. Medya mensuplarının toplantıdan haberdar edilmesi. Kanun koyucuları memnun edecek ulaşım, konaklama, çok sayıda dinleyici vb. koşulların sağlanması.

Ülkemizde ilk halkla ilişkiler faaliyetleri 1950’lerde Dışişleri Bakanlığı’nın Enformasyon Genel Müdürlüğü’nce gerçekleştirilmiştir.

Halkla ilişkiler aracı olarak lobiciliğin başlıca amaçlarından birisi “saygınlık oluşturmak”tır.

Bireysel Lobicilerin,temel amaçları Kongre ve Hükûmet faaliyetlerinin, müşterilerinin çıkarları doğrultusunda düzenlenmesi ya da karşıt olduğu durumlarda uyarıcı nitelikte faaliyetler sergilemektir. Doğru cevap D’dir.

“Sesli lobicilik” basının, kamuoyunun, geniş halk kitlelerinin baskısından sonuna kadar yararlanmayı hedefler.

Sosyal lobicilikte asıl amaç, kendisini siyasi ve ekonomik konularda sıkboğaz etmeyen kişiler arasında kendisini rahat hisseden kanun koyucuların, bürokratların ya da siyasetçilerin daha çok konudan tüm detayları ile bahsetmeleridir. Olaylar üzerine daha detaylı bilgiyi ilk elden edinen lobiciler bu şekilde yasamaya ilişkin çalışmalar yürütürken eldeki veriden yararlanabilmektedir. 

Lobicilik faaliyetleri en çok Amerika Birleşik Devletleri’nde görülmektedir.Amerika Birleşik Devletleri’nin pek çok disiplinin (multi-disiplinin) kaynağı olması, dünyanın ekonomik ve siyasi gücünü etkileme konusunda sahip olduğu yaptırım gücünü elinde tutması ve sonuncu neden olarak, ikili parti sistemine karşı alternatif olarak gelişen ancak şimdilik etki gücü zayıf olan “Tea Party” hareketine karşın ülkedeki mev- cut ağırlık olarak kendini hissettiren ikili parti sisteminin olmasıdır. Doğru cevap C’dir.

Nurdoğan Rigel lobicileri; “yasama kademelerini etkilemek için çeşitli angajmanları ve maddi kaynaklarını kullanan kişiler” şeklinde açıklarken, Mehmet Akad lobicileri; “genellikle meclis koridorlarında milletvekilleri ve bakanlarla ilişki kura-rak, belirli konuda bir yasanın çıkarılması için faaliyet gösteren, onları ikna etmeye çalışan kişiler ” olarak yorumlamaktadır. Abraham Holtzman ise lobicileri araş-tırdığında yaptıkları işle ilgili şu açıklamayı yapmıştır, “yasamayı yöneten ve kendilerini kiralayan, temsil ettikleri baskı grupları arasında aracılık yapan kişilerdir. Bunun yanında devlet yönetimine karşı da, işverenleri durumundaki baskı gruplarını savunma görevini üstlenirler.

Amerika Birleşik Devletleri’nde ülke yönetiminin merkezi olan başkent Washington DC’de Başkana, Kongre üyelerine, çeşitli düzeydeki bürokratlara yönelik yürütülen Başkent Lobiciliği, başkentte sayıları on binleri bulduğu tahmin edilen profesyonel lobicilerce sürdürülmektedir.Doğru cevap C’dir.

Vatandaşların bir yasanın Kongre’de çıkmasını istediğinde bun doğrudan değil, lobi şirketleri aracılığıyla gerçekleştirmeleri gerekmektedir. Bu durumda ilgili yasa hakkında gerekli bilgilerin toplanması ve sunulması bu aracı şirketler tarafından gerçekleştirilir. Ayrıca, kanun koyucular zaman zaman herhangi bir konuda bilgi eksikliği yaşaması halinde ilgili lobilere başvurarak buralardan bilgi edinebilir. Bu tip lobicilik tekniği ise, bilgi sunma tekniğidir. 

Lobicilere ciddi şekilde karşı duran ilk Başkan Woodrow Wilson olmuştur. 1912 yılındaki seçim kampanyası sırasında, lobicileri “Tehlikeli Unsur” olarak nitelendiren Wilson, bu yolla büyük oy toplamıştır. 

A.B.D.’deki lobicilik yasaları çerçevesinde sosyal lobicilik ve kampanya desteği, rüşvet sayılmamaktadır.