Maxwell’e göre, kalitenin altı boyutu bulunmaktadır. Kaliteyi tanımlamaya yardım edecek uygunluk sorusu A şıkkında verilmiştir.

En çok atıfta bulunulan ve kabul gören yeni tanımlardan biri 1990’da ABD’de Tıp Enstitüsü tarafından ifade edilmiştir.

Problem çözme ekipleri: genellikle aynı mesleki faaliyet içinde olan veya aynı birimde çalışan ve sayıları 5-10 kişi arasında değişen gönüllü kişilerin oluşturduğu küçük gruplardır. Birlikte çalışmak suretiyle periyodik toplantılar yaparak, belirlenen problemlerin kaynaklarını, nedenlerini araştıran, bulan, çözen ve üst kademe yönetime sunan bir çalışma grubudur.

Kendi kendini yöneten ekiplerin temel özellikleri arasında: ortak bir amacı benimseme, güven ve saygıya dayanan bir ilişki düzeni kurma, faaliyete geçmeden önce detaylı şekilde planlama, ekip üyelerini problem çözme ve karar alma süreçleri içine dâhil etme özellikeri yer almaktadır.

Yukarıda verilen maddelerden I, II ve III sağlık kuruluşlarında müşteri/hasta tatmini ilişkisinin önemli sayılmasının nedenleri arasındadır.

Gruptan söz edebilmek için şu temel özelliklerin bulunması gerekmektedir: En az iki kişinin varlığı; üyeler arası iletişim, bilinçli topluluk; her üyenin amaçların gerçekleştirilmesine katkısı; amaçlara ulaşım konusunda anlaşma; eylem biçimi üzerinde birleşme; üyeler arasından grubu yöneltmek üzere seçilen kişi (lider) konusunda anlaşma. Dolayısıyla A, B, C ve D şıklarında verilenler grupların temel özellikleridir. Ancak E şıkkında verilen doğrudan ve açık iletişim ekiplerin gruplardan farklı olarak sahip olması gereken özelliklerdendir. Doğrudan ve açık iletişimin açıklaması ise şu şekildedir: Üyeler arası iletişim, tüm ekip elemanlarının kararlara katılmalarının sağlanmasıyla, açık, hoşgörülü ve samimi bir havada gerçekleştirilmelidir. Gizli maksat ve çatışmaların yansımadığı açık iletişim akışı
sağlanmalıdır.

Örgütlerde etkili ve verimli bir ekip anlayışının oluşturulabilmesi için ekiplerin belirli özelliklere sahip olmaları gerekmektedir. Bu özellikleri şu şekilde ortaya koymak mümkündür: Ortak Amaç ve Vizyona Sahip Olmak, Sağlıklı İletişimin Oluşturulması, Sağlıklı Bir Çalışma Alanı ve Yaratıcılık, Ekipsel Yetkilendirme, Ekibe Bağlılık ve Bir Ekibe Ait Olma Duygusu, Ortak Sorumluluğun Paylaşılması, Bireysel Gelişimin Desteklenmesi. Yönetimin Katılımı.

Özelliklerin tanımlarına bakacak olursak doğru şıkkı anlaşılabilir. Faydalılık: Performans ölçüleri faydalı olmalıdır. Ölçüm bilgisi, insanlara bilmek istedikleri şeyleri söylemelidir. İlgililik: Kalite ölçüleri müşteriler, hizmet sunucuları, klinisyenler, hizmetin ücretini ödeyenler ve politika yapıcılar ile ilgili; paydaşlar ve eldeki proje için değerli olmalıdır. Kanıta dayalılık: Kalite ölçüleri, özellikle klinik konularla ilgili olanlar, sağlam bilimsel kanıtlara dayalı olmalıdır. Ölçüler, yapı ya da sürecin sonuçlarla açıkça bağlantısını kurmalıdır. Güvenirlik ya da tekrarlanabilirlik: Güvenirlik, kalite ölçüsünde rastgele hata bulunmama derecesidir. Ölçüm indikatörleri ve veri toplama teknikleri, toplanan bilginin kalite hakkında yargıya varmak amacıyla kullanımını haklı çıkarmak için yeterince istikrarlı olmalıdır. Aynı veriyi kullanan aynı ölçüm süreci zaman içinde tekrarlandığında aynı sonuçları vermelidir.

Ülkemizde sunulan sağlık hizmetlerinin kalitesini iyileştirmek amacıyla 184 SABİM (Sağlık Bakanlığı İletişim Merkezi) kurulmuştur.

Dengeli Puan Cetveli ölçüleri, tipik olarak, Kaplan ve Norton tarafından 1996 yılında önerilen dört stratejik kategori altında gruplanır: Müşteri ölçüleri, iç işletme süreçleri ölçüleri, yenilik ve öğrenme ölçüleri, finansal ölçüler.

Deming’e göre, kalite “hiç son bulmayan bir sürekli iyileştirme döngüsü” olarak tanımlanmalıdır. Deming’in modelinde kalite, gidilecek bir yer değil, yolculuktur. Bu modelin bir özelliği “Deming zincirleme reaksiyonudur”. Sürecin iyileştirilmesi yoluyla kalitenin iyileştirilmesi; israf, yeniden çalışma, gecikmeler ve ıskartalarda azalmaya yol açar. Sonuç olarak prodüktivite ve kalite artar.

Ölçme bir betimleme işidir. Ölçmenin değeri, farklı yer ve zamanlarda meydana gelen olaylar arasında karşılaştırmalara olanak vermesidir. Ölçmenin; hedeflere ulaşma, problemlerin ortaya çıkarılması, sürecin anlaşılması konularında faydaları vardır.

PATH performans değerlendirme çerçevesinin 6 boyutu bulunmaktadır. Bunlar; klinik etkililik, verimlilik, çalışan oryantasyonu, duyarlı yönetim, güvenlik ve hasta merkezlilik olarak sıralanmaktadır.

Yapı ölçüleri, kuruluşun hizmet sunma kapasitesini değerlendirmek için kullanılır. Süreç ölçüleri, hizmetlerin gerektiği gibi sunulup sunulmadığını değerlendirmek için kullanılır. Sonuç ölçüleri ise, son ürün ya da sonuçları değerlendirmek için kullanılır.