Seçeneklerin hepsi Karahanlı Türkçesiyle Yazılmış Kur’ân Tercümeleri olarak değerlendirilmektedir. 

Erguvana benzetmektedir. 

Karahanlı Türkçesinden sonraki dönem metinlerinde, Harezm ve Çağatay Türkçesiyle yazılmış metinlerde yaygın olarak görülen çift dudak ünsüzlerinin (b, p, m, v) etkisiyle meydana gelen ünlü yuvarlaklaşmaları, Karahanlı Türkçesinde de yaygın olmamakla beraber kimi örneklerde görülmektedir.

+la-/+le- ekleri hem geçişsiz hem de geçişli eylem türetebilirler. Diğer ekler ise ya sadece geçişli ya da sadece geçişsiz eylem türetebilmektedirler.

“güneş” anlamını da taşıyan zaman zarfı kün'dür.

Korkur erdim yani “korkardım” sözcüğü Geniş Zamanın Hikâyesi’nde kurulmuş bir cümledir.

Emdi: Bu zaman zarfı DLT’de çok kullanılmıştır.
Alper To?a öldi mü
İsiz ajun kaldı mu
Ödlek öçin aldı mu
Emdi yürek yırtılur (DLT I, 41)
“Alper Tona öldü mü? Kötü dünya kaldı mı? Felek (böylece) öcünü aldı mı? Şimdi
(onun ölüm acısıyla) yürek paralanıyor.
Kün: Karahanlı Türkçesi eserlerinde sıklıkla kullanılan bu zaman zarfı aynı zamanda
“güneş” anlamını da taşır.
Tün kün bile sevnelim “Gece gündüz sevinelim” (DLT I, 100)
Kündüz: Orhon ve Uygur Türkçesinde sözcük “küntüz”biçimindeydi.
Tüni yattı yakgakta kündüz örü “Gece yatakta yattı gündüz kalktı (KB, 952)
Kidin: Bu sözcük hem yer hem de zaman zarfı olarak kullanılmaktadır?
Bilip iter işni ökünmez kidin “işi bilerek yapar sonra pişman olmaz” (AH, 113,114)
Tün: Orhon Türkçesinden itibaren metinlerde görülen bu sözcük Karahanlı Türkçesinde de sıklıkla kullanılır.
Udıp yatma tün kün işin kıl anı? “uyuyup yatma gece gündüz onun işini yap” (KB, 5793)
Tünle: Az kullanılan bir zaman zarfıdır.
Tünle bile bastımız “Geceleyin bastık” (DLT I, 434)
Kışın: Az kullanılan bu sözcük sadece DLT’de geçmektedir.
Yazın katıglansa kışın sevnür “Yazın çalışırsa kışın sevinir” (DLT III, 159)
Yazın: Bu zaman zarfı da az kullanılmaktadır ve sadece DLT’de örneği vardır:
Küz keligi yazın belgürer “güzün gelişi yazın belli olur (DLT II, 172)

Karahanlı Türkçesinde şart kipi -se/-sa eki ile sağlanmaktadır. 

Eğer ben doğru bir şekilde yaşadımsa ihtiyarlığın zararı yok; nafile, boşu boşuna
geçen hayatımı ben kötülükle geçirdim.

tili? bekte tutgıl tişi? sınmasun

kalı çıksa bektin tişi?ni sıyur

dizelerinin Türkiye Türkçesi’ne doğru çevirisi “Dilini tut, dişin kırılmasın; eğer dilini tutmazsan (dilin muhafaza altından çıkarsa) dişin kırılır.” şeklindedir.

Kibi sontakısı, yalın ve tamlayan durumu ekiyle birlikte kullanılır. Kuşlar kibi uçtımız. (Kuşlar gibi uçtuk.)

Akıtgu kerek “akıtmak gerek gereklilik kipi olarak kullanılır. 

Çağatayca

Aracıyla, aracılığıyla anlamı veren ek Vasıta Durumu (Araç, Instrumental) ekidir. Doğru cevap B’dir.

karnagu

Ulaç eki almış asıl eylemin üzerine iktidarlık çatısını kuran u- yardımcı eyleminin gelmesiyle iki eylem birleşerek büzüşür ve olumluda -u-, olumsuzda ise, -uma-/-üme- biçimini oluşturur: kaçumaz ‘kaçamaz’ < kaç-u u-maz (KB, 700); yiyümedi ‘yiyemedi’ < yiy-ü u-madı (KB, 2031, AH 274); kirümez ‘giremez’ < kir-ü u-maz (KB 3665); ayugay ‘söyleyebileceğim’ < ay-u u-gay (AH 3). 

Eski Türk yazı dilinden gelişen İslâmî Orta Asya Türk yazı dilinin ilk evresi Karahanlı Türkçesi’dir. 11. -13. yüzyıllar arasında gelişen bu yazı dilinin merkezi Doğu Türkistan’da Kaşgar’dı. Orhon ve Uygur Türkçesinin devamı olan bu dönem Türkçesi için Hakaniye Türkçesi terimi de kullanılmaktadır.