Erken çocukluk eğitimi ülkemizde son yıllarda
anne-babaların, eğitimcilerin, politikacıların ve
toplumdaki diğer birçok kesimin dikkatini çekmeye
başlamıştır. 0-6 yaş grubu çocuklarını kapsayan okul
öncesi dönem diye adlandırdığımız dönemin öneminin
farkındalığına dünyadaki çeşitli ülkeler sahipken ülkemiz
gibi bazı gelişmekte olan ülkelerde de son yıllarda önem
arz etmeye başlamıştır. Örneğin Amerika Birleşik
Devletleri ve Avrupa’da yoksulluk ve savaşın yıkıcı
etkilerini ailelerin ve çocukların üzerinden atabilmek için;
sağlık ve gelişim taramaları, ev veya kurum merkezli
destek hizmetleri, aileler için psikososyal destek
hizmetleri ekonominin gelişimi kapsamına girmiştir.
Ülkemizdeki erken çocukluk eğitimine dair çalışmalar ise
1980’li yıllarda başlamıştır.

Okul öncesi eğitimi 0-6 yaş grubunu kapsayan bir
dönemde verilir.

Amerika Birleşik Devletleri’nde eğitimdeki
yetkiler eyaletlere, yerel hükümetlere verilmiştir. Bu
yüzden elliden fazla eğitim sistemi bulunmaktadır. Eğitim
sisteminin işleyişinde federal hükümetin ise eğitimde
fırsat eşitliğini sağlamak, yerel çabaları, özel sektörü,
toplumsal örgütleri, velileri ve öğrencileri eğitimin
kalitesinin geliştirilmesine yönelik teşvik etmek, araştırma
geliştirme faaliyetlerini yürütmek gibi doğrudan ve dolaylı
yollarla etkileri vardır. Uygulamalardaki farklılıklara
rağmen bütün eyaletlerce benimsenen genel amaç ve
ilkeler vardır. Bu ilkeler 1947’de yılında kabul edilen
“Temel Eğitim Yasası” ve “Okul Eğitimi Yasası” ile
belirlenmiştir. Vurgulanan başlıca ilke ise herkes için
eğitimde fırsat eşitliğidir.

ABD eğitim sistemi ülkemizdekine benzer
şekilde ilköğretim, ortaöğretim ve ortaöğretim sonrası
eğitim kademeleri olmak üzere üç ana bölümden oluşur.

Amerika Birleşik Devletleri’nde yirmi dokuz
eyalette altı yaşından on altı yaşına kadar, on altı eyalette
yedi yaşından on altı yaşına kadar ve üç eyalette beş
yaşından on altı yaşına kadar eğitim zorunludur. Zorunlu
eğitim süresince kamu okullarında eğitim ücretsizdir.
Zorunlu eğitim süresince ülke genelinde birçok yerde
devlet okullarında öğle yemekleri ya ücretsizdir veya
ücretlerin bir kısmı devletçe karşılanmaktadır.

Amerika Birleşik Devletleri’nde okul öncesi
eğitimin zorunlu olduğu eyaletlerin yanı sıra zorunlu
olmadığı eyaletler de bulunmaktadır. Okul öncesi eğitimin
temel amacı, çocukları okula hazırlayıp onların
kendilerine güvenmelerini sağlamaktır. Okul öncesi eğitim
sitemi 3’e ayrılmaktadır; 2-4 yaş arası çocuklara hizmet
verilen kreşler, 2-5 yaş arası çocuklara hizmet verilen
günlük bakım merkezleri, 4-6 yaş arası çocuklara hizmet
verilen anaokullarıdır. Okul öncesi eğitimi parasızdır ve
tam gün, yarım gün şeklinde uygulanmaktadır. Ev
ziyaretleri, aile eğitimi sınıfları, danışmanlık ve diğer aile
eğitimi etkinlikleri okul öncesi öğretmenlerinin
sorumlulukları arasındadır. Anasınıflarının çoğu
ilköğretim bünyesinde bulunmaktadır. Bir sınıfta en fazla
yirmi çocuk bulunur ve yaklaşık on sekiz çocuğa bir
öğretmen düşmektedir. Okul öncesi eğitim kurumlarında
dil, drama, görsel sanatlar, müzik ve oyun eğitiminin
yanında koşma, tırmanma gibi bedensel yeteneklerin de
gelişimi yönünden eğitim verilmektedir. Bu kurumların
bazıları devlet, bazıları sivil kuruluşlar tarafından finanse
edilmektedirler.

Bank Street Yaklaşımı çocuğun hayal gücünü,
yaratıcılığını destekleyen materyaller, bloklar, oyun
hamurları, boyalar, su, kum, tahta gibi zengin içeriklerle
çocuğa sunulmaktadır. Çocuğun araştırmasına, keşif
yapmasına olanak sağlayan ve öğrenmesini destekleyen
her tür materyal çocuklara sunulmakta hem bireysel hem
de küçük grup etkinliklerine imkân tanınmaktadır. Aile,
eğitim programının önemli bir parçasıdır. Çocukların göz
hizasında her çocuğun kendi ailesinin fotoğraarı yer
almaktadır. Böylece çocuklar sınıf içinde aileleriyle
etkileşimde olmaya devam ederek kendilerini güvende
hissetmektedir. Ayrıca çocuklar kendi ailelerinin dışında
başka aileleri, farklılıkları, benzerlikleri ve onların
kültürlerini tanıyarak bir topluma ait olma fikrini de
geliştirmeye başlamaktadır. Öğretmen çocukların dünyayı
keşfetmesine olanak sağlamalıdır.

Proje yaklaşımında çocukların ilgileri,
yaşantıları, yaşları, gelişim düzeyleri, kullanılacak araçgereçlerin
uygunluğu, kaynaklara ulaşım kolaylığı, aile ve
toplumun özellikleri doğrultusunda öğretmen ya da çocuk
tarafından bir konu belirlenir. Ardından çocukların konu
hakkındaki bilgi ve deneyimlerini ortaya çıkarmak için
sorular sorularak tartışma ortamı yaratılır ve tartışma
sırasında konuyla ilgili kavramlardan harita oluşturulur.
Daha sonra konuyla ilgili merak edilen ve cevapları
aranacak sorulardan liste oluşturulur. Diğer aşamada
çocuklar etkin olarak görev alır, araştırır, gözlem yapar,
gözlemlediklerini çizer, karar verir, tartışır, fikirlerini
açıklar, konu uzmanı ile görüşür, sorumluluk alır, alan
gezisi yapar. Son aşamada ise çocuklar önceki bilgi ve
deneyimlerini yeni öğrenmeleri ile birleştirerek anlamlı
hâle getirir. Olayların bir araya getirilerek özetlendiği bu
aşamada çocuklar dramatik oyunlar, konuşmalar, sergiler,
geziler yoluyla oluşturdukları projeyi tanıtır.

Head Start projesi 4 ana bölümden oluşur.
Bunlar; eğitim, sağlık, ebeveyn katılımı ve sosyal
hizmetlerdir. Bu hizmetler Aral, Kandır ve Can Yaşar’a
göre aşağıdaki şekilde açıklanmıştır. Eğitim: Head Start
Projesine dâhil olan her çocuk zihinsel, sosyal, duygusal
gelişimi desteklemek amacıyla çok çeşitli öğrenme
yaşantılarıyla karşı karşıya kalır. Program hazırlanırken
her çocuğun, ailenin ve içinde yaşadıkları topluluğun
kültürel özelliklerine dikkat edilir. Çocuklar için özel
öğrenme ortamları hazırlanır. Günlük programda çocuk
odaklı, yetişkinin rehberlik ettiği ancak daha çok
çocukların tercihlerine dayalı serbest zaman etkinliklerinin
yanı sıra küçük grup etkinlikleri ve büyük grup etkinlikleri
yer almaktadır. Bu etkinliklere ek olarak dış alan
etkinlikleri, toplanma ve temizlik zamanları da programda
yer almaktadır. Çocukların yaratıcılıklarını, dil becerilerini
desteklemek amacıyla sanat, drama, müzik etkinliklerine
de yer verilmektedir. Sağlık: Program sağlık problemlerini
erken teşhis etmenin önemi üzerinde de durmuştur.
Çocukların sağlıklı olmaları için ruh sağlığı, vücut sağlığı
ve beslenmeyi içeren zorunlu sağlık programları
hazırlanmaktadır. Ebeveynleri de dengeli beslenme,
sağlıklı yiyecek seçimi konusunda aydınlatmaktadır.
Ebeveyn Katılımı: Ebeveynler sınıftaki etkinliklere ve
çocuk gelişimiyle ilgili çalışmalara etkin olarak katılır.
Aynı zamanda aileler gönüllü ya da maaşlı olarak Head
Start okullarında çeşitli görevler alarak çalışabilmekte, bu
yolla gelir elde etme imkânına sahip olabilirken
çocuklarının devam ettikleri programın bir parçası olarak
daha fazla sorumluluk almaları ve kişisel olarak da
kendilerini geliştirebilmeleri mümkün olabilmektedir.
Sosyal Hizmetler: Programda okul-toplum iş birliğini
sağlayan bir yapılanma söz konusudur. Sorumlu birim ya
da kişiler tarafından temel ihtiyaçlara yönelik hizmetler
planlanmakta; ev bulma, yiyecek-içecek ihtiyacını
karşılama, ulaşımı sağlama, iş bulma, eğitime devam
etmelerini sağlama, ruh sağlığının korunması için gerekli
birimlerle koordinasyon hâlinde çalışılmaktadır.

High Scope yaklaşımında öğretmenler yaratıcı
ifade becerisi, dil ve okuryazarlık, sosyal etkileşim,
psikomotor gelişim, müzik, sıralama ve sınıflama
becerileri, sayılar, zaman ve mekân kavramları gibi temel
deneyimleri kazandırmak amacıyla iki öğretmen olarak
çocuklarla birlikte çalışır. Yaklaşımın en temel taşlarından
biri aile katılımıdır. Ev ziyaretlerinin de içinde bulunduğu
aile katılımı çalışmaları aile ve çocuk hakkında
derinlemesine bilgi sahibi olmak açısından önemlidir.
High Scope yaklaşımında etkinlik köşelerinde her tür
doğal materyal, ev işlerinde kullanılan malzemeler,
kullanılmayan araç gereçler bulunmaktadır. Köşelerde
eğitici oyuncaklar, dil gelişimini destekleyen çalışma
yaprakları, drama, resim gibi yaratıcı etkinlikleri
destekleyen materyaller, yapı-inşa malzemeleri, bloklar,
yapbozlar gibi zengin içerikte malzemeler açık raflarda
çocukların kolayca ulaşabileceği şekilde sunulmaktadır.
High Scope programı bir günü planlama zamanı, çalışma
zamanı, toplanma zamanı, değerlendirme zamanı, küçük
grup zamanı, büyük grup zamanı, bahçe zamanı gibi
çeşitli etkinlik zamanlarına böler. Planlama Zamanı:
Günün başında yaklaşık 15 dakikalık bir zaman dilimidir.
Çocuklar hangi etkinlik köşesinde, ne çeşit materyalle,
nasıl bir şey yapacağına karar vererek bunu öğretmeni ve
diğer arkadaşlarıyla paylaşır. Çalışma Zamanı: Çocuk
planladığı çalışmaları uygulamaya koyar. Bu aşamada
çocuklar yaklaşık 45-50 dakika boyunca kararlaştırdıkları
çalışmaları yapmaya koyulur. Bu süreçte öğretmen
çocukların bilgiyi nasıl topladıklarını, akranlarıyla nasıl
bir etkileşim içinde olduklarını, problemleri nasıl
çözdüklerini gözlemektedir. Toplanma Zamanı: Çalışma
zamanı sona erdiğinde çocuklar malzemeleri yerlerine
kaldırır, yarım kalan çalışmalarını daha sonra devam
etmek üzere uygun köşede muhafaza eder. Dağılan ve
kirlenen köşeler ve masalar çocuklar tarafından temizlenir.
Değerlendirme Zamanı: Bu zamanda çocuklar kendi
deneyimlerini gözden geçirerek elde ettikleri kazanımları
öğretmenlerinin ve diğer arkadaşlarının rehberliğinde
değerlendirme şansı yakalamaktadır. Büyük yaş
grubundaki çocuklar etkinliğin hikâyesini, karşılaştıkları
problemleri ve bunları nasıl çözdüklerini anlatabilir.
Küçük Grup Zamanı: Çocuklar gruplara ayrılarak bir
öğretmenin rehberliğinde kendilerine sunulan malzemeler
eşliğinde değişik etkinlikler yapmaktadır. Burada
çocukların aktif katılımı, düşüncelerini ifade etmeleri, açık
uçlu sorulara cevap verebilmeleri önemlidir. Büyük Grup
Zamanı: Tüm çocukların katılımıyla etkinlikler
yürütülmektedir. Şarkı söylemek, müzik aleti çalmak ya
da kurallı oyun oynamak gibi. Bahçe Zamanı: Çocukların
bahçeye çıkarak çeşitli oyunlar oynadıkları bir zaman
dilimidir.

Amerika Birleşik Devletleri’nde öğretmen
yetiştiren yükseköğretim kurumlarına çeşitli kriterlere
göre kabul edilen öğrenciler mezun olmak için yine bazı
şartları yerine getirmek zorundadır. Adayın kabul
edilebilmesi için en az not ortalaması (4 üzerinden 2.5),
tavsiye mektupları, konuşma testi, başvuru öncesi
mülakatı, yazılı dil testi, fiziki sağlık raporu, standart
testler, davranış ile ilgili testler, kişilik testleri, psikolojik
sınav gibi ölçütlere bakılır. Öğretmen yetiştiren
yükseköğretim kurumlarına çeşitli kriterlere göre kabul
edilen öğrenciler, mezun olmak için yine bazı şartları
yerine getirmek zorundadır. Mezun olanlara “geçici”
öğretmenlik sertifikası verilir. 4 aşamalı sözlü bir sınavdan
geçtikten sonra 1 yıllık sözleşme ile mesleğe başlarlar. İlk
yıllarda yeteneği ve bilgisi sürekli olarak takip edilir ve
rapor tutulur. “Sürekli” sertifika alabilmek için bazı
koşullar yerine getirilmelidir. Sürekli sertifika koşulları
ise; En az 30 kredi- saatlik eğitim ve öğretim alanında
master derecesine sahip olmak, Bir yıl tam gün
öğretmenlik yapmak ve tavsiye mektupları getirmek,
Ulusal öğretmenlik sınavında başarı sağlamak, Bazı
eyaletlerde ilk 5 veya 10 yıl içerisinde eğitim alanında
yüksek lisans yapma şartı vardır.

Avustralya, bir güney yarım küre ülkesidir. Hint
ve Büyük Okyanus arasında uzanır. Okyanusya kıtasında
bulunur ve kıtanın çok büyük bir bölümünü kaplar.
Avustralya’da eğitim yetkileri federal hükümet ile
federatif devletlerin hükümetleri arasında ve eyaletlerin
arasında paylaştırılmış bir federatif devlettedir. Eğitim
sınırları her eyalette farklıdır ve eyaletler arasında
farklılıklar bulunmaktadır. Eğitimin amacı, bireyin
gelişmesi için gerekli olan şartları hazırlamaktır. Bu
gelişme sağlıklı bedensel gelişme ile bilgi, beceri ve
davranış kazanmayı içerir. Birey ya da bireyin yaşadığı
toplumun, belirlenen amaçlara ulaşması için gerekli
tedbirler eğitimle alınır. Eğitimin amaçlarını belirleyen
merkezi bir otorite yoktur. Her eyalet farklı eğitim
düzeyleri için uygun gördüğü amaçları zaman zaman
kendisi düzenler.

Avustralya’da zorunlu eğitime başlama yaşı
altıdır. Zorunlu eğitimden öncede büyük çoğunluk okul
öncesi kurumlarına devam eder. Okul öncesi eğitim
merkezlerine genellikle dört yaşındaki çocuklar
kaydedilir. Bu okullarda günde iki devre olarak iki ya da
üçer saatlik eğitim verilir. Bütün eyaletlerde okul öncesi
eğitimden eğitim daireleri sorumludur ve Avustralya’nın
her bölümünde okul öncesi eğitime talep vardır. Gündüz
bakım evlerinde bebeklere okul öncesi çocuğu gibi
davranılır. Gündüz bakım evleri genellikle büyük
şehirlerde bulunurlar ve ticari temel üzerine işletilen özel
merkezlerdir. Ayrıca aileler, yerel idareler ve kâr amacı
olmayan dernekler tarafından da kurulan gündüz bakım
evleri bunmaktadır. Gündüz bakım evlerinin ruhsatları
devlet tarafından verilir. Okul öncesi eğitim eyalet ve
bölgelerde zorunlu değildir. Ancak devlete bağlı olan,
devlete bağlı olmayan, toplum merkezli anaokulları,
toplum merkezli gündüz bakım evleri ve kâr amaçlı özel
merkezlerde eğitim imkânları sunulmaktadır. Devlete
bağlı ana okulları genellikle ilköğretim sistemi
içerisindedir. Okul öncesi eğitim ilköğretimden önce bir
yıllık hazırlık sınıfı olarak formal ilköğretim sistemi
içerisinde yer alır. Okula başlama yaşı eyaletten eyalete
değişmekle beraber genellikle çocuklar üç buçuk, dört
yaşında ana okuluna başlar. Okul eğitimi Avustralya
Eğitim Müfredatı doğrultusunda beş yaşında bir yıl
hazırlık sınıfı ile başlar. Hazırlık sınıfı eyaletlerde değişik
isimlerle uygulanır. Hazırlık yılı zorunlu değildir ama
hemen hemen bütün eyaletlerde çok yaygın kayıt oranları
vardır.

• Okul öncesi okuma-yazma ve aritmetik
performansını geliştirmek
• Çocuğun gelişimin izlenmesi ve uygun okul
ortamlarında öğrenmelerine destek olmak
• Aktiviteleri belirlemek ve çocuğun yaşına uygun
olanları sunarak çocuğun yeteneklerini
geliştirmek
• Formal ve informal eğitim programlarına katılım
ile çocukları bilişsel, sosyal ve psikolojik açıdan
gelişimlerine destek olmak.

Değerlendirilmemesi gerektiğini düşünen kişiler
şu savunmaları yapmaktadır;
• Oyun ölçülebilir bir varlık değildir.
• Ölçme küçük bir çocuğun kendiliğinden sihirli
oyununu ele geçiremez.
• Bir çocuk ve eğitimci arasındaki ilişkiyi sayılarla
belirtmek oldukça güçtür.
• Erken çocukluk eğitiminde ölçülebilen becerilere
odaklanılıp ölçülemeyen yetenekler göz ardı
edilebilir. • Çocukları etiketlemek için çok
erkendir ve bu onların üretkenliklerine ket
vurabilir.
• Ölçüm sonuçları zaten yoğun bir programda olan
personele baskı uygulayacaktır.
Değerlendirilmesi gerektiğini düşünen insanlar ise şunları
savunmaktadır:
• Anaokulları çocuk ve aile merkezli olmalıdır ve
aileler çocuklarının amaçlanan öğrenme
çıktılarına ulaşacağını garanti altına almaya
ihtiyaç duyar.
• Öğrenme çıktıları çocuğu merkeze alarak
değerlendirilebilir.
• Bireysel ihtiyaçların küçükken ölçülmesi daha
iyidir.
• Çocuğun çıktılarının değerlendirilmesi ile okul
öncesi ve ilköğretim arasında bir köprü kurulur.
• Değerlendirme ile öğretmenin öğrenci üzerindeki
sorumluluğu artacaktır.

Avustralya’da öğretmen eğitimi üniversitelerde
ve özel okullarda verilmektedir. Birçok eyalet ve bölge en
az dört yıllık üniversite eğitimini hizmet öncesinde
zorunlu tutar. İlköğretim ve alt ortaöğretim
öğretmenlerinin eğitimi Avustralya eğitim sisteminde
büyük bir yere sahiptir ve öğrenciler uzun süre eğitim alır.
Öğretmen yetiştiren enstitülerin birçoğu devlete bağlı
olmakla birlikte az sayıda özel kolejler de öğretmen
eğitimi yapmaktadır. Bu özel kolejlerden bir kısmı dinî
otoritelere bağlıdır. Lisans sonrası programları
öğretmenlerin özel ilgi alanlarına hizmet etmekte,
gelişimlerine yardımcı olmaktadır. Üniversiteler pek çok
alanda master ve doktora dersleri vermektedir.

İsrail Orta Doğu’da, Akdeniz Sahili’nde, Mısır
ile Lübnan arasında yer alır ve Asya kıtasındadır. Zorunlu
eğitim 5 ila 15 yaş arasını kapsar ve ücretsizdir.
Programların çoğunun sponsoru yerel makamlardır. Ancak
2 yaşından itibaren 3 ila 4 yaşındaki çocukların neredeyse
tamamı okul öncesi kurumlarından birine devam eder.
Okul öncesi eğitimin temel amacı, çocukları her yönden
iyi bir vatandaş olarak yetiştirmektir. Eğitim Bakanlığı, 3-
6 yaş çocukları için devlet anaokulları sistemini
kurmuştur. Buna paralel olarak, 0-5 yaş çocukları içinde
birçok özel kreş kurulmuştur. Günlük bakım merkezleri ve
kreş oyun grupları genel olarak 3 yaşın altındaki çocukları
kapsamakla birlikte 5 yaşına kadar olan çocuklara da
hizmet vermektedirler. İsrail’deki okul öncesi eğitim
programı, sosyal becerileri ve okumayı kolaylaştırmak ve
matematiğe hazırlığı içerir. Ayrıca dil ve sayısal
kavramları içeren temel becerileri öğretmek, bilişsel ve
yaratıcı kapasitelerini geliştirmek ve sosyal becerilerini
geliştirmelerini desteklemek amaçlanır. Bu kurumlarda
görev yapmaları için Eğitim, Kültür ve Spor Bakanlığı
tarafından okul öncesi öğretmenleri, idareciler ve
müfettişler görevlendirilir. Yerel yönetimler ise yardımcı,
psikolog, sağlık personelini görevlendirirler. Aynı ve
karma yaştan 35 çocuğun devam ettiği ana okullarında bir
öğretmen ve yardımcı çalışmaktadır. Bu kurumlarda
çalışan yardımcıların herhangi bir eğitim diploması
olmasına gerek yoktur. Yardımcı, okul öncesi kurumunu
açmak, kapamak ve temizlemekten sorumludur. Ayrıca
yardımcı, öğretim araç gereçlerini hazırlama, araç
gereçleri saklama, öğretmene yardımcı olma ve bahçede
çocuklara göz kulak olmak gibi işlerden de sorumludur.

• Bebekler ve küçük çocuklar için ev bakımı veren
merkezler: Bu merkezler genellikle aynı yaş
grubundan oluşan 5 ya da 6 çocuğun bakımını
yapan özel evlerden oluşur. Bu kurumlardaki
yöneticiler, belediyeler tarafından eğitilen ve
denetlenen kişilerdir. Çocuklar sabah 7 ile öğlen
4 arası bu kurumlarda bulunur. Bu kurumlar 3
aydan 3 yaşına kadar olan çocuklara ücretli
bakım verir.
• Belediyeye ait günlük bakım merkezleri: Bu
kurumlar annesi çalışan çocuklar için
yapılandırılmıştır. Bu kurumlarda yiyecek, hijyen
ve eğitimsel içerikten sorumlu olan bakıcılar
belediye tarafından denetlenirler. Bu
kurumlardan yaralanma da ücretlidir. Ancak sabit
bir ücret olmayıp ebeveynin gelirine göre
değişmektedir.
• Günlük bakım merkezleri: Bu merkezlerde 3
aydan 3 yaşına kadar olan annesi çalışan çocuklar
için çeşitli kurumlarla oluşturulmuştur. Bu
kurumların denetimi Sosyal İşler Bakanlığı ve
Eğitim Bakanlığı tarafından yapılır. Kurumlar
genellikle sabah 7- öğlen 1 ya da 4 arası çalışır.
• Yarı zorunlu okul öncesi eğitim kurumları: Bu
kurumlardaki eğitim 3-5 yaş çocukları içindir. Bu
kurumlardaki eğitimin çoğu çocukları zorunlu
okul öncesi eğitime hazırlamaktır. Bu kurumların
çoğu yerel kurumlar tarafından oluşturulmuştur
ve ücretlidir. Bazı merkezlerde özellikle yeni
gelişmeye başlayan yerleşim birimlerinde ve de
yeni göçmenlere kayıt ücretlerinde indirim
yapılır.
• Zorunlu okul öncesi eğitim kurumları: Adından
da anlaşılacağı üzere bu kurumlarda verilen
eğitim 5-6 yaş çocukları için zorunludur. Bu
kurumlara kayıtlarda herhangi bir ücret ödenmez
ancak çeşitli etkinlikler ve araç gereçler için ücret
talep edilebilir. Yahudi bayramları ve İsrail ulusal
bayramları çeşitli etkinlik ve projelerle kutlanır.
Bu etkinliklerin bir kısmına ailenin de katılımı
sağlanır.

Birden çok bireyin ya da nesnenin bir araya
gelmesi sonucu ortaya çıkan ortaklaşa durumdur.

İsrail’de öğretmen yetiştirmek için akademik
kolejler bulunmaktadır. Buradaki öğrenciler erken
çocukluk eğitimi, ortaokullar ve özel eğitim grubu
çocuklarına öğretmenlik yapmak için eğitim alır. 4 yıl
süren bu eğitim sürecinde öğretmen adaylarına erken
çocukluk alanında ve eğitim bilimleri konularında eğitim
verilir. Öğrenciler mezun olduktan sonra diplomanın
yanında sertifika da alır. Ayrıca akademik kolejlerin yanı
sıra akademik olmayan kolejlerde bulunmaktadır.
Buralarda eğitim 3 yıldır. Mezun olanlar diploma almazlar
sadece öğretmen sertifikası alır. Okul öncesi öğretmenleri,
Eğitim Bakanlığına bağlı olan Öğretmen Eğitim
Kolejlerinde eğitim görür. Eğitimleri sonucunda aldıkları
diploma ana okulu ve ilkokulun ilk iki yılında çalışma
olanağı sağlar.

• Okula Geliş
• Serbest Etkinlikler: Çocuklar bilgisayar, sanat,
bilim ve problem çözme etkinliklerinden seçim
yapmaktadır.
• Etkinlikleri Planlama: Yoklama alınarak, o gün
neler yapılacağı çocuklarla birlikte
kararlaştırılmaktadır.
• Dil Etkinlikleri: Müzik, sanat, drama ve
oyunlarla dil çalışmaları yapılmaktadır.
• Kahvaltı
• Matematik Çalışmaları: Gruplama, ölçme,
hesaplama, sayma, toplama ve çıkarma, yaratıcı
düşünmeye fırsat veren çalışmalara yönelik
faaliyetlere yer verilmektedir.
• Yazı Çalışmaları: Harfleri öğrenme çalışmaları
yapılmaktadır.
• Okuma Çalışmaları: Her çocuk kendi düzeyinde
okuma çalışmalarına katılmaktadır.
• Açık Hava Etkinlikleri: Her gün okul dışına
geziler düzenlenmektedir.
• Hikâye Okuma: Öğretmen ya da okuma bilen
çocuklar diğerlerine hikâye okumaktadır.
• Öğle Yemeği
• Sanat Çalışmaları: Genellikle gruplarla proje
çalışmaları yapılmaktadır.
• Eve Gitmeye Hazırlık