Görsel mesaj oluşturulması sürecindeki görsel kodlar görsel bir dil oluşturmaktadır. Görsel mesaj üzerinde hedef kitlenin algısal nitelikleri görsel kodların yapısını belirlemektedir. Görsel kodlamada görsel dili oluşturan üç temel bileşen vardır. Bunlar; görsel kodun konusu ya da içeriği, görsel kodun işlevsel yapısı ve görsel kodun derecesi ya da etkisidir. Görsel kodlama ve görsel dil oluşumu sürecinde birey, öncelikli olarak karşı karşıya olduğu görsel kaynağı algılama ve bir anlam yaratma eğilimindedir. Bu eğilim görsel kaynakla ilgili düşünme ve onu kavramayı beraberinde getirir. Daha sonra birey algılarını kavramlaştırma ve düşünmeye dayalı olarak yorumlama ve çözümleme gereksinimi duyar. Görsel kaynağın yorumlanması ve çözümlenmesi; bireyin içinde bulunduğu sosyal çevre, sosyal statü, kültürel altyapı görsel kültüre ilişkin hazır bulunuşu çerçevesinde görsel kodlar oluşturması ve görsel kaynağı bireysel olarak anlamlandırması aşamasıdır. Bireysel olarak görsel kaynağa ilişkin oluşturulan görsel kodlama bireylerin görsel kaynak ile ilgili bir takım yargılara varmasına yani sonuçlara ya da kazanımlara ulaşmasına yardımcı olur. En son aşamada birey, yargıya vardığı görsel kaynakla ilişkili bir görsel dil oluşturarak süreci sonlandırır. Aynı kaynak ile farklı zamanlarda, farklı ortamlarda ve farklı koşullarda karşılaşan birey oluşturduğu görsel dili yeniden gözden geçirerek değiştirir, geliştirir ve yeniden şekillendirir. Görsel okur-yazarlık ise, görsel bir imajı anlamaya (okumaya) ve kullanmaya (yazmaya) aynı zamanda imaja ilişkin düşünmeye ve öğrenmeye yönelik kazanılmış olan yeterliklerdir.

Elbette ki her eğitsel oyun birden fazla fonksiyona hizmet edebilir ve dolayısıyla da bireysel veya grupla oynanan oyunlar da oynanış şekline göre çocuğa farklı kazanımlar sunabilir. Fakat, oyunların temel amaçları göz önünde bulundurulduğu zaman, bireysel veya grupla oynanan oyunların temel katkılarının çocuğun sosyal etkinliklerini zenginleştirmek olduğu söylenmektedir.

Dikkat daha önce algılanandan farklı özellikteki durumlara ve nesnelere yönelir.

B seçeneği fiziksel gelişime, C ve D seçenekleri bilişsel gelişime, E seçeneği ise dil gelişimine katkılarından söz etmektedir. A seçeneğinde bahsi geçen çocukların yaratıcılıklarını ortaya çıkarma ve hayal güçlerini geliştirme okulöncesi materyallerin sosyal duyuşsal gelişime olan katkılarından biridir.

Haklarını savunabilme ve sınıfın kurallarına uyma sosyal/duygusal gelişim alanının özellikleri, araç gereçleri yazmak ve çizmek için kullanabilme fiziksel gelişim alanının bir özelliği, kelime ve harfleri tanıyabilme ise dil gelişimi alanının bir özelliğidir. Dolayısı ile A, B, C ve E seçenekleri yanlıştır.

Öğretim materyalleri öğrenmenin öğrenciler için daha kolay ve anlaşılır olmasını sağlamaktadır.

Görseller, yazılı metinler, renk ve ses görsel mesaj düzenleme sürecinin bileşenleri olarak nitelendirilmektedir. Ancak günümüzde çoklu ortam teknolojileri destekli öğretim materyalleri, öğretim süreçlerinde etkili bir biçimde kullanılmakta ve bu bağlam da, çoklu ortamlar da görsel mesaj düzenleme sürecinin bir bileşeni olarak nitelendirilmektedir.

Öğretim materyalleri öğretimi soyutlama becerisini arttırmaz,  öğretimi imgesellikten kurtarır ve somutlaştırır.

Öğretim materyallerinin eğitim öğretim etkinliklerinde fayda sağlamaları, çoklu duyu organına yönelik mesaj iletmesiyle yakından ilişkilidir. İnsanlar okuduklarının %10’unu, duyduklarının %20’sini, gördüklerinin %30’unu, görüp duyduklarının %50’sini, söyleyip yazdıklarının %70’ini ve yapıp söyledikleri bir şeyin %90’ını hatırlamaktadırlar. Dolayısıyla çoklu duyu organına yönelik tasarımların kullanılacağı eğitsel etkinliklerin başarıya ulaşması daha kolaydır. Okulöncesi çocuklara yönelik geliştirilecek materyallerin de bu nokta dikkate alınarak tasarlanması, kullanımından en yüksek oranda fayda elde edilebilmesi bakımından oldukça önemlidir.

Bireylerin algılanan kavramdan gelen uyaranları olduğundan farklı ya da yanlış algılaması algıda yanılsama olarak adlandırılmaktadır.

Denge kavramı, görsel algılamaya yönelik olabileceği gibi verilmek istenen anlamı destekleyebilmesi bakımından da üzerinde durulması gereken önemli bir ilkedir. Bütünü oluşturan parçaların aralarında kurulan denge ilişkisi, materyalin etki gücünü artırırken; dengelenmemiş materyaller görsel karmaşaya yol açarak etki güçlerini yitirmektedirler.Materyalde bir araya getirilen ögeler arasında simetrik ve asimetrik olmak üzere temelde iki tip dengenin varlığından söz edilmektedir. Buna göre, simetrik denge iyi oranlanmış ve dengelenmiş parçaların oluşturduğu genel bir yapıyı ifade ederken; asimetrik denge birbirlerine oranlanmamış ögelerle oluşturulan dengeyi ifade etmektedir.

Seçeneklerin hepsi Merrill’e göre okulöncesinde iki boyutlu öğretim materyallerini seçerken ve kullanırken dikkat edilmesi gereken bir takım noktalar arasında yer almaktadır.

Üç boyutlu öğretim materyalleri; oyun, kavram ve kukla materyalleri olarak sınıflandırılmaktadır.

Bütünlük, denge, oran-orantı ve vurgu tasarım ilkelerinde olup, yapı derinliği diye bir tasarım ilkesi bulunmamaktadır.

Televizyon, video ve bilgisayar hem görsel hem de işitsel materyallerdir. CD ise sadece işitsel bir öğretim materyalidir.

Üç yaşındaki bir çocuğun kas gelişim düzeyi futbol topu ile oynamak için yeterli değildir dolayısı ile çocuğu zorlayacak ve amacına istendiği şekilde ulaşamayacaktır. Çocuğun gelişim düzeyini göz önünde bulunduran örnekteki öğretmen bu sebeple daha hafif olan lastik topu tercih etmiştir.

Eğitsel materyallerle vakit geçirirken aldıkları haz ve mutluluk hissiyle öğrenmelerini kolaylaştırma maddesi; eğitsel materyallerin sosyal ve duygusal gelişime katkıları arasında yer alır.

Görsel algılama sürecindeki etmenler; algıda seçicilik, algısal düzenleme ve bütünlük, algıda değişmezlik ve algıda yanılsama olarak sıralanmaktadır.

Materyal tasarım süreci:
• materyale yönelik gereksinimin belirlenmesi,
• var olan materyallerin fayda ve sınırlılık yönünden incelenmesi,
• gereksinimi karşılayacak materyal biçiminin seçimi,
• materyalden beklenen eğitsel özelliklerin belirlenmesi,
• materyalin öğretim hedeflerinin belirlenmesi,
• materyalin biçimsel özelliklerinin kararlaştırılması,
• kullanılacak kaynak malzemelerin seçimi,
• materyalin geliştirilmesi,
• eğitsel özelliklerinin ve kullanışlılığının test edilmesi,
• öğretim hedefleriyle ilişkilendirilmesi ve
• gerçek ortamda denenmesi aşamalarına ilişkin bir dizi işlem gerçekleştirilmesinden oluşmaktadır.

Okulöncesi eğitimin tarihi ülkemizde 13. Yüzyıla kadar uzanmaktadır.