Kalite yönetimi sürecinde uygulama aşaması, planlanan faaliyetlerin hayata geçirilmesini ifade etmektedir. Bu ise üst yönetim tarafından yapılan planların orta ve alt yönetimle, giderek bütün çalışanlarla paylaşılması anlamına gelmektedir.

Kontrol: Talep, beklenti ve şartları karşılamak ve sürecin planlanmış kurallara, ilkelere ve sistemegöre gerçekleşmesini takip etmek üzere sürecin sürekli izlenmesi ve ölçülmesidir. Süreç çevrim süresi, hata oranı, maliyet vb. ölçütler aracılığıyla kontrol işlemleri gerçekleştirilebilir.

Sürecin ölçülebilmesi için, öncelikli olarak süreç performansına yönelik kontrol kriterlerinin ve yöntemlerinin belirlenmesi gerekir. Süreçlerin planlandığı şekilde yürütülebilmesini sağlamak, süreçleri izlemek, süreç performansını görmek ve dolayısıyla iyileştirme gereken noktaları belirlemek, sürece yönelik doğru bilgileri alabilmek için kontrol kriterleri ve uygulanacak yöntemler belirlenmelidir. Süreç performansının ölçümü, belirlenen süreç veya işletme hedeflerine ne kadar yaklaşıldığının belirlenmesi, kaynakların ne derecede iyi kullanıldığının saptanması, hata oranları ve hata sebeplerinin neler olduğunun tespit edilmesi, iyileştirme imkânları ve yapılan iyileştirmelerin sonuçlarının görülmesi amacıyla gerçekleştirilir.

Program bir işletmede hangi faaliyetlerin nerede uygulanacağını, bu faaliyetler için ne kadar süre verileceğini ve bu faaliyetlerin kimler tarafından gerçekleştiğini ortaya koyan bir süreç olarak ifade edilmektedir. Burada 3 kritik etken bulunmaktadır. Bunlar; yer, zaman ve şahıstır. Programlar, işletmelerde alt kademede çalışanların kullandığı bir fonksiyondur ve çok az risk içermektedir.

Sürecin iyileştirilmesi: İyileştirme planlarının uygulanması, ürün kalitesinin ve müşteri memnuniyetinin araştırılması gereklidir. Süreç iyileştirme konusunda, süreç sahibi öneride bulunabilir. Süreç iyileştirme amacıyla iyileştirme ekipleri oluşturulur.

"Ürün odaklı muayene ve ayıklama", "Istatistiksel control" "Işçiliğin control edilmesi"ve  "Müşteri şikayetlerinin değerlendirilmesi" seçenekleri kalite control ile ilgilidir.

Hizmet Sektörünün ve Hizmet İşletmelerinin Genel Özellikleri:

I. Üretim yönetiminde esneklik yoktur

II. Emek yoğundur

III. Kaliteyi ve miktarı ölçme imkânı sınırlıdır

IV. Maliyet hesaplamalarının yapılması güçtür

V. Genellikle pazara yakındır

VI. Hedef pazarın tanımlanması zordur

Gün içinde çok sık kullandığımız “pabucu dama atılmak” deyimi dilimize buradan girmiştir. Bu, Osmanlı döneminde bile müşteri odaklılığın önemli olduğuna dair
güzel bir örnektir.

1960’lı yıllardaki en temel rekabet unsuru ‘üretim’dir. Diğer bir deyişle, o yıllarda ister kamu ister özel sektörde faaliyet gösteriyor olsun, kurumların en fazla malı ya da hizmeti üretebiliyor olmaları çok önemli olmuştur.  

Fatih Sultan Mehmet döneminde merkeziyetçi yapıyla birlikte, düzenli olarak hazırlanan kanunnamelerde kalite standardı açık bir şekilde ortaya çıkmaya başlamıştır. II. Bayezid döneminde çıkarılan bir kanunname olan “Kanunname-i İhtisab-ı Bursa”da boyama, ambalaj, kalite gibi esaslar ile ceza hükümlerine yer verilmiştir. Dünyanın ilk standardı olarak kabul edilen bu kanunnamede çarşıda satılan ekmeğin gramajından iyi pişmiş olmasına, pazara getirilen sebze-meyvenin iyi yetişmiş olmasına, bunların fiyatlarının tespitine ve taşıma ücretlerine, üretilen mamullerin hammaddelerinin tespitinden onların kaliteli bir şekilde üretilmesine kadar geçen süreçlerdeki tetkikler yer almıştır.

Hizmetlere yönelik yapılan sınıflandırmalar hedef pazara, hizmet üreticisine, hizmet alıcısına ve mal veya hizmet bağımlılığına göre olmak üzere 4 grupta incelenmektedir. Şahsi ve iş ihtiyaçlarının karşılanması hedef pazara göre sınıflandırmaya dâhildir. Üretimi insana ve aletlere (araçlara) dayalı hizmetler ise hizmet üreticisine göre sınıflandırmaya dâhildir.