Çoğu zaman çeşitli minerallerin bir araya gelmesiyle oluşan kaya(ç)lar, oluşumlarına göre üç grupta incelenir.

Anyonunun sülfat gibi zararsız bir iyon olması, uygulama güvenliği, nötr reaksiyonu, ucuza bulunması, Jips - CaSO4’ un sodyumlu topraklarda yaygın olarak kullanılmasının nedenleri arasında yer alır. Jips - CaSO4 bol miktarda bulunduğu için doğru cevap "Çok nadir bulunması" seçeneğidir.

Toprak tanelerinin çeşitli çimento maddeleriyle bir araya gelmesiyle oluşan kümelere agregat denir.

A2 horizonu kireçleşme etkisindeki topraklarda bulunmayan bu horizon, podzollaşma olayı ile karakteristik özellik kazanmaktadır. Doğru cevap B şıkkıdır.

Örnekleme derinliği toprak işleme derinliği olup, çoğu zaman üstteki 20 cm dir. Meyve ağaçlarında, 20-40 cm ve 40-60 cm derinliklerin örneklemeye dâhil edilmesi, sağlıklı sonuçlara varmayı kolaylaştırır. Burada amaç çok önemlidir. Toprakta tuzluluk sorunundan kuşkulanılıyorsa, yüzeyde 2-3 cm aralığında çalışmak gerekebilir. Bu durumda yüzey örneklemesi en fazla 0-10 cm arasında olmalıdır.

Toprağın kıvam sınırlarını ayırmak üzere, üç kavram geliştirilmiştir. Bunlar:
• Büzülme sınırı (limiti),
• Plastiklik sınırı (plastik limit) ve
• Akışkanlık sınırı (likit limit) olarak adlandırılır

Humus miktarının azalması uygun düzeyde kirecin toprağa faydalarından biri değildir.

Döner Çamuru (Şlam): Şeker pancarının işlenmesi sırasında, ham şerbetin kireç sütü ve karbondioksitle kireçlenip karbonatlanması ve şerbetten ayrılan çamurun süzülmesiyle elde edilir. Kireç ve organik madde kapsamları yüksektir. Toprağın fiziksel özelliklerinin geliştirilmesinin yanı sıra, asit özellikli toprakların kireçlenmesinde kullanılabilir.

Erozyon, kendisini oluşturan güçlere göre:
• Su erozyonu,
• Rüzgâr erozyonu,
• Yerçekimi erozyonu,
• Buzul erozyonu,
• Dalga erozyonu,
• Çığ erozyonu,
biçiminde gruplandırılabilir.

Toprak özellikleri kimi zaman birkaç metrelik alan içinde önemli oranda değişebilir. Her bir metrekareden örnek alınamayacağına göre, hata payını azaltmak için, arazide zikzaklar çizilerek ilerlenirken, bir kovaya parça parça toprak alınarak, birkaç yerde yinelenen işlem sonunda karma bir örnek (paçal) elde edilmiş olur. Alınan örneğin ne kadar büyüklükteki bir arazi parçasını temsil edebileceğine, örneği alan karar vermelidir. Arazide gözle görülür renk, eğim, bünye, bitki örtüsü yoğunluğu vb değişim yoksa, her 10 dekarda (100 m x 100 m) bir örnekleme yapılabilir. Çukur ve tümsekler, çevredeki arazilerden daha koyu veya açık renkli toprak, taşlık, çalılık alan vb yerlerden, gerekirse alanın büyüklüğüne bakılmaksızın ayrı örnek alınmalıdır. Bir önceki dönemde farklı bitki yetişen arazi parçalarından, o yıl tekdüze aynı bitki yetiştirilecekse bile ayrı ayrı örnekleme yapılmalıdır. Aynı bitkide gelişme sağlığı yönünden farklılık gözleniyorsa, farklı alanlar yine farklı örneklerle temsil edilmelidir. Örneklerin temsil ettiği alanı amaca göre belirlemek, uygulamada kolaylık sağlar. Örneğin aynı gübrelerle, aynı miktarda gübrelenecek bir alan için ortak örnek yararlı olabilir. Ya da, belirli bir elementin zehirli etkisinin aynı şiddetle görüldüğü bir arazi parçası, tek bir örnekle temsil edilebilir.

Su erozyonunun artmasına neden olan etmenlerin başlıcaları,

• Arazilerin yeteneklerine aykırı biçimde kullanılması,
• Aşırı hayvan otlatma,
• Orman ve otlakların yok edilmesi,
• Yanlış tarım teknikleridir.

Güneşin, yağmurun, tozun, rüzgârın, yaprağın ve havanın toprakla buluştuğu A1
horizonu, toprakta en dinamik katmandır.Doğru cevap ''A'' şıkkıdır.

Yanlış Gübre Kullanımı: fazla gübre, bitki besin maddelerinin yıkanması, göllerin bataklıklaşmasının hızlanması, yer altı sularının kirlenmesi, toprak kirliliği ve toprakta ağır metallerin artma riski sorunlarına yol açar.

Volkan püskürmesi, depremler, yer kabuğunun sıkışma, kıvrılma
ve bükülmeleri gibi olaylar iç etmenlerdir. Akarsular ise bir dış etmendir. Doğru cevap E seçeneğidir. 

Ortam çok kireçliyse kalsimorfik, su baskınına sık uğruyorsa hidromorfik, tuzlar egemense halomorfik topraklar görülür. Doğru cevap C'dir.

Toprak reaksiyonu, toprağın asitlik veya alkaliliğini gösteren bir terimdir. Sulu
çözeltilerde hidroksil (OH-) ve hidrojen (H+) atomlarının bir bölümü iyon halinde bulunur. Çözeltide hidroksil iyonlarının fazlalığı alkaliliğe, hidrojen iyonları ise asitliğe yol açar. Bu iki iyonun çözeltideki miktarlarının çarpımı her zaman sabittir ve oda sıcaklığında (H+) x (OH-) = 10-14 g/L’dir. Yani bir litre suda iyon halindeki hidrojen ve hidroksil miktarları çarpıldığında, 1/1014 g değeri bulunur. Buna göre çözeltide hidrojen iyonları arttıkça hidroksil iyonları azalacaktır. Örneğin hidrojen iyonlarının derişimi 1/100 000 g/L olduğunda, ortam asit özellik kazanacak ve hidroksil iyonlarının derişimi 1/1000 000 000 g/L olacaktır. Hidrojen iyonunun fazla olduğu asit ortamda bile sıfırların fazlalığı, olayı görmeyi zorlaştırır. Kolaylık için şöyle bir yol geliştirilmiştir: Yukarıdaki örnekte hidrojen derişimi 1/100 000 veya 10-5 g/L’dir. Bu sayının logaritması alınıp eksi işaret atılırsa pH dediğimiz basit 5 sayısıyla karşılaşılır. Öyleyse, çözeltide hidrojen iyonları derişimi arttıkça kesrin paydasındaki sıfırlar azalacağından, pH değeri düşecektir. Çözeltilerde asitlik arttıkça pH düşer, alkalilik arttıkça pH yükselir. Bu değer en kuvvetli asit ortamda 0 olur.

Toprağın hacim ağırlığı derinlere indikçe ARTAR. Diğer I ve III. maddede verilen ifadeler doğrudur.

Su erozyonuna karşı :

• Suyun toprağa girişini kolaylaştırıcı önlemler almak, örneğin gözenekliliği
ve yüzey pürüzlülüğünü artırmak, 

• Hasat sonrası yüzeyde kalan bitki artıklarını toplamamak, anız yakmamak,
• Toprağın organik madde kapsamını artıracak, agregatlaşmasını geliştirecek
önlemler almak,
• Tarla kenar çizgilerini taş duvar, bitkisel çit, sıkıştırılmış toprak tümsek gibi
bir yolla belirginleştirmek vb sayılabilir.

Bu koşullarda toprak kümeleri parçalanıp, killer serbest kalır. İşte bu killerin toprak profili boyunca kimyasal değişikliğe uğramadan suyla aşağılara taşınmasına luvileşme denir.

Toprak taneleri tarımsal amaçlarla iki grup altında toplanır. İskelet adı verilen
taş ve çakıllar, 2 mm den büyük çapa sahiptir. İskelet büyüklüğündeki taneler:
• Sürüm, ekim gibi işlemleri zorlaştırır,
• Erozyonu kısmen engeller,
• Toprak yüzeyinin daha çabuk ısınıp soğumasını sağlar,
• Kimi toprak canlılarına barınma ortamı oluşturur.