İşletmelerin piyasada rekabet avantajı kazanabilmesi için dikkat etmesi gereken hususları açıklayan ve bu alanda ilk matrisi geliştiren bilim insanı Igor Ansoff'dur.

Destek faaliyetleri; altyapı tedarik faaliyetleri, teknoloji geliştirme faaliyetleri, insan kaynakları yönetimiyle ilgili faaliyetler, işletmenin yönetsel alt yapısı ile ilgili faaliyetler şeklinde dört ana grupta sınıflandırılmaktadır. Diğer seçenekler, temel faaliyetlerdir. 

Ortak girişim iki ya da daha çok işletmenin bir araya gelerek ayrı bir tüzel kişiliği olan üçüncü bir işletmeyi kurmalarıdır. 

Ortak Girişim (Joint Venture) iki ya da daha çok işletmenin bir araya gelerek ayrı bir tüzel kişiliği olan üçüncü bir işletmeyi kurmalarıdır. En az iki işletmenin, faaliyetlerini sona erdirmeden; üçüncü bir işletmeyi kurup faaliyete geçirmeleridir.

Yatay bütünleşmede iki değil; tek satış ekibi vardır. Ölçek ekonomilerine ulaşma ve iki yerine tek genel merkeze sahip olma, iki yerine tek satış ekibine sahip olma gibi kaynak tasarrufları nedeniyle maliyetler düşer. 

Stratejik yönetim kavramını ilk kez kullanan teorisyen olan Igor Ansoff’un, Corporate Strategy adlı kitabı bu alanda yazılan ilk bilimsel eserdir. İlk çalışmalarında stratejiye ilişkin sıkı reçeteler sunan Ansoff, aldığı eleştiriler nedeniyle bu anlayışından vazgeçmiş, stratejiye katı bir şekilde bağlanmanın analiz felci adını verdiği soruna yol açtığını kabul ederek bir tür özeleştiri yapmıştır. Kendisinden sonra çeşitlenecek olan ilk strateji matrisini (Ürün-Pazar Büyüme Matrisi) geliştirmiştir.

Porter’a göre, herhangi bir sektördeki rekabetin durumunu belirleyen güçler şunlardır:
• Alıcılar
• Satıcılar
• İkame ürünler
• Sektöre yeni girenler
• Rekabetin şiddeti.
İşletmeler yukarıdaki beş faktörden oluşan “Beş Güç Analizi”ni kullanarak sektörün rekabet düzeyini çözümleyebilmektedirler. 

Çeşitlendirmenin söz konusu olduğu, esas işin gelirinin, toplam gelirin % 70’inden daha düşük olduğu ve esas iş ile diğer işler arasında hiçbir yetenek ve kaynak bağının olmadığı durumdur. İlişkisiz çeşitlendirme, genellikle gelişmekte olan ülkelerdeki büyük işletmeler tarafından uygulanmaktadır. Hızlı kalkınma sürecinde ortaya çıkabilecek fırsatları değerlendirme, sermaye piyasaları ve mülkiyet haklarındaki eksikliklerinin üstesinden gelme sayesinde, sürdürülebilir rekabet üstünlüğüne kavuşma amacıyla tercih edilmektedir.

Vizyon, işletmelerin uzun dönemde gerçekleştirmeyi amaçladığı sonuçları ifade etmektedir. 

Politika kavramı, strateji kavramı ile sıklıkla karıştırılmaktadır. Politika, örgütsel faaliyetlerin tümünde olduğu gibi, stratejik karar ve uygulamalarında da kriterleri ortaya koyan bir rehber olma niteliği taşımaktadır. Örgütsel politikalar sayesinde iş gören faaliyetleri, strateji ile uyumlu hale gelmektedir.

 başlıca kısıtları aşağıda sıralanmıştır (Pearce ve Robinson, 2015, 144-145): • GZFT analizinde işletmenin güçlü yanları üzerinde gereğinden fazla durulurken dış çevre tehdit unsurları göz ardı edilmektedir. • GZFT analizi statik olabilmekte ve değişen koşulları göz ardı edilmektedir. • GZFT analizinde zaman zaman yöneticiler işletmenin güçlü bir yanına veya mevcut işletme stratejilerine odaklanarak bunların rekabet avantajı elde etmede ve rekabet üstünlüğünün sürdürülebilirliğinde yeterli olacağı şeklinde bir yanılgıya düşebilmektedirler. • GZFT analizi sonucu belirlenen işletmenin güçlü yanları, her zaman bir rekabet avantajı sağlamayacaktır.

Bir esas işin yanında, o işe benzer işleri de olan ve toplam satış gelirlerinin % 70’ten daha az miktarı esas işten gelen işletmelerde benimsenen strateji, ilişkili-kısıtlı çeşitlendirmedir. Birbirine benzeyen birden çok işte faaliyet gösteren bu işletmeler, yetenek ve kaynaklarını bir araya toplayıp paylaşabilmektedirler.

Vizyon, düşünülen geleceğin resmi olarak ifade edilmektedir. Bu resim, işletmenin gelecekle ilgili düşlerini, umutlarını, düşüncelerini ve beklentilerini içermektedir. Vizyon, iş- letmenin nereye doğru gittiğini nereye ulaşmak istediğini açıklamaktadır (Bütüner, 2004, 64). Dolayısıyla örgüte belirli bir yön vermeli, kapsamlı olmalı ve örgütün etki/ilgi alanına giren her konuyu az ve öz bir şekilde yönlendirebilmelidir. Vizyon, değişimci bir karakterde ve zoru başarmanın simgesi olabilmelidir (Akgemci, 2007, 21). Vizyon, örgütün geleceği konusunda çalışanlara rehber olmakta ve yatırımcılara hedeflenen amaçlara ulaşmaya çalışırken nasıl hareket etmeleri gerektiği konusunda yol gösterecek ilkeler öne sürmektedir. Vizyon ifadesini, kapsadığı zaman dilimi dışında, kapsama alanı ve ilgili olduğu hiyerarşik düzey açısından da türlere ayırabilmek mümkündür. Nitekim bir işletmenin yöresel, ulusal veya küresel boyutlarda farklı vizyonları olabileceği gibi, üst düzey yönetimi, stratejik işletme birimleri ve işlevsel boyutlarda da, birbirlerine bağımlı ancak ayrı ayrı vizyonları olabilmektedir. Vizyon, işletmelerin, ulaşmak için canla başla uzun dönem uğraşacağı fakat kolaylıkla ulaşamayacağı bir noktayı göstermelidir. Bunun yanında vizyon belirlenirken dikkat edilmesi gereken noktaların başında gelen husus, vizyonun bugünden bağımsız olmamasıdır. Diğer bir deyişle bugün içinde bulunulan durum, mevcut kaynak, kabiliyet ve yetenekler,

İşletmeleri etkileyen bir diğer önemli genel çevre değişkeni, insanların davranışları ve sahip oldukları sosyo-kültürel değerlerdir. Tutumlar, inanışlar, değer yargıları, davranış kalıpları, yaşam biçimi, kültürel alışkanlıklar bu kapsamda incelenmesi gereken hususlardır.

Üretim işlevine ilişkin stratejiler kapsamında ön plana çıkan
konular: Tedarik Şartları, Üretim Sürecinin ve Teknolojisinin Özellikleri, Kalite Kontrolüdür. 

Eğer bir sanayi kolunda faaliyet gösteren işletmeler arasındaki rekabetin seviyesi düşük bir düzeyde seyrediyorsa, işletmelerin fiyatları artırma ve daha fazla kazanç elde edebilme imkânı söz konusu olabilmektedir.

Üretim süreçlerine yönelik ya da hizmet sunmaya yönelik faaliyetlerde işletmeler arasındaki rekabet her zaman için var olmuştur. Süregelen bu rekabet,hepsine katkıda bulunmuştur.

Porter tarafından bilimsel yöntemlerle işletme literatürüne kazandırılan rekabet analizi anlayışına göre, işletmeler öncelikle başlıca rakiplerini ve bu rakiplerin amaç ve stratejilerini belirlemesi gerekmektedir. Porter’a göre, rakiplerin tepki verme biçimlerinin belirlenmesi ve hangi rakipten nasıl kaçınılacağına, hangilerine karşı nasıl atağa geçileceğine dair ayrıntılı bir analizin yapılması gerekmektedir.

Doğru cevap D şıkkıdır