Yükseköğretimin amaç ve görevleri arasında;
- Çeşitli kademelerde bilimsel öğretim yapmak.
- Yurdumuzu ilgilendirenler başta olmak üzere, bütün bilimsel, teknik ve kültürel sorunları çözmek için bilimleri genişletip derinleştirecek inceleme ve araştırmalarda bulunmak.
- Araştırma ve incelemelerinin sonuçlarını gösteren, bilim ve tekniğin ilerlemesini sağlayan her türlü yayınları yapmak.
- Türk toplumunun genel seviyesini yükseltici ve kamuoyunu aydınlatıcı bilim verilerini sözle, yazı ile halka yaymak ve yaygın eğitim hizmetlerinde bulunmak.

Öğrencileri ilgi, istidat ve kabiliyetleri ölçüsünde ve doğrultusunda yurdumuzun bilim politikasına ve toplumun yüksek seviyede ve çeşitli kademelerdeki insan gücü ihtiyaçlarına göre yetiştirmek, bulunmaktadır. Öğrencileri üst öğrenime hazırlamak gibi bir amaç söz konusu değildir.

Türkiye'de sosyal politikalara ilişkin temel hizmetleri yürüten kurum ve kuruluşlar arasında; Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı, Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK), Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu (SHÇEK), Türkiye İş Kurumu (İŞKUR), Vakıflar Genel Müdürlüğü ve belediyeler yer alır. Ancak Türkiye İş Bankası bu kurumlar arasında yer almadığından doğru cevap D şıkkıdır. 

 Eğitim fakültelerinin bünyesinde AR-GE birimlerinin oluşturulması, uygulamaların eğitim kurumuna katkısıdır. Toplumsal hizmet çalışmalarını kurum içinden başlatmak ve topluma hizmet işlevi için kurumsal olarak hazır, istekli ve gönüllü olmak, uygulamaların topluma katkısı bağlamında ele alınmaktadır. Fakülteler arası işbirliği yaparak somut projeler sunmak ise uygulamaların üniversite yaşamına katkısıdır.

Vakıf kurumunun tarihsel geçmişi kesin olarak belli değildir. En eski geleneklerimizde bazı ormanlar, göller, mera ve araziler “koruk” ilan edilirdi. Bu, toplumun ortak malı olarak kabul edilirdi. Uygur Türklerinden ele geçen bazı yazılı belgelerde vakıf geleneğinin örneklerine rastlanmıştır. Vakıf geleneğinin İslamiyet’in yayılmaya başlaması ile kurumlaştığını kabul eden bilim adamları da bulunmaktadır.

Ahilik esnaflar arasında yardımlaşmayı, eğitimi, dayanışmayı ve toplumsal yardımlaşmayı esas alan bir kent toplum hizmeti kurumudur. Her iş ve meslek grubunun bir Ahi birliği olurdu. Bu Ahi birlikleri kendi içinde usta, kalfa ve çırak olmak üzere meslek sahipleri ve adaylarını sınıflandırırdı. Ahi birliğinin başkanı, mesleğinin en ustası ve en saygını olan kişi olurdu.

Toplumsallaşma sürecinin resmi ve örgütlü kurumlarından biri olan eğitimdir. Her toplumda eğitim, o toplumun yapısına, bir başka deyişle toplumsal özelliklerine bağlı olduğu için bir toplumdan diğerine çeşitli değişiklikler gösterir. Buna göre eğitimin en belirgin özelliğinin toplumsal yönü olduğu söylenebilir.

'İnsan haklarına ve demokrasi ilkelerine saygı duyabilme, Çevreyi koruma bilinciyle hareket edebilme, Kendine ve çevresindekilere güven duyabilme, Savurganlığı önleme ve tutumlu olabilme' soruda bahsi geçen yönetmelikte yer almaktadır. 'Her öğrencinin üstün başarı elde etmesini sağlayabilme' verilen bu yönetmelikte yer almamaktadır. Her öğrencinin bireysel farklılıklardan dolayı eşit başarı elde etmesi beklenemez.

Yapılan araştırma, gençlerin yarısının serbest zaman etkinliklerinin okul başarısını hiç etkilemedigini, üçte biri arttırdığını belirtmiştir. Dolayısıyla akademik başarı kesin olarak faydalar arasında sayılamaz

Yaren meclisinin gün ve saatleri belirlendikten sonra meclisi yönetecek bir “başağa”, bir “küçük ağa” ve bir de “çavuş” seçilirdi. “Başağa” toplantının genellikle masraflarını da karşılayan çevresinde saygınlığı ile tanınan kişi olurdu ve meclisin sağlıklı ve düzenli yürütülmesinden sorumluydu. “Küçükağa” ise toplantının her türlü hazırlıklarını yapardı. “Çavuş” ise her türlü hazırlık tamamlandıktan sonra toplantının yürütülmesiyle ilgilenirdi. Seymen sözcüğü, Balkanlar’da kale muhafızı anlamına gelmektedir. Dölek, seğmenlerin delikanlılık dönemini geçirdikten sonra 35 yaşından itibaren aldıkları unvana verilen isimdir.

Yaren meclisinin gün ve saatleri belirlendikten sonra meclisi yönetecek bir ‘başağa’, bir ‘küçük ağa’ ve bir de ‘çavuş seçilirdi. ‘Başağa’ toplantının genellikle masraflarını da karşılayan çevresinde saygınlığı ile tanınan kişi olurdu ve meclisin sağlıklı ve düzenli yürütülmesinden sorumluydu. ‘Küçük ağa’ ise toplantının her türlü hazırlıklarını yapardı. ‘Çavuş’ ise her türlü hazırlık tamamlandıktan sonra toplantının yürütülmesiyle ilgilenirdi.

Milli Eğitim Temel Kanunu ilköğretim basamağını, 6- 14 yaşları arasındaki çocukların eğitim ve öğretimini kapsayan, kız ve erkek bütün vatandaşlar için zorunlu ve devlet okullarında parasız bir eğitim basamağı olarak tanımlamaktadır.

Grafik Kulübü, İlk ve Ortaöğretim kurumları için hazırlanan yönetmelikte önerilen kulüplerden biri değildir. Fakat söz konusu yönetmelik bu önerilen dışında da kulüp kurulabilmesine müsaade etmektedir.

Bilimsel araştırma projelerinde araştırmanın önemi, onun bir uygulamaya ilişkin bilgi vermesi, bir kuram geliştirmeye katkı getirmesi, araştırmanın gerçekleştirildiği alanda belirli bir uygulamanın değerlendirilmesine imkân vermesi, güncel ve sosyal sorunlara öneri/katkı getirmesi olarak tanımlanmaktadır.

Seçeneklerin hepsi vakıf ile ilgili olmasına karşın vakfın temelinde islam inancı bulunmaktadır. 

Beceri kazandırma etkinlikleri, okulöncesi dönem çocuklarının becerilerinin geliştirilmesine
yöneliktir. Öğretmen adayları etkinlik kapsamında sunulan iki alternatiften birini seçerek
uygulamak durumundadır. Bu kapsamda sunulan alternatifler “Bilgisayar Eğitimi” ve “Resim ve
Seramik Eğitimi” etkinlikleridir.

Topluma hizmet eğitimlerinin yararcılık ve işevurukluk boyutu dikkate alındığında temel olarak Pragmatizm felsefesi temelinde yapılandırıldıkları söylenebilir. 

Bugün elimize geçmiş olan 24 Ahi yönergesi bulunmaktadır ki bunlara Fütüvvetname adı verilmektedir. Bu yönergeler dünya üzerinde yazılmış ilk sivil toplum örgütü yönergeleri olmaları bakımından çok önemlidir.

'Yabancılara güvenmeme.' belirtilenin aksine “İlköğretim ve Orta Öğretim Kurumları Sosyal Etkinlikler Yönetmeliği’nin” amaçlarından birisi kendisine ve çevresine güven duyma beceresini kazandırmaktır.

Proje yürütücüsü projenin gerçek sorumlusudur dolayısıyla projenin tasarlanması, yürütülmesi ve sonuçlandırılmasında birincil öneme sahip kişidir. Başarı veya başarısızlığın da gerçek sorumlusudur.