Yakın Doğu’da Bereketli Hilal olarak adlandırılan ve İran’da Zagros Dağları’nın güneybatı eteklerinden başlayıp Güneydoğu Toroslar, Amanos ve Lübnan Dağları’nın doğu eteklerini de içine alan hilal biçimli alanda yapılan arkeolojik ve arkeobotanik çalışmalar, özellikle buğdaygillerle ilgili çok çarpıcı bilgilerin elde edilmesini sağlamıştır.

Geleceği ya da olacak olanları tahmin edebilmek için doğayı ilgilendiren güncel gözlemleri kullanabilmek, yani, bulutların oluşumunun, hayvanların ayak izlerinin, ilk ve sonbaharlarda kuşların göçlerinin ve geri dönüşlerinin, bitki dünyası ile ilgili gözlemlerin ne anlama geldiğini anlamakla ilgili olan Doğal Tarih Zekâsı insanın diğer zekâları ile bütünleşik olarak ortaya koyduğu ürünlerde kendini göstermektedir. Burada belirtileni açıklayabilecek en iyi örnek ise Paleolitik Dönem mağara resimleridir.

Soya Fasulyesinin Uzak ya da Doğu Asya’da yayılımı, Kore Yarımadası’nda evcilleştirilip tarımı yapılmaya başlandıktan sonra Japonya ve ana karaya yayılmıştır.

Orta Anadolu neolitik kültürlerinin en eskilerinden biri olan Çatalhöyük’te besin maddesi olarak tüketildiği düşünülen bitki ve hayvanların nasıl tüketildiği bir başka deyişle nerede ve nasıl pişirildikleri konusu da önemlidir. Öncelikle tahılların volkanik kökenli kayaçlar olan bazalt ya da andezitten yapılmış sürtme taşları arasında öğütüldüğü ve daha sonra kilden yapılmış fırın ve ocaklarda ekmek hâline getirildiği çıkarsaması kazı buluntularına bakılarak rahatlıkla yapılabilmektedir.

Roma evlerindeki yemek yenilen, her biri üç konuk alan divanı olan ve divanların sıralanmasıyla U şeklini alan odaya Triclinium denilir.

Çok fazla silisyum içeren volkan lavlarının yeryüzüne çıkarak aniden soğumasıyla oluşan camsı maddeye obsidiyen ya da volkan camı denilmektedir.

Güherçile: Potasyum nitrat, olarak da adlandırılan bir potasyum bileşiğidir. Bileşik doğal hâlde kayaçlarda ve mağaralarda oluşan beyaz renkli kabuksu yapıda bulunur. Genellikle; gübreler, roket itici yakıtı ve havai fişeklerin üretiminde kullanılır; kükürt ve odun kömürü ile belirli oranlarda karıştırılırsa kara barutu oluşturur. Gıda katkısı olarak kullanıldığı Avrupa Birliği normlarında E252 olarak adlandırılır.

Şölenlerde sunulan yiyecek ve içeceklerle şölen sırasında yapılan birçok uygulama antik kaynaklarda zaman zaman değinildiği için günümüze kadar bilgi olarak ulaşabilmiştir. Apicius adlı efsanevi gurmenin hazırladığı sanılan kitap özellikle Geç Roma Dönemi’nden günümüze tam olarak ulaşmış tek el yazması kitaptır. Bu kitap sayesinde edinilen bilgilerin doğruluğuysa arkeolojik kazılarda ortaya çıkarılan duvar resimleri ve diğer buluntularla kısmen de olsa kanıtlanmıştır.

Omnivor: Hepçil veya Hepobur olarak da adlandırılmaktadır. Hem et hem de otla beslenen canlıların genel adıdır.

İnsanın pişirme ve gerçek anlamda yemek yapması için yaşam biçiminde bir devrim gerçekleştirebilmesi  bunun için de gerekli bilgi birikimine ve bilişsel düzeye ulaşması ve doğal tarih zekâsı sayesinde elde ettiği bilgilerle, teknik ve sosyal zekâsının birikimlerini kaynaştırması gerekmektedir. Bu da olasılıkla Üst Paleolitik Çağ ile birlikte ortaya çıkmış gibi görünmektedir.

Anadolu Mutfağı’nın Neolitik Çağ’daki kökenlerini sadece Doğu ve Güneydoğu Anadolu’ya bağlamak tam olarak doğru sayılmayacaktır. Yaklaşık aynı dönemlerde ve biraz sonrasında Orta Anadolu’da Aşıklı Höyük, Can Hasan ve Çatalhöyük yerleşimleri de bu dönem hakkında bilgiler vermektedir. Aynı dönemde Aşıklıhöyük insanlarının buğday çeşitlerini, arpa, karaburçak (Vicia ervilla), mercimek (Lens culinaris) ve bezelye (Pisum sativum) türlerini tarıma aldığı; birinci ünitede sayılan diğer yabani hayvanlarla koyun ve keçiyi tanıdıkları, yine badem, fıstık, çitlembik ve yabani otlardan yararlandıkları saptanmıştır.

Yapısalcı düşüncenin kurucularından Levi-Strauss; “Vahşiler (Yabaniler)” adını verdiği araştırmada, yiyecekler ile kültür arasındaki bağlantıyı; Çiğ-Pişmiş, Çiğ-Çürümüş, Dönüşmüş-Dönüşmemiş, Kültür-Doğa, Ateşte Kızarmış-Haşlama gibi ikili karşıtlık sistemini kullanarak açıklama yoluna gitmiştir.

M.Ö. yaklaşık 4 bin yılında bazı köklü değişiklere neden olan yeni bir dönem başlamıştır. Söz konusu dönem; ilk yerleşim yerlerinden biri olan Uruk’la aynı adı taşımaktaydı. Dünyanın tam anlamıyla ilk şehri olarak büyümeye başlamıştı. Özellikle yukarıda bahsedilen icatlardan birisi olan çömlekçi çarkının icadı söz konusu şehrin gelişmesinde etkili olmuştu.

Paleolitik Beslenme, Neolitik dönemle birlikte yerleşik yaşam ve tarımın ortaya çıkışıyla bugün klasik Akdeniz tipi beslenme biçimi denilen beslenme biçimine yakın bir şekle dönüşmüştür.

Bereketli Hilal: Bereketli Hilal ya da Münbit Hilâl, Ortadoğu’da, Batı ve Ortadoğu uygarlıklarının doğduğu bölgedir. Terimi ilk kez ABD’li doğu bilimci ve arkeolog James Henry Breasted kullanmıştır.

Güneydoğu Anadolu’da yapılan kazı çalışmaları günümüzden 12.000 ile 10.000 yıl öncesi gibi oldukça erken bir dönemde Arkeobotanik ve arkeozoolojik çalışmalar ilk tarıma alınan bitkilerin buğday, arpa, mercimek, bezelye, burçak, keten ve kenevir; evcilleştirilen ilk hayvanların ise köpek, koyun, keçi ve domuz olduğunu göstermektedir.

Nereden ve hangi yolla geldikleri kesin olarak bilinmeyen Sümerler, Güney Mezopotamya’daki köy kültürünü kent kültürüne çevirmişlerdir. Ur, Uruk, Lagaş, Kiş ve Urnamu gibi kent devletleri kurulmuş ve ilk defa Uruk Kralı Lugalzagizi tarafından tek bir yönetim altında toplanmıştır. Özellikle geliştirmiş oldukları çivi yazısı; Akkad, Asur, Babil, Pers, Hitit ve Urartu uygarlıkları tarafından kullanılmış, Fenikelilerin geliştirmiş oldukları alfabeye de temel teşkil etmiştir.

Anadolu’da Hititler Dönemi’nde Amerika kıtasının keşfiyle gelen domates, patates, mısır, tütün, hindi gibi bitki ve hayvanların o dönemde bulunmadığı kesinlikle söylenebilir.