Merdivenleme yöntemi ürün ve imajların gelişimini sağlayan bir yöntem olarak çalışanlara ‘Sizin için önemli olan nedir?’ sorusu yöneltilerek yapılır. Balmer’in Yakınlık İncelemesi modeli etnografyanın prensiplerinden faydalanan özel bir yöntemdir. Kurumsal kimlikleştirme tekniği, çalışanların davranışının kurumun kimliği ve imajı üzerinde direkt bir etkisi olduğunu savunmaktadır. Açık bir şekilde kurumun idealleri ve hedefleriyle birlikte çalışanların da tanımlanmasını ön görmektedir. Örümcek ağı yönteminde, kurum kimliğinin oluşturulmasında söz sahibi olan üst yönetim, iletişim yöneticileri ve diğer birim yöneticileri ile grup tartışmasında buluşur. Yıldız yöntemi örümcek ağı yöntemi ile benzerlikler gösterir. Farklılaştığı nokta kurumla ilgili algının önceden belirlenmesidir.

Kurumsal kimlik; örgütün veya örgüte ait bir ürünün isminden amblemine, baskılı evraklarından fiziksel ortamına, tasarımına, çalışanların davranışlarından, felsefesine kadar birçok unsuru içerisinde barındıran bir kavramdır

Kurum kimliği oluştururken kurumlara fikir verecek bir başlangıç noktası olarak 3 kritere dikkat etmekte fayda vardır. Bunlar (Van Riel &Fombrun, 2007): Merkezilik: Kurum üyeleri tarafından yaygın bir şekilde paylaşılan karakteristik özellikler. Devamlılık: Geçmişte, bugünde ve gelecekte kurumun üyeleri tarafından en çok benimse-nen ya da benimsenecek olan özellikler. Eşsizlik: Kurumu diğer kurumlardan ayrıştıran karakteristik bir özellik ya da özellikler. Bu üç özellik kimlik oluşturma sürecinde kurumlar için yol gösterici olabilmektedir.

Kurumsal kimliğin geçirdiği aşamalar dört dönemde incelenebilir. Geleneksel Dönem: Endüstri Devrimi’nin    gerçekleştiği ve 1. Dünya Savaşı’nın sonuna kadar olan dönemi kapsamaktadır. Bu dönemde kurum kimliğinin görsel boyutu ön planda olmuştur. Marka Tekniği Dönemi: 1918-1950 yılları arasındaki dönemi kapsayan bu dönemde kurumların kimliği markalarla ya da ürünlerle oluşturulmaya çalışılmıştır. Semboller de destekleyici unsur olarak kullanılmıştır. Kimliği etkileyen en önemli unsur ona bağlı geliştirilen markaların başarısı olmuştur. Tasarım Dönemi: İkinci Dünya Savaşı sonrasındaki dönemde kurumların uluslararası alanda faaliyetlerinin genişlemesi sebebiyle pazarlama kavramı önem kazanmıştır. Global pazarda rekabetçi üstünlük kazanmak isteyen kurumlar için tutarlı bir kimlik oluşturma gereği doğmuştur. Bu dönemin tasarım dönemi olarak adlandırılmasının sebebi Almanya’ da Yaratıcılık Yüksekokulunun kurulmasıdır. Stratejik Dönem: 1970’li yıllardan günümüze kadar gelen dönemi kapsayan bu zaman aralığında kurum kimliği stratejik olarak planlanan ve kurum politikalarına şekil veren bir araç konumundadır. 

Daha iyi bir kurum performansı elde etmek için gerekli olan kurumsal iletişimin faydaları güçlü bir kültür, tutarlı bir kimlik, makul bir kurumsal felsefe, gerçek bir kurumsal yurttaşlık, medyayla uygun ve profesyonel ilişkiler, sorunlara hızlı çözüm ve iletişim araçlarının kavranması gibi yararlar sağlamaktadır.

Marka değeri kavramı, tüketicilerin belirli bir isim taşıyan ürün ve hizmetleriyle ilişkilendirdikleri kaliteye ve değerlere daha fazla ödeme yapmayı tolere edebilecekleri fikrine dayanmaktadır.

Günümüzde ürünlerin birbirine benzer hale gelmesi sonucu farklılaşmak giderek zorunluluk haline gelmiştir.  Dolayısıyla rakiplerden ayrışmak  ve tüketicilerin zihninde kalıcı hatırlanır olmak için ürün tasarımı  öne çıkar. Ürünlerin tercih edilmesinde etkili olan ambalaj biçimi son zamanlarda kurumların üzerinde durduğu stratejilerden biridir.

Kişinin “Ben-kimliği” bir insanın dahili kimlik duygusudur, yani kisinin etrafındaki tüm değişikliklere rağmen aynı kalmasıdır: tek ve aynı insan. Kimliğimiz bizi diğerlerinden ayıran ve bizi değiştirilemez/ karıştırılamaz kılan özelliğimizdir. Kurum kimliği de bir kurumun diğerleriyle değistirilmemesi ve karıştırılmamasını hedeflemektedir.

Dinsel ritüeller, ordular ve bayraklarla sınırlı kalan sembol ya da işaretler, 19. yüzyılda Sanayi Devrimi ile birlikte ortaya çıkan kurumlar tarafından da kullanılmaya başlandı. 

Kurum kimliğinin çok sayıda farklı tanımı yapılmıştır. Kurum kimliği tanımları ağırlık noktalarına göre çeşitli kategorilere ayrılabilir. Bu ayrımları; kimlik oluşturma sınıfı, imaj sınıfı, çizim sınıfı, görünüm sınıfı, genel isletme yönetimi için bir strateji sınıfı, stratejik yönetim sınıfı olarak belirtebiliriz (Okay, 2013).

MÖ 5. yy.’da Sokrates’in “kendini bilmek öğretisi” ile baslayan kisilerin duygu ve düşünceler inin farkına varması, kendisini tanımaya yönelik çabaları ve ben kimim sorusuna cevap arayışı insanlık tarihinin kimlikleşme sürecinin başlangıcı olarak görülebilir.

Desteklenmiş kimlik stratejisinde birçok alanda faaliyeti olan kurumların her biriminin kendi kimliği vardır. Kurum çatısı altında birçok marka yer almaktadır ancak kurumun hedef kitlesiyle olan iletişiminde ana marka da görünür bir sekilde var olmaktadır. Ör-negin Türkiye’nin en degerli kurumlarından biri olan Koç grubunun çatısı altında Beko, Tofas, Aygaz ve Arçelik gibi birçok marka yer almaktadır. Bu farklı kimliklere ragmen çatı kurum olan Koç tüm iletişim çabalarında vurgulanmaktadır.

Marka Tekniği Dönemi:1918-1950 yılları arasındaki dönemi kapsayan bu dönemde kurumların kimliği markalarla ya da ürünlerle oluşturulmaya çalışılmıştır. Semboller de destekleyici unsur olarak kullanılmıştır. Kimliği etkileyen en önemli unsur ona bağlı geliştirilen markaların başarısı olmuştur.

Schirm imaj Sınıfı için tanım yapmıştır. Schirm, kurum kimliğini söyle tanımlamıştır: “Bir kuruluş gönderdiği sinyallere uygun olarak, beynin bölümlerinin belirli bir katılımını sağlayacak bir meydan okumaya yol açacaktır. Beyin sahip olduğu çok özel yapısı nedeniyle, sinyalleri alanların akıllarında, kurulusun bireysel, karıştırılmaz resmini oluşturur ve böylece kurum kimliğini tanımlar.”