Satıcı denilen kişi kendisine verilen ürünleri müşterilerine tanıtır, gerekirse pazarlık yapar, sipariş alır, bazen kendisi teslim eder ki; bunlara plasiyer de denir, ve en önemlisi tahsilatı yapar.

Pazarlamadan sorumlu kişiler genelde Ürün Sorumlusu/Müdürü, Marka Yöneticisi/Sorumlusu/Müdürü gibi isimlerle anılırlar. Kesinlikle bir şey satmazlar, müşteriye gitmezler, pazarlık yapmazlar. Bilgi toplamak için müşteri ziyareti yaparlar, ancak yetkileri yoktur. Yerleri merkezdedir ve coğrafi değil, ürün ya da marka bazında organize olurlar. Pazar ve rekabet analizleri yaparlar, kendi piyasalarını ve dünyadaki gelişmeleri takip ederler, ihtiyaçları belirleyip kısa ve uzun vadeli planlar yaparlar, raporlar yazarlar, ürün geliştirme çalışmalarını koordine ederler, ambalaj geliştirme, reklam süreci, promosyon planlama ve uygulama, fiyat belirleme bunların işidir. Araştırma şirketleri, reklam ve diğer hizmet ajanslarıyla ilişkileri koordine ederler. Sunumlar yaparlar.

Marka bir satıcının ya da satıcılar grubunun mal ve hizmetlerini tanımlayan ve
onları rakiplerinden ayırt etmeyi amaçlayan bir isim, terim, işaret sembol, şekil ya da bunların bileşiminden oluşur.

Marka Vekilleri markanızın tescili, korunması gibi konularla uğraşırlar.

Marka yöneticileri marka inşa etmek ve sürdürmekle uğraşırlar.

Bir satıcının, ürünün ya da sunduğu hizmetlerin, başkalarından ayırt edilmesini sağlayan bir desen, söz veya sözcükler ya da her ikisinin bir birleşeğidir.

İnşa edilen marka tasarlanan, tanıtılan, yönetilen ve tüketici zihninde bir yer tutup satın alma tercihi sağlayan markadır.

Ürün: Fabrikada üretilen, fiziksel özellikleri, somut faydaları olan nesne veya
hizmettir. Biçimi, teknik özellikleri vardır.
Marka: Tüketici tarafından alınan ve fiziksel ve duygusal tatminler sağlayan
bir karışımdır. Kişiliği vardır.
Ürün bizim yaptığımız bir şeydir, marka tüketicinin aldığıdır. Eğer aynı şeyden bahsediyorsak başarılı bir marka iletişiminden söz edebiliriz. Eğer bizim yaptığımız ile tüketicinin aldığı veya algıladığı farklı şeylerse iletişimde sorun var demektir.

Markalama ilk olarak, kendi emekleriyle ürettikleri ürünleri tanımlamak ve böylece tüketicilerin onları kolayca tanınmasını sağlamak amacıyla esnaf tarafından kullanılmıştır. Markalama, ya da en azından ticari markalar, antik çömlekçilik ve taş duvar işaretlerinde görülebilmektedir.

Avrupalılar Kuzey Amerika’ya yerleşmeye başladığında, markalama geleneğini ve uygulamasını da beraberlerinde götürdüler. Patentli ilaç ve tütün üreticileri, ABD’deki ilk markalama öncüleriydiler.

Üretici Markalarının Ortaya Çıkışı 1860-1914 yılları arasındadır.

İç savaştan sonra Amerika Birleşik Devletleri’nde, yaygın dağıtılan üretici markalı ürünleri karlı bir ticari araca dönüştürmek için aşağıdaki gelişmeler yaşanmıştır:
• Taşımacılık (örneğin demiryolları) ve iletişimdeki (örneğin telgraf ve telefon) gelişmeler, bölgesel ve hatta ulusal dağıtımı çok kolaylaştırmıştır.
• Üretim sürecindeki gelişmeler, yüksek miktarda ve kaliteli ürünü uygun fiyatlarla üretmeyi mümkün kılmıştır.
• Paketlemedeki gelişmeler perakendeciliği geliştirmiştir.
• ABD ticari marka kanunundaki değişiklikler, markaların korunmasını daha da kolaylaştırmıştır.
• Reklam verme yeni bir seçenek olarak görülmeye başlanmış ve gazeteler ve dergiler reklam geliri elde etmek için çalışmalar başlatmıştır.
• Yeni organize perakendeciler ve ulusal posta servisleri, etkili aracılar olarak görev almış ve tüketici harcamalarını desteklemişlerdir.
• Liberal göçmen politikaları nedeniyle nüfus artmıştır.
• Pazardaki birçok ürünün kalitesi tutarsız olmasına rağmen, artan sanayileşme ve kentleşme, Amerikalıların yaşam standardını ve isteklerini artırmıştır.

1915 itibariyle, üretici markaları hem ulusal hem de bölgesel düzeyde Birleşik
Devletler’de iyice yerleşmiştir. Takip eden 15 yılda, tüketiciler üretici markalarını her geçen gün daha fazla benimsemiş ve hatta hayranlık duymaya başlamıştır. Markaların pazarlanması üretim, promosyon, kişisel satış ve diğer alanlarda görev alan kişiler tarafından bir uzmanlık dalı haline getirilmiştir. Bu uzmanlık dalı, daha ileri pazarlama teknikleri ortaya çıkarmıştır. Ticari marka seçim sürecine tasarım profesyonelleri dahil edilmiştir. Satış temsilcileri yeni satış fırsatları ortaya çıkarmak için dikkatlice seçilip eğitilirken, kişisel satış daha incelikli bir hal almıştır. Reklamlar, daha güçlü yaratıcılığı daha ikna edici örnek ve sloganlarla birleştirmiştir.

Gillette’ki bir pazarlama müdürü, başarılı bir marka yöneticisi olmak için aşağıdaki faktörlerin şart olduğunu belirtmiştir:
• Şirket için en iyi olanı yapma çabasıyla kendini gösterip, kendini markaya adama,
• Durumu değerlendirme ve alternatif çözümleri görme becerisi
• Yaratıcı fikirler geliştirme yeteneği ve diğer fikirlere açık olma isteği
• Oldukça belirsiz bir ortamda bile karar verebilme becerisi
• Organizasyon içerisinde projeleri taşıma becerisi
• İyi iletişim becerileri
• Yüksek enerji seviyesi
• Aynı anda birden çok görevi idare edebilme beceris

Marka yönetimi, bir markanın yaratılması/yapılandırılmasından, sahip olunan
marka adının ürünlere taşınması ve uygun, güçlü markanın satın alınmasına kadar tüm çalışmaları planlama ve yürütme sürecidir.

Marka yönetiminin kayıtlara girdiği tarih 1932 olarak bilinir.

“Brand Man” ünvanıyla ilk marka yöneticilerini çalıştıran şirket birçok yeniliğin öncüsü Procter and Gamble’dır.

Koordinasyon sağlamak, sorumluluk vermek, kısa vadeli hedeflerle (satış, karlılık..) uzun vadeli çıkarların (marka değeri) birlikte yönetilebilmesi, sadece markayı düşünme ve sahiplenme, üst düzey yönetici adayı olarak yetiştirme ilk akla gelen nedenlerdir.

Pazar tanımlaması, Pazar bölümlemesi, Rakiplerin konumu, Eğilimler ve trendler

Türkiye’de markalaşma olgusunu ele alırken 1990’ların sonundan itibaren yaşananların belirleyici olduğunu dikkate almak gerekir. Türkiye’de pazarlama kavramı seksenlerin ortalarında duyulmaya başlandı. Seksenlerin sonunda gazetelerde “Ürün/Marka sorumlusu” ilanları görüldü. Doksanlarda büyük bir beklenti varken, ülkedeki iş dinamikleri finans kesimini öne çıkardı. 1990’lar marka yönetimi adına biraz hayal kırıklığı yaşattı. Gerçek anlamda pazarlama yapan firmaların sayısı beklenen ölçüde artmadı. Ancak 2000’lerde “Marka Yönetimi” mesleği yaygınlık kazandı ve birçok dev şirkette rüştünü ispatladı.

Marka özü olarak nitelendirilen kavramsallaştırma, genelde marka vaadi, marka ekseni (konsepti), hedef tüketici tanımı, bazen de marka kişiliği veya bunların karması olabilir.