Keynes’in ele aldığı ana konu ekonomide genel dengenin her zaman tam istihdam düzeyinde oluşup oluşmadığıdır. Keynes ekonomide  dengenin eksik istihdam düzeyinde de oluşabileceğini ortaya atmıştır. Modelinde, statik denge modeli dahil, marjinalist yaklaşımın bazı özelliklerini de içine alan öznel, psikolojik yaklaşım temelli bir sistem oluşturmuş ve devletin ekonomide etkin rol oynadığı müdahaleci kapitalist sisteme teorik altyapı kazandırmıştır.

Kurumcu iktisat kendi içinde farklılaşma ve evrim içindedir. Bu bağlamda eski kurumcu iktisat ve yeni kurumcu iktisat olmak üzere iki ana kurumcu ekolden bahsedebiliriz.

• Eski Kurumcu İktisat: Veblen ile Commons’ın görüşlerine dayalı olarak geliştirilen ve neoklasik iktisadi analizin iktisadi olayları anlamak ve açıklamak için geçersiz olduğunu, birey davranışlarının içinde bulundukları kurumsal kısıtlar bilinmeden anlaşılamayacağını, bu nedenle de iktisadi analizin kurumların iktisadi hayattaki rollerinin açıklanmasına yönelmesi gerektiğini savunan kurumcu ekol.
• Yeni Kurumcu İktisat: Öncülüğünü Nobel iktisat ödülü kazanan Coase, Williamson ve North gibi iktisatçıların yaptığı ve yerleşik iktisadı analiz mantığını küçük değişiklikler yaparak, kurumsal yapıların oluşum ve gelişimini de bu mantıkla açıklayan kurumcu ekol.

Fizyokratlar toplumu üç ekonomik sınıfa ayırarak incelemişlerdir: Birincisi,
toprak sahipleri; İkincisi, tarım-balıkçılık-madencilikle uğraşan üretken sınıf; üçüncüsü, sanayi-ticaret
ve mali işlerle uğraşan kısır sınıf. Cevap C şıkkıdır.

2008 küresel krizi sonrasında iktisatçılar krize karşı iktisat politikalarında anlaşamayınca makro iktisadi düşünce okulları tekrar gündeme geldi.

Sadece aşırı ciddi ekonomik bunalım dönemlerinde ortaya çıkan fiyatların genel düzeyinin sürekli olarak düşmesi olgusuna deflasyon denir.