Basın bildirileri kurumların kendilerinde veya ürettikleri üründe, hizmette bir yenilik, gelişme olduğu zaman veya kurumla ilgili ilginç bir gelişme yaşandığında basına ilettikleri ve basında yer almasını istedikleri haberlerdir.

Medya ile ilişkilerin en yaygın aracı basın bülteni olarak bilinmektedir. Basın bülteni halkla ilişkilerde medyaya haber aktarmada kullanılan en yaygın yöntemlerdendir. Doğru cevap B'dir. 

Ahlaki bir eylemin doğru ya da yanlışlığının, eylemin sonuçlarından bağımsız olarak, ahlaki ödev ya da kuralların yerine getirilip getirilmediğine bakan etik türü Deontolojik etiktir.

Medya ile ilişkilerin en yaygın aracı “basın bülteni” olarak bilinmektedir. Basın bülteni halkla ilişkilerde, “medyaya haber aktarmada kullanılan en yaygın yöntemlerdendir (Kazancı, 2004: 283); içeriğinde basına iletilecek ve haber değeri taşıyan enformasyonu barındırır (Bivins, 1999: 76).

Kriz insanlarda onarılması en güç olan inançlarının ve güvenlerinin sarsılmasına neden olur.

Bilgi-Belge: Doğrudan kamu yararı olmadıkça, sahibinin izni dışında belge, fotoğraf, ses yahut görüntü alınmamalıdır. Kamu yararı söz konusu olduğunda dahi, yukarıdakilerin başka hiçbir şekilde elde edilmeyeceğine kesin kanaat getirilmiş olması gerekir.

Bir kişinin, bir grubun, bir halkın, bir toplumsal sınıfın, bir ulusun, bir kültür çerçevesinin vd. belli bir tarihsel dönemde yaşamına giren ve eylemlerini yönlendiren inanç, değer, norm, buyruk, yasak ve tasarımlar topluluğu ve ağına ahlak denir.

Normatif Ahlak ya da Uygulamalı Etik, iyi ve doğru davranış biçimlerinin neler olduğunu belirlemeye çalışır.

B, C, D ve E seçeneklerinde belirtilenler, kuruluşların haber kapsamına alınabilecek konuları arasında yer almaktadır. Ancak A seçeneğinde belirtilen konunun medyada yer alma şansı daha yüksektir.

Medya mensupları açısından ise basın konferansları “haber atlatma” imka^nını önlediğinden, haber kaynağına ulaşmanın eşitlikçi koşullarını oluşturmaktadır.

Basın makalelerinin amacı okuyucuların, dinleyicilerin ve izleyicilerin belirli bir konu hakkında tutum oluşturmalarını sağlamaktır.

Kriz yönetimi; ortaya çıkan ve bir kriz niteliği taşıyan problemin, öncelikle kontrol altına
alınmasına, daha sonra da yarattığı ve gelecekte de yaratabileceği olumsuz etki ve
izlenimlerin kalıcı bir biçimde ortadan kaldırılmasına yönelik aksiyonların planlanması,
koordinasyonu, uygulanması ve nihayetinde de sonuçların gözlenip ölçümlenerek, uygun
ve etkin yeni yol ve yöntemlerin belirlenmesidir.

Halkla ilişkiler “bir örgütle o örgütü ilgilendiren kamular arasındaki iletişim yönetimi” (Grunig ve Hunt, 1984: 6) ya da daha geniş bir biçimde “bir örgütün iç ve dış kamularla, yani örgütün hedeflerine ulaşma yeteneğini etkileyen gruplarla kurduğu iletişime ait planlama, yürütme ve değerlendirme etkinliklerinin toplamı” (Grunig, 2005: 15) olarak tanımlanmaktadır.

Çabuk ve acele cevap verilmesi gereken, örgütün önleme ve uyum mekanizmalarını yetersiz hale getirerek, mevcut değerlerini, amaçlarını ve varsayımlarını tehdit eden gerilim durumuna ‘kriz’ denir.

Bir gazetecinin bir partinin, bir grubun sözcüsü gibi davranması, gazeteci kimliğinden uzaklaşıp savunduğu görüşler ile özdeşleştiği anlamına gelmektedir.

Taraftar gruplarının takımlarını desteklemek amacıyla toplanması bir basın toplantısı türü değildir

Kriz esnasında, işin başında itibaren medya ile ilişki stratejisi konusunda karar verilmelidir. Doğru cevap, C'dir. 

Bunlar birbirinin devamı ve tamamlayıcısıdır. Kriz yönetimi işin tüm sürecinin son derece hızlı bir şekilde karar alarak, planlı programlı uygulamalarla yönetilmesiyken, kriz iletişimi yönetimi, alınan bu önlemlerin, kararların ve aksiyonların doğru bir bilgilerle, doğru mecralarda iletişiminin yapılması ve olumsuz algının düzeltilmeye çalışılmasıdır.

Kriz iletişim planının sürekli olarak güncellenmesi konusu kriz iletişiminin yönetiminde dikkat edilmesi gereken bir husustur.

Kamuoyunun medyaya neden güvenmediği ile ilgili dört nedenin bulunduğunu söylemektedir. (1) Gazetecilerin duyarsız, kaba ve kötü davranışları, (2) doğru olmayan, kusurlu ve zayıf meslek edimleri, (3) haberlerin oluşturulmasında kullanılanılar değer yargıları konusundaki anlaşmazlıklar ve (4) gazeteciliğin okuyucuların yaşamları üzerindeki işlevleri hakkındaki fikir ayrılıkları.