Strateji, rakiplerin faaliyetlerini inceleyerek, amaçlara varmak için belirlenmiş, nihai sonuca odaklı, uzun dönemli, dinamik kararlar topluluğudur.

Stratejilere uygun örgütsel yapının kurulması, stratejilerin uygulanmasını sağlayacak, stratejik değişimleri ve uygulamaları gerçekleştirebilecek nitelikte örgüt ikliminin hazırlanması, kurulan örgütsel yapıda görev alacak, stratejileri gerçekleştirebilecek nitelikte insan kaynağının seçimi ve eğitimi gibi konular, bu aşamada odaklanılan konulardır.

Strateji uygulamaları, iletişim, bilgi sistemleri, organizasyon, liderlik, motivasyon, çatışma yönetimi, değişim, bütçeleme, sistem ve prosedürler gibi çeşitli konuları içeren faaliyetler topluluğudur.

Strateji uygulamalarının merkezindeki yönetim konuları şunlardır:

• Amaçların belirlenmesi, 
• Politikaların oluşturulması,
• Kaynakların dağıtımı,
• Mevcut örgütsel yapının değiştirilmesi,
• Yeniden yapılandırma ve değişim mühendisliği,
• Ödüllerin gözden geçirilmesi ve motive edici planların yapılması
• Değişime direncin en aza indirilmesi,
• Strateji ile yöneticilerin uyumlaştırılması,
• Stratejiyi destekleyici bir kültürün geliştirilmesi,
• Üretim ile işlemlerin sürecinin uyumlaştırılması,
• Etkili insan kaynağı fonksiyonunun geliştirilmesi,
• Eğer gerekli ise, küçülme stratejisinin uygulanması
• Stratejinin fayda-maliyet analizinin yapılması

Örgütlerde yeniden yapılandırma, maliyet, kalite, hizmet ve hız gibi çağdaş performans ölçüleri sağlamak için temelden yeniden düşünmek, zamandan, maliyetten ve hizmetten kazanmak amacıyla süreçlerin köklü yeniden tasarım faaliyetlerine girmektir. yeniden yapılandırma faaliyetinden beklediği kazanç, maliyetlerin düşürülmesidir. Yeniden yapılandırma, organizasyon içinde emir komuta, bölümlere ayırma, yönetim alanları, otorite ve yetki belirlemeleri, merkezileşme ve biçimsellik düzeyleri ile ilgili çalışmalar sonucunda örgüt içinde yeni mevkiler veya yeni yapıların oluşturulmasıdır.

Bunlar; pazarlama, satış ve servis faaliyetleri; üretim faaliyetleri; tedarik ve lojistik faaliyetleri; insan kaynakları yönetimi faaliyetleri; Ar-ge ve teknoloji geliştirme faaliyetleri; muhasebe ve finansman faaliyetleri ile ilgili stratejilerdir.

Üretim stratejisinin temel fonksiyonu, belirlenmiş olan rekabet stratejisini destekleyecek olan gerekli üretim yeteneklerinin bir araya getirilmesini sağlamaktır.

Sürdürülebilir üretim stratejileri, üretim sürecinin insan unsuruna etkilerinin ortadan kaldırılması veya azaltılması; üretim sürecindeki atıkların azaltılması; üretilen ürünlerin geri dönüşebilirliğinin artırılması ve tasarım süreçlerinin bu bakış açısıyla yönlendirilmesi; malzeme ve enerji tasarruf edici üretim süreçlerinin geliştirilmesi konularını içerir.

Bu konular şunlardır:

• doğal kaynak üretkenliğini artırmak,
• kapalı devre üretim sistemleri kullanmak,
• çözüm temelli iş modellerini benimsemek,
• doğa sermayesine yeniden yatırım yapmak.

Çözüm temelli iş modelleri, üretilen ürünlerin kullanımıyla beraberinde gelen hizmetin tüketiciye sunulması, uzun dönemde problem çözme ve tüketiciyle uzun dönemli ilişki kurmaya dayalı hizmet modelidir. Model, her zaman müşteri değerini artıracağı ve arz edenin maliyetlerini azaltacağını ileri sürmektedir.

İşletme faaliyetinin sonucu ortaya çıkan ürüne değer katmayan her türlü süreç ve kayıplardan kurtulmayı amaçlayan yalın üretim stratejisi, günümüzde rekabet edebilmeyi ve başarıyı amaçlayan işletmelerin benimsediği ve uyguladığı stratejilerin başında gelmektedir. Yalın üretim stratejisi, atıklardan, kayıplardan ve değer katmayan faaliyetlerden kurtularak maliyetleri azaltan ve müşterinin isteklerini zamanında karşılayan bir dizi sistematik yaklaşımın bütünüdür.

• Pazara giriş stratejileri,
• Yeniden belirleme stratejileri,
• Yenileme stratejileri,
• Mamul hattını genişletme stratejileri,
• Yatay çeşitlendirme stratejileri,
• Pazar geliştirme stratejileri,
• Pazarı genişletme stratejileri,
• Pazar bölümlendirme/mamul farklılaştırma stratejileri,
• Dairesel çeşitlendirme stratejileri,
• Kümelenmiş çeşitlendirme stratejileri,
• İleriye ve/veya geriye doğru bütünleşme stratejileri.

Bu stratejileri uygulayabilmek için, işletmelerin sık sık reklâm ve diğer tutundurma bileşenlerinin desteğine başvurmaları ve özellikle bu bileşenlerini kullanabilme imkân ve yeteneklerinin güçlü olması gerekir. Ayrıca, işletmelerin mamul farklıklaştırma ve farklı pazar bölümlerine hitap edebilme kaynak ve kapasitelerinin olması gerektiği de açıktır.

İnsan kaynakları ile ilgili stratejiler; işgücü planlaması, yönetici yetiştirme ve geliştirme, performans ve yetenek değerlemeleri, eğitim, kariyer geliştirme vb.dir.

İşgücü talebinin planlamasında uygulanabilecek stratejiler şunlardır:

• Gelecekle ilgili olarak işgücü talep tahminlerinin yapılması,
• İşgücünde istifa, emeklilik veya işe son verme nedeni ile oluşabilecek gelecekteki işgücü açığının tahmininin yapılması,
• Teknolojik değişimlere uygun işgücü özellik ve yetenekleri belirlenmesi,
• İşletmenin işgücü için gerekli mali yetenek analizinin yapılması.

İşletmelerin uygulayabileceği başlıca finansal stratejiler şunlardır:

• İşletme değerinin maksimize edilmesi,
• İşletme sahibinin yatırımlarının optimize edilmesi
• Gelirlerin optimize edilmesi
• Borç almanın optimize edilmesi
• İşletme sistemlerinin katma değerinin maksimize edilmesi
• Harcamaların minimize edilmesi
• Vergilerin minimize edilmesi
• Beklenmedik olaylara karşı zayıflıkların minimize edilmesi

Tüm finansal stratejilerde üç unsur yer almaktadır. Birincisi; girdiler,işletmenin cari finansal tablolarından (bilanço, gelir tablosu,
nakit akışı tablosu) ve geleceğe ilişkin tahminlerden (satışlar, faiz oranları vb.) oluşmaktadır. İkincisi; model, yöneticilerin kâr, yatırım ve finansman için geliştirdikleri hesaplamalar ve eşitliklerin bütünüdür. Çok sık olarak kullanılan basit bir model, satışların yüzdesi modelidir. Bu modelde gelecek yılla ilgili satışlar tahmin edilmekte ve maliyetlerin de satışların sabit bir yüzdesi olarak gerçekleşeceği düşünülerek hesaplamalar yapılmaktadır. Üçüncüsü ise, çıktılar, işletmenin gelecekle ilgili tahmini (proforma) finansal tabloları (bilanço, gelir tablosu, nakit akışı tablosu) ve bunlardan hesaplanan finansal oranlardır.

Finans stratejilerinin uygulanması, para edinim kaynakları ve kullanım biçimi için rehberdirler ve işletmenin kaynak dağıtım süreci ile işletmenin bütçeleme faaliyetlerine yakından bağlantılıdır. Muhasebe stratejilerinin uygulanması ise, envanterin nasıl kullanılacağına, harcama ve maliyetlerin nasıl belirleneceğine ilişkin uygulamaları kapsarlar.

Ar-Ge strateji uygulamaları, teknoloji de dâhil olmak üzere, işletmedeki tüm faaliyetlerle ilgili bilgi üretilmesi ve kullanımı ile ilgili faaliyetleri kapsamaktadır. Yalnızca yeni bir bilginin üretilmesi amacı ile yapılan Ar-Ge faaliyetleri, temel araştırma niteliğindedir ve ticari bir amaca dayanmamaktadır. Uygulamalı araştırma ise, genellikle, karşılaşılan bir sorunun çözülmesi amacıyla yürütülmektedir.

Araştırma ve geliştirme strateji uygulamalarındaki karar alanları şunlardır:

• Ürün ve süreç geliştirmeyi vurgulama,
• Ürün geliştirme veya iyileştirme çabalarına önem verme,
• Ar-Ge’de lider olma veya lideri izleme,
• Büyümeyi desteklemek için gerekli yeni projeler yapma,
• Ar-Ge’yi gerektiren robot veya işlem süreçleri gibi kritik üretim işlemlerini yerine getirme,
• Zaman uf­ku, kısa zaman veya uzun soluklu araştırmalar yapma,
• Pazarlama ve üretim stratejileri ile koordineli hareket etme,
• Ar-Ge’nin örgütle ilişkisinde başarı sağlama, işletme içi veya dışı organlarca yapılacağı, merkezileşip merkezileşmeyeceği, fonksiyonel birim yöneticileriyle ilişkileri gerçekleştirme,
• Üniversite araştırmacılarından ve özel sektör araştırmacılarından destek sağlama.