Halkla ilişikler, demokrasi anlayışının geliştiği
toplumlardaki kurum ve kuruluşların ihtiyaç duydukları
toplum desteğin, güvenin, rızayı elde etmek için
gerçekleştirdikleri proaktif çabalar bütünüdür.

Warnaby ve Moss, çeşitli tanımlardaki ortak
yönleri şöyle sıralamaktadır:
• Halkla ilişkiler, iletişim sürecinin çift taraflı
olduğunun vurgulandığı bir iletişim
entegrasyonudur.
• Halkla ilişkiler, kuruluşlar ve kamu arasında çift
taraflı anlayış ve iyi duyguların kurulması ve
sürdürülmesiyle ilişkilidir.
• Halkla ilişkiler, bir kuruluş ve onun hedef kitlesi
için gizil sonuçları doğurabilecek, çevredeki
trend ve beklentileri analiz ederek yorumlayan
bir bilgi elde etme yöntemidir.
• Halkla ilişkiler, kuruluşların hedeflerini ortaya
koymalarında ve başarmalarında, bu nedenle
ticari zorunluluklar ve sosyal sorumluluk
davranışı arasında bir denge yakalamalarında
yardımcı olmakla ilişkilidir.

Modern anlamda halkla ilişkilerin kurucuları
olarak kabul edilen Ivy Lee ile Edward Bernays’dir. Lee
ve Bernays ile birlikte halkla ilişkiler faaliyetlerinin
gelişim göstermesinde, o yılların toplumsal koşulları
belirleyici olmuştur.

“Muckraker” kavramı 1.Dünya Savaşı öncesi
dönemde Amerika Birleşik Devletleri’nde (ABD), büyük
güç sahibi işletmelerin neden olduğu politik ve ekonomik
yozlaşma ile sosyal sıkıntılar hakkında ayrıntılı, kesin ve
doğru bilgiler sunan gazetecileri ifade etmektedir. Sözcük
ilk olarak 1906’da ABD Başkanı Theodor Roosevelt
tarafından küçümseyici ve olumsuz anlamda
kullanılmıştır. Ancak siyasi yolsuzluk, sanayi tekelleri,
hileli iş uygulamaları gibi toplumun ilgisini çeken
konulara ilişkin makalelerle yapılan keskin eleştiriler
“toplumsal endişe” ve “cesur anlatım” gibi olumlu
anlamlar üstlenmesini sağlamıştır

Ülkemizde ilk halkla ilişkiler faaliyetleri
1950’lerde Dışişleri Bakanlığı’nın Enformasyon Genel
Müdürlüğü’nce gerçekleştirilmiştir. Özel sektörde ise
halkla ilişkiler eylemleri 1970’li yıllara kadar reklam
bölümlerince yürütülmüştür. Özellikle bankalar olmak
üzere büyük kuruluşlar, kendi örgütlerinde oluşturdukları
halkla ilişkiler birimleriyle hedef kitleleri ile iki yönlü bir
iletişim sistemi kurmuşlardır.

Halkla ilişkiler tarihçesinin modeller tarafından
tanımlanan dört gelişim aşaması geçirdiğini ileri süren
James Grunig ve arkadaşları kuruluşların halkla ilişkiler
faaliyetlerini yürütürken farklı düşünce ve hedefleri temel
aldıklarını vurgulamaktadırlar. Halkla ilişkiler tarihinde
ilk defa tanımlanan bu modeller şöyle sıralanabilir:
• Basın ajanslığı veya tanıtım modeli,
• Kamuyu bilgilendirme modeli,
• İki yönlü asimetrik model,
• İki yönlü simetrik model.

Basın ajanslığı veya tanıtım modeli; en önemli
temsilcisi P.T. Barnum olan bu modelde başarı, kurumun
medyada aldığı yere göre ölçümlenmesidir.

Kamuyu bilgilendirme modeli; kamuyu
bilgilendirme modeline temel oluşturan kişi ise Ivy
Lee’dir. Tek yönlü iletişime dayanan bu modelin
temelinde, kamunun desteğini elde etmek amacıyla
kuruluşun faaliyetleriyle ilgili olarak kamunun
bilgilendirilmesi yer almaktadır. Kamuyu bilgilendirme
modelinin uygulayıcıları sadece kurumlarıyla ilgili gerçek
ve doğru haberleri paylaşıyorlardı.

İki yönlü asimetrik model; halkla ilişkiler
uygulamasına bilimsel bir bakışın getirilmesiyle oluşan bu
modele göre, uygulayıcılar hem kamuoyundan bilgi
almaya, hem de onlara bilgi aktarmaya çalışırlar. En
önemli temsilcilerinden birisinin Edward Bernays olduğu
bu modelde, hedef kitlenin tutum ve davranışlarında
değişiklik sağlamak için araştırmalarla desteklenmiş
bilimsel ikna yöntemlerinden faydalanılmaktadır.

Edward Bernays, modern propagandanın öncüsü
olan, kitle psikolojisi ve ikna yöntemlerini kurumlar ve
siyasal sistemlerin ihtiyaçlarını yanıtlayabilmek için
kullanmış bir halkla ilişkiler uzmanıdır.

İki yönlü simetrik model; bu model bir
kuruluşun yöneticileri ve hedef kitlesi arasında karşılıklı
fikir alış-verişi ve anlayışı geliştirmeye odaklanmıştır. Bu
modelde her iki taraf birbirlerini etkileme ve yönlendirme
olanağına sahip olurken, çatışmaları da kolayca
yönetebilir, birbirlerini etkileyebilir ve yönlendirebilirler.
Uygulayıcılar, kuruluş ile hedef kitle arasında karşılıklı
anlayış geliştirebilmek ve kamularla etkili ilişkiler
kurabilmek için de çeşitli araştırma yöntemleri ve
diyalogdan faydalanırlar.

1900-1920 yılları arasında yaygın olarak
kullanılan halkla ilişkiler faaliyetlerinin yer aldığı
kamuoyunu bilgilendirme modeli; kaynağın verdiği
bilgilerin doğruluğu, kamuoyunun kurum hakkında
sağlıklı bir biçimde bilgilenmesini sağladığı için kuruma
karşı güvenin oluşmasına da önemli katkılarda bulunulan
halkla ilişkiler modelidir. Bu modelde geri bildirime yer
verilmediği için “kör iletişim” de denilmektedir. Ayrıca,
kamuyu bilgilendirme modelinde gerçeklere ve az da olsa
araştırmaya yer verilmesine rağmen iletişimin işleyişi
kapsamında düşünüldüğünde kamuoyunun istek ve
yakınmalarına dikkat edilmediği görülmektedir.

İki yönlü asimetrik modelde halkla ilişkiler ikna
ve propaganda amaçlı olarak kullanılmıştır. İletişim iki
yönlü olduğu halde geri bildirim almanın amacı hedef
kitleyi ikna etmek için bir sonraki mesajın nasıl
oluşturulması gerektiğine karar vermekti.

1960’lardan günümüze devam eden iki yönlü
simetrik model ile iki yönlü asimetrik model arasında
benzerlik bulunsa da aslında çok önemli bir noktada
ayrılmaktadır. İki yönlü asimetrik modelde, hedef kitlenin
ikna stratejileri ile yönlendirilmesi ve istenilen mesaja
inanması bulunmaktadır. Dolayısıyla hedef kitlenin ikna
olmaktan başka verebileceği tepkiler, maruz bırakıldığı
mesajı reddetmesi veya mesaja kapalı hale gelmesi
olacaktır. İki yönlü simetrik modelde araştırma yapma ve
iki yönlü iletişim yöntemlerinin diğerlerinden faydalanılır.
Ancak iki yönlü asimetrik modelden farklı olarak,
araştırma yapmayı, kamuları etkileme ve harekete
geçirmede en dikkat çekici iletileri belirlemek amacıyla
değilde, anlama, anlamlandırma ve iletişimi daha kolay
hale getirmek amacıyla kullanır. Simetrik modelde halkla
ilişkiler iknadan çok anlamaya odaklanmaktadır.
Görüldüğü gibi, iki yönlü simetrik model, normatif olduğu
kadar gerçek bir modeldir.

Kurumsal iletişim, kuruluşun paydaşlarıyla
olumlu başlangıç noktaları oluşturması amacıyla tüm iç ve
dış iletişiminin yönetilmesini ve düzenlenmesini içeren
faaliyetler bütünüdür. Kurumsal iletişimde başarı,
kuruluşun hedefleri kapsamında oluşturulan etkili iletişim
politikalarına dayanır. Kurumsal iletişim, sürdürülebilirlik
ilkelerinin benimsenmesiyle kuruluşun performansının
arttırılması ve toplum tarafından takdir edilen bir kurum
haline gelmesi için gerekli olan tüm alanları kapsayan bir
iletişim ve ilişki yönetimi disiplinidir.

Kurumlarda kurumsal iletişimin dört işlevi yerine
getirmesi beklenir:
• Kurumun iç ve dış faaliyetlerini düzenleme
işlevi.
• Kurumun marka ve ürünlerine yönelik hedef
kitleyi ikna etme işlevi.
• Kurumsal faaliyetler konusunda iç ve dış hedef
kitleyi bilgilendirme işlevi.
• Kurumsal vatandaşlık çerçevesinde bireyleri
toplumsallaştırma işlevi.

Etkili bir kurumsal iletişimde başarının temelleri
şöyle sıralanabilir:
• Kuruluşun kendine özgü bir iletişim politikası
belirlemesi.
• Temel hedef kitlelere belirlenen iletişim
stratejilerinin yöneltilmesi.
• Zaman yönetimi kapsamında çağdaş iletişim
araçlarının verimli bir biçimde kullanılması.
• Kurumsal misyon ve değerlerin net olarak
belirtilmesi ve stratejik olarak yürütülmesi.
• İletişim araçlarının etkinliğini artıracak
ölçümlemenin düzenli olarak yapılması.
Nitelikli iletişim uygulayıcılarının etkin görev ve
sorumluluklara getirilmesi. Yukarıda belirtilen hususları
dikkate alan kurumlar, hem iç hem de dış iletişim
tekniklerini kullanarak kendilerini hedef kitlelerine
tanıtmada, onlarda olumlu bir anlayış oluşturmada,
çalışanların kuruma olan güvenlerini arttırmada, değişen
çevre ve rekabet koşullarına uyum sağlamada, kurumda
hiyerarşik düzenin yapılandırılmasında ve meşru gücün
sağlanmasında önemli avantajlar elde ederler.

Stratejik ilişkiler yönetimi bağlamında halkla
ilişkilerde, yönetim kavramı; planlamayı, uygulamayı,
kontrolü, geri bildirim ve performans değerlendirmesini,
strateji kavramı ise; geleceğe dair uzun vadeli politikaları
hayata geçirme, güç unsurlarını bütünleştirme, amaç ve
aracın birbirine uygun olmasını sağlama, mevcut güçlerin
etkin bir şekilde kullanılması, eyleme yöneltme, esnek ve
tedbirli olma gibi ilkelere sahip bir anlayışı ortaya
koymaktadır.
Ayrıca, strateji, iletişim temasının ifade edilmesi ya da
belirli bir hedefe ulaşmak için kullanılabilecek araçlardır.
Görüldüğü üzere, halkla ilişkilerin faaliyet alanı içerisinde
görülen stratejik iletişimin görevi, kuruluşla ilgili ya da
kuruluşu etkileyebilecek problemleri analiz etmek ve
kurumsal hedeflere ulaşmada etkili çözüm yöntemleri
üretmektir.

Halkla ilişkilerin stratejik bir işlev yüklenerek;
• Sosyal paydaş ilişkileri entegrasyonu,
• Yönetim işlevinin entegrasyonu,
• Kurum yapısı entegrasyonu ve
• Sosyal entegrasyon olmak üzere dört alanda
kuruluşlara rehberlik ettiği belirtilmektedir.

Bu düzeyde, kuruluş için önemli paydaşlarla yeni
ilişkiler kurabilmek ve kurumsal itibarı güçlendirmek ve
sürdürmek için halkla ilişkiler uygulayıcılarının
entellektüel bilgi birikimine ve yeteneklerine ihtiyaç
duyulmasıyla ortaya çıkmaktadır. Çok farklı gruplarla
ilişki içinde olan halkla ilişkilerden, bu gruplarla kurduğu
ilişkileri yönetme yeteneği, liderlik misyonunu
yüklenmesi ve birçok grupla olan ilişkisini ve itibarını
yönetmesi beklenmektedir.

Bu düzeyde halkla ilişkilerin, pazarlama, finans,
muhasebe, insan kaynakları ve genel yönetim gibi diğer
yönetim işlevleri ile olan entegrasyonudur. Burada halkla
ilişkiler yöneticilerinin diğer yöneticilerle etkileşime
girmesi, yine liderlik misyonuna sahip olmasını
gerektirmektedir. Halkla ilişkilerin tüm iletişim kanallarını
kullanması, kuruluşun müşterileriyle ya da medya,
hükûmet, çalışanlar, toplum gibi diğer paydaşlarıyla olan
iletişimini de yönetmesine olanak sağlamaktadır.

Bu seviye entegrasyon ise kuruluşun dizaynında
ve yapısındaki değişikliklerle ortaya çıkmaktadır. Bu
düzey halkla ilişkilerin operasyonel seviyedeki rolünü
artırmakla birlikte, güncel konuları yönetme ve geleceğe
yönelik kuruluş kaynaklarına olan talepleri tahmin
edebilme yetenekleri sayesinde iyi eğitimli halkla ilişkiler
uygulayıcılarının liderlik rolünü alabileceklerine işaret
etmektedir.

Halkla ilişkiler uygulayıcılarının kuruluşun
toplumla olan ilişkilerini yönetmelerinde ortaya
çıkmaktadır. Halkla ilişkiler uygulayıcıları kuruluş
değerlerini yöneterek, birçok paydaş grubuyla mikro
düzeydeki ilişkilerini makro düzeye çekerek kuruluşun
toplumla bütünleşmesinde aktif rol alacaklardır.

Lobicilik, başarılı olunduğunda kamuoyunun ve
kamuda karar verme mercilerini lobici ya da kuruluşun
iyiliği adına etkileyebilecek yöntem ve teknikler
bütünüdür.

Halkla ilişkilerin stratejik bir işlev yüklenerek;
• Sosyal paydaş ilişkileri entegrasyonu,
• Yönetim işlevinin entegrasyonu,
• Kurum yapısı entegrasyonu ve
• Sosyal entegrasyon olmak üzere dört alanda
kuruluşlara rehberlik ettiği belirtilmektedir.

Bu düzeyde, kuruluş için önemli paydaşlarla yeni
ilişkiler kurabilmek ve kurumsal itibarı güçlendirmek ve
sürdürmek için halkla ilişkiler uygulayıcılarının
entellektüel bilgi birikimine ve yeteneklerine ihtiyaç
duyulmasıyla ortaya çıkmaktadır. Çok farklı gruplarla
ilişki içinde olan halkla ilişkilerden, bu gruplarla kurduğu
ilişkileri yönetme yeteneği, liderlik misyonunu
yüklenmesi ve birçok grupla olan ilişkisini ve itibarını
yönetmesi beklenmektedir.

Bu düzeyde halkla ilişkilerin, pazarlama, finans,
muhasebe, insan kaynakları ve genel yönetim gibi diğer
yönetim işlevleri ile olan entegrasyonudur. Burada halkla
ilişkiler yöneticilerinin diğer yöneticilerle etkileşime
girmesi, yine liderlik misyonuna sahip olmasını
gerektirmektedir. Halkla ilişkilerin tüm iletişim kanallarını
kullanması, kuruluşun müşterileriyle ya da medya,
hükûmet, çalışanlar, toplum gibi diğer paydaşlarıyla olan
iletişimini de yönetmesine olanak sağlamaktadır.

Bu seviye entegrasyon ise kuruluşun dizaynında
ve yapısındaki değişikliklerle ortaya çıkmaktadır. Bu
düzey halkla ilişkilerin operasyonel seviyedeki rolünü
artırmakla birlikte, güncel konuları yönetme ve geleceğe
yönelik kuruluş kaynaklarına olan talepleri tahmin
edebilme yetenekleri sayesinde iyi eğitimli halkla ilişkiler
uygulayıcılarının liderlik rolünü alabileceklerine işaret
etmektedir.

Halkla ilişkiler uygulayıcılarının kuruluşun
toplumla olan ilişkilerini yönetmelerinde ortaya
çıkmaktadır. Halkla ilişkiler uygulayıcıları kuruluş
değerlerini yöneterek, birçok paydaş grubuyla mikro
düzeydeki ilişkilerini makro düzeye çekerek kuruluşun
toplumla bütünleşmesinde aktif rol alacaklardır.

Lobicilik, başarılı olunduğunda kamuoyunun ve
kamuda karar verme mercilerini lobici ya da kuruluşun
iyiliği adına etkileyebilecek yöntem ve teknikler
bütünüdür.

Halkla ilişkiler ve lobicilik paradigması
karşılaştırıldığında her ikisinin de çoğunlukla benzer
iletişim araç ve yöntemlerini kullandıkları görülmektedir.
Hedef kitlesini aydınlatmak isteyen halkla ilişkiler uzmanı
gibi lobiciler de etkilemek istedikleri kişilere yönelik aynı
yöntemleri kullanırlar. Planlı birer çalışma olan halkla
ilişkiler ve lobicilik de ayrıntılı bir durum analizi ve
araştırmayı gerektirir. Ayrıca, halkla ilişkiler ve lobicilik
faaliyetleri aynı anda gerçekleştirilebilir.
Bireyleri kaynağın hedefleri kapsamında etkilemek hem
halkla ilişkiler hem de lobicilik faaliyetlerinin ortak
noktasını oluşturmaktadır. Ancak bunu gerçekleştirirken
farklı yöntemlerden faydalanırlar. Halkla ilişkiler,
kamunun talep ve beklentilerini dikkate alarak hedef
kitleleri etkilemeyi amaçlarken, lobicilik bu konuda
propaganda kadar katı olmasa da halkla ilişkiler kadar da
ılımlı değildir, ama kamuoyunu harekete geçirme
konusunda güçlerle (güdülerle) yakından ilişkilidir.

Halka dayalı etkinlikler kapsamında lobicilik
çalışmaları;
• Mektup diplomasisi (Kamuoyunu kendi yararına
etkilemeye çalışırken, kendileri için faydalı
düzenlemelere önemli veriler sağlayabilir) ve
• Halkla ilişkiler kampanya organizasyonları
(Faaliyetlerin medyada yer almasına fırsat
yaratabilir) olarak iki başlıkta ele alınabilir.

Halkla ilişkilerde yaratıcı stratejilerle çok çeşitli
aktiviteler düzenlenebileceği gibi lobicilikte de aynı şey
mümkün olabilir. Ancak faaliyet alanları aynı olsa da,
hedef kitleleri ve bunlarla ilişkileri açısından halkla
ilişkiler ve lobicilik arasında birtakım farklılıklar vardır.
Halkla ilişkiler ve lobi faaliyeti arasında öncelikle, ilişkide
bulundukları grupların büyüklüğü bakımından farklılıklar
vardır.
Lobi faaliyetlerinde hedef kitle siyasi mekanizmayı
oluşturan özellikle yasama organı ve görevlileridir. Oysa
halkla ilişkiler faaliyetlerinde çıkar sahipleri, düzenleyici
ve denetleyiciler (lobicilikte yer alan tek grup), toplum,
müşteriler, rakipler vb. gruplar örgütün hedef kitlesini
oluşturmaktadır.

Halka ilişkiler etkinliklerinin lobi faaliyetlerinde
etkin kullanımında dikkate alınması gerekli iki husus söz
konusudur:
• Lobicilerin kamuoyu oluşturma ve halkla ilişkiler
uygulama yöntemlerini etkin kullanabilmesi,
• Etkin araçların seçimi.

Lobicilerin şu konularda göstereceği başarı çok
önemlidir:
• İttifaklar oluşturmak,
• Araştırma yaparak raporlar hazırlamak,
• Nüfuzlu insanlarla iletişim kurmak,
• Tanık ve sözcüleri hazırlamak ve
• Tartışma odağını yönlendirmek (gündemi
belirlemek).

Lobi faaliyetlerinin başarılı olmasında aşağıdaki
etmenlerin önemli rolü vardır. Bunlar arasında:
• “Karar yetkisine sahip olanlara erişim,
• Geçmişin araştırılması,
• Doğru zamanlama,
• İletişim becerileri,
• Siyasi prosedürü tanıma,
• Kamu yararı,
• Toplumun önde gelenlerinin (kanaat
önderlerinin) desteğini alma,
• Etkili bir şekilde hedef belirleme,
• Medyada lobicilik faaliyetleri ile ilgili olumlu
haberlerin yer alması,
• Devletin yapısını tanıma ve bilme” yer
almaktadır.

Kurum kültürü, toplumlar, uğraşlar ve örgütler
üzerinde etkileri olan, kuruluşun çevresi tarafından
görülebilir ve duyumsanabilirliğini arttıran, kurumsal
değerini, toplumsal standartlarını yükselten, hedef kitle ile
ilişki biçimlerini ve düzeylerini yansıtan değerler
bütünüdür.

Wallach’a göre kurumsal kültür “kurum
çalışanlarının, bir kuruluşta işlerin nasıl yapıldığı
konusundaki ortak anlayışı”dır. Schein ise bu kavramı,
örgüt üyelerince paylaşılan temel varsayımların bir sentezi
olarak değerlendirir. Sathe de kültürün örgütsel yaşam
üzerindeki etkilerine değinerek, eğer ortak inançlar
iletişimi daha kolay ve daha ekonomik kılıyorsa ve ortak
değerler ile bağlılık düzeyi artıyorsa, kültür bir değer
içermekte demektedir.

İlişki yönetimi, kurumlar ile hedef kitleleri
arasında değişken, çevresel koşullardan etkilenen ve
dinamik yapıya sahip ilişkilerin başarılı biçimde
yürütülmesi esasına dayanmaktadır.

İlişki yönetimi perspektifi; kurum ile hedef kitlesi
arasında, karşılıklı ilişkilerin başlatılması, geliştirilmesi ve
sürdürülmesi amaçların gerçekleştirilebilmesinde önemli
bir araç haline gelmiştir. İlişkisel yaklaşım açısından
bakıldığında; lobiciliğin etkileme ve kamuoyu oluşturma
teknikleri kapsamında kurum ile hedef kitlesi arasında
ilişkilerin geliştirilmesi ve hedef birlikteliği sağlama
konusunda önü açılmış olacak, aynı zamanda karşılıklı
özveri ile amaçlara ulaşmak daha da kolaylaşacaktır.

İtibar yönetimi kuruluşu etkileyebilmek, yönetim
politikaları, uygulamaları ve olası krizleri belirleyebilmek
için geliştirilen proaktif bir uygulamadır.

Kurumsal itibarın üç temel özelliği göze
çarpmaktadır:
• Bir topluluk içinde kurum hakkında oluşan
düşüncelerin niteliği,
• Bu düşüncelerin içeriği ve dağılımı,
• Kurumun ve ilgilerinin değerlendirilmesi.

Kurumsal iletişimde itibar yönetimi şu özellikleri
taşımaktadır:
• Bir kurumun kamuoyunda inanılırlık,
güvenilirlik, ayrıcalık ve saygınlığının inşa
edilmesi,
• Bir kurumun kamuoyunda nasıl algılandığının
anlaşılması,
• Ekonomik, sosyal, teknolojik alanlarda gelişim
ve değişimlere uyum sağlama, olası gelişmeleri
öngörüp kazanılan itibarın sürekliliğinin
sağlanması.

Halkla ilişkiler faaliyetleri arasında en basit ve
yoğun halde yer alan etkinlik uygulamaları hedef kitlelerle
etkileşime geçmede etkin bir şekilde kullanılan iletişim
yöntemleridir. Bu nedenle müşteriler ve hedef kitleler
kurum ya da kuruluşları yaptıkları etkinliklerle
değerlendirmektedirler. Yalın olduğu kadar riskli de olan
etkinlikler, kurumsal amaçları gerçekleştirme, kazanç elde
etme, sosyal, kültürel ve toplumla bütünleşmede temsil
rolüne sahiptir. Bu temsil durumu halkla ilişkiler
uygulayıcılarına etkinliğin uygulanma aşamasında büyük
sorumluluklar yüklemektedir.

Pira (2004: 31) ise, “Etkinlik Yönetimi” adlı
kitabında başarılı etkinliklerin hedeflerini şu şekilde
sıralamaktadır: Yardım ve bağış amaçlı etkinliklere mali
destek sağlamak, toplumun hayırseverleriyle etkileşim ve
ilişkileri devam ettirmek, kuruluş yararına ortamlar
oluşturarak hedeflere ulaşabilmek, hedef grupları
etkileyerek etkinliğin amaçlarını geniş alanlara taşımaktır.

Kuruluşların sosyal sorumluluk faaliyetleri
iletişim odaklı yürütülen uygulamalardır. Bunun yanı sıra,
bu sorumluluğu üstlenen departmanın kampanya
hazırlaması, uygulaması ve ölçümlemesi konusunda bilgi
sahibi olması gerekir. Bu nedenle, halkla ilişkilerin
faaliyet alanında yer alır.

Kurumsal sosyal sorumluluğa ilişkin çabalar,
sosyal amaçların gerçekleştirilmesine destek vermek ve
sorumluluk bilinciyle hareket eden kuruluşlar tarafından
gerçekleştirilen “kurumsal sosyal girişimler” olarak
adlandırılmaktadır. Kurumsal sosyal girişimler, sosyal
amaç teşvikleri ile kuruluşların sosyal amaçlı projelerine
ilgi ve farkındalığı arttırarak fon toplamak, bağışta
bulunmak, gönüllüleri toplamak için fonlar, mal ve hizmet
katkılarıyla birlikte başka kurumsal kaynakları
sağlamaktadır

Kriz, bir kurulusun işleyiş düzenini bozan ve
beklenmedik bir anda beliren acil durumu ifade
etmektedir.

Kriz dönemlerinin yönetilmesinde halkla ilişkiler
uygulayıcılarının önemli bir rolü bulunmaktadır. Halkla
ilişkiler krizin kuluçka döneminde iletişimin rolünün
anlaşılması, kriz yönetim planlarının sürdürülmesi ve
yaşanabileceklere halkla ilişkiler yanıtlarının verilmesi,
etkili kriz sonrası iletişim unsurlarının geliştirilmesinden
sorumlu bir yönetim fonksiyonudur.

Kriz yönetimi, kriz durumunda kurumun imajının
ve hedef kitlelerle ilişkilerinin zarar görmesini engellemek
amacıyla gerçekleştirdikleri bilinçli ve programlı halkla
ilişkiler çabalarıdır. Kriz yönetimi mümkün olabildiğince
uygun bir ortam çerçevesinde krize tepki verme
girişiminde bulunmak ve daha çok tepkisel (reaktif) bir
çabadır. Krizler aniden gelişebileceği gibi yavaş yavaş da
meydana gelebilmektedir. Kriz yönetimi, kuruluşlar için
büyük olayların etkilerini önlemek ya da hafifletmek için
stratejiler ve taktikler hazırlayarak bunları uygulamaktır.
Bu bağlamda kriz yönetiminin üç hedefi bulunmaktadır.
• Birincisi, ideal olarak krizi önlemek,
• İkincisi, kriz ortaya çıktığında kuruluş ya da
kurulusun ürünleri üzerindeki olumsuz etkileri
hafifletebilmek ve
• Üçüncüsü ise, kuruluş ile ilgili olumsuz etkileri
hafifleterek kurulusun geleceği için bir platform
oluşturmaktır.

Lobicilik, kuruluşlara tüm paydaşlarıyla ilişkilerini uyumlu hâle getirerek programlarını planlayarak, şeffaflığı geçerli kılarak daha üstün bir rekabet yeteneği kazandırır.

Ivy Lee ile Edward Bernays.

1.Dünya Savaşı öncesi dönemde Amerika Birleşik Devletleri’nde (ABD),büyük güç sahibi işletmelerineden olduğu politik ve ekonomik yozlaşma ile sosyal sıkıntılar hakkında ayrıntılı, kesin ve doğru bilgiler sunan gazetecileri.

ABD Başkanı Theodor Roosevelt.

Halkla ilişkilerin Avrupa’ya girişi, II. Dünya Savaşı sonrasında Marshall Planı’yla olmuştur.

İki yönlü simetrik model.

İkna ve propaganda amaçlı.

Kuruluşun paydaşlarıyla olumlu başlangıç noktaları oluşturması amacıyla tüm iç ve dış iletişiminin yönetilmesini ve düzenlenmesini içeren faaliyetler bütünüdür.

Sosyal paydaş ilişkileri entegrasyonu, yönetim işlevinin entegrasyonu, kurum yapısı entegrasyonu ve sosyal entegrasyon.

Herhangi bir yasanın değiştirilip yeni bir yasa veya durum ortaya konulmasında hükûmeti ikna etmeye yönelik girişimdir.

Toplumlar, uğraşlar ve örgütler üzerinde etkileri olan, kuruluşun çevresi tarafından görülebilir ve duyumsanabilirliğini arttıran, kurumsal değerini, toplumsal standartlarını yükselten, hedef kitleler ilişki biçimlerini ve düzeylerini yansıtan değerler bütünüdür.

kurumlar ile hedef kitleleri arasında değişken, çevresel koşullardan etkilenen ve dinamik yapıya sahip ilişkilerin başarılı biçimde yürütülmesi esasına dayanmaktadır.

Bir kurumun tüm değerlerine karşı oluşturulan güvenilirlik ve bu güvene layık oluşun yeterliliği konusunda sayısız bireysel ve kolektif yargının yer aldığı bütünü ifade etmektedir.

Ürünler ve performans.

Hedef kitlelerle etkileşime geçme.

Sosyal amaçların gerçekleştirilmesine destek vermek ve sorumluluk bilinciyle hareket eden kuruluşlar tarafından gerçekleştirilen kurumsal sosyal girişimler.

Spor, kültür, eğitim, müzik, çevre ve sağlık.

Bir kuruluşun işleyiş düzenini bozan ve beklenmedik bir anda beliren acil durumu.

İletişim planlaması.

Kriz yönetiminde ortaya konulan çözümlerin ve gelişmelerin hedef kitleyle paylaşımı.