Kategorilendirme, bireylerin çevrelerinden aldıkları karmaşık verileri, tek tek algılamaları yerine, belirli sınıflandırmalar eşliğinde anlamlandırmalarıdır.

Transseksüel: Kişinin davranışlarından çok iç dünyasında kendisini karşı cinsten biri gibi görmesi, hissetmesidir.

Güçlendirme süreci, dinamik, sürekli değişen ve evrilen bir süreçtir; problemlerin her zaman birden fazla çözüm yolu vardır.

Davranış kurallarını ve davranış standartlarını belirleyen normlar ikiye ayrılır.

Billig bu olguya banal milliyetçilik demektedir.

B şıkkında yazılan ifade doğru verilmiştir.

Tıbbi model, sosyal model ve biyopsikososyal model olmak üzere üç farklı yaklaşım vardır.

Kelimenin İngilizcede ‘ortak standartlara uygun’ şeklindeki ilk kullanımı 1828 tarihlidir.

Sakatlık: Yeti yitimleri olan insanları dikkate almayan ya da çok az dikkate alan ve dolayısıyla ana akım toplumsal faaliyetlerden dışlayan, çağdaş bir toplumsal düzenin yol açtığı dezavantajlar veya faaliyet kısıtlamasıdır (UPIAS, 1976; akt. Huhges ve Paterson, 2011: 66).

Bu teknik hizmet alanla yapılan görüşmeler arasında sosyal hizmet uzmanının hizmet alandan yapmasını istediği çeşitli eylemlerdir. Hizmet alanlara yaşadıkları doğal çevrelerinde yeni beceriler kazandırılmak istendiğinde uygulanan bir tekniktir (Sheafor ve Horejsi, 2014: 417).

Verili haliyle toplumsal cinsiyet ilişkileri, kadın ve erkek arasındaki “antagonizmaya” (uzlaşmaz zıtlık) dayanır Böylece kadınlık ve erkeklik rol/davranışları da belirli sınırlar ve dışlamalar çerçevesinde belirlenir. Söz konusu toplumsal cinsiyet ilişkilerinde kadınlar erkeklerin güç, cesaret, girişimcilik, kavga etme yetisi ve şiddet kullanma hakkı gibi “erkeksi” niteliklerinin karşısında, pasiflik, zayıflık, cesaretsizlik gibi “kadınsı” nitelikleriyle konumlandırılırlar. Toplumsal cinsiyet rolleri açısından kadınlık pasif, erkeklik ise aktif rol ve davranış kalıplarına dayalı oluşturulur. Erkek egemen toplumlarda kabul gören “erkekler için sert, soğukkanlı, hükmedici güçlü olmak; kadınlar içinse sıcakkanlı, yumuşak huylu, güler yüzlü, hamarat, düzenli ve fedakâr olmak” gibi iki cinse yönelik tutum ve davranışları belirleyen nitelikler de birbirleriyle karşıtlık ilişkisi üzerine inşa edilen rollere örnektir. Kadınlar ağlar ama erkekler ağlamaz, kadın korunmaya muhtaç olan erkekse onu koruyandır. Dolayısıyla söz konusu rol ve davranış kalıpları bir iktidar ilişkisini de beraberinde getirir.

Sakatlığın tıbbi modeli, çok genel olarak, sakatlığın tıbbı ilgilendiren bir patoloji olarak görülmesini ve tamamen bireysel bir olgu şeklinde sınırlandırılmasını ifade eder. Aşağıda özetlenecek olan bir dizi tarihsel gelişmenin sonucunda, daha önceleri ahlâki ya da dini temsiller üzerinden anlamlandırılan sakatlık, modern dönemde bireysel bir patoloji olarak görülmeye başlandı. Bir patoloji olarak görüldüğü için de iyileştirilmesi/onarılması/ tedavi edilmesi gereken bir olgu, dolayısıyla 19. yüzyılda ortaya çıkan bir meslek ve kurum olarak tıbbın teşhis ve tedavi nesnesi hâline geldi. Thomas, biyotıbbın daima bedensel ve zihinsel açıdan toplumun kabul ettiği normlardan sapanlara odaklandığını ifade eder. Biyotıp yeti yitimlerine onlardan sakınma, onları yok etme, sınıflandırma ve tedavi etme temelinde yaklaşır. Ancak özellikle kronik ve dejeneratif hastalıklarda tıbbın yapabileceği pek bir şey olmadığı artık kabul edilmiştir ve tıp, bu yüzden, yeni tedaviler için gözünü genetik bilimlerine dikmiştir.

B seçeneği mit olarak bilinmektedir.

Ön değerlendirme, sorunları ve eylem planı belirlemek için hizmet alanlardan, ilgili diğer kişilerden, kayıtlardan vb. kaynaklardan bilgi toplamayı ve bir tablo çizmeyi içerir. Bu aşama geçici bir sonuca ulaşmak için sosyal hizmet uzmanının elde ettiği bilgileri düşünme sürecini ifade etmektedir. Bu, durumun/sorunun kuşbakışı görünümünü elde etmeyi sağlayan bütüncül bir süreçtir. Müdahale yapılıp yapılamayacağı, ne zaman ve nasıl müdahale edileceği, hangi hizmetlerin sunulacağı veya organize edileceği büyük oranda ön değerlendirme aşamasında belirlenir (Thompson, 2014: 97; Sheafor ve Horejsi, 2003: 2004 ).

Etiketleme Teorisi, bir toplumda sosyal normlardan sapan kişilerin veya grupların “suçlu, marjinal, sapkın, anormal veya deli” gibi olumsuz nitelendirmelerle adlandırılmasıdır. Bu şekilde, söz konusu grup veya kişiler toplumun çoğunluğu tarafından cezalandırılır ve dışlanırlar. Bu durum etiketlenen bireyin davranışlarını da etkilemektedir. Çünkü bir kişiye yapıştırılan etiketler, diğerlerinin bu kişi karşısındaki davranışlarını etkilemekte ve sonuçta, kişinin diğerleriyle etkileşimi etiketin damgasını taşımaktadır. Heteroseksüellik normal cinsel eğilimin olduğu bir niteliktir.

Weinberg (1972) homofobiyi, “heteroseksüeller açısından eşcinsellerle yakınlaşmaktan ya da yakın çevresinde bulunmaktan korkma ve eşcinseller açısından da kendilerinden nefret etme” şeklinde tanımlamıştır.

Ticari kimlik kimlik türleri arasında yer almamaktadır. 

Bir insanın yaşamını minimum düzeyde sürdürebilmesini sağlayacak imkânlardan yoksun olması, yani biyolojik olarak kendisini yeniden üretebilmesi için gerekli kalori ve diğer besin bileşenlerine ulaşamaması mutlak yoksulluk olarak tanımlanır.

Sosyal hizmetlerin birincil amacının sosyal adalet ve eşitlik ilkelerine bağlılık olduğunun beyan edilmesi mesleğin ana amacını ya da hizmet idealini ortaya koyan bir ifadedir. 

Cinsel yönelim değerlendirilirken dikkat edilmesi gereken önemli bir nokta, bu yaşantının bir tercih olmadığıdır. Bazı kaynaklarda veya gündelik konuşmalar dâhilinde cinsel yönelim yerine cinsel tercih kelimesinin kullanıldığı görülmektedir. Bu kullanım birçok yönden hatalıdır. Cinsel yönelim bir tercih olarak nitelendirilemez. Cinsel yönelim, bireylerin bilinçli kararlarından veya seçim yapma yetilerinden bir anlamda bağımsız olarak, daha iyi bir ifadeyle kendiliğinden oluşan bir yaşantıdır. Bireylerin cinsel yönelimlerinin, henüz cinselliği yaşamadıkları ergenliğin ilk dönemlerinde oluştuğu söylenebilir.